KAMELYA

Sakın Geleyim Deme!

Ben kırılmaya kalbimden başladım.Konuşmayı bıraktığımız an sesim kırıldı. Elimi bırakınca parmaklarım, sarılmayı bırakınca kaburgalarım,okşamayınca saçlarım kırıldı.Sevmedin demeye dilim varmıyor,sevmişsindir belki az olsa da, hissettirmedin...Kalbim kırıldı işte
***
Gidene mi zordur kalanı mı derler hep.
İşte bu güzellik gibi göreceli bir kavram. Hepimizin bir gideni var ve gidenlerin arkasında kalanları. Peki, gidenler gitmek istedikleri için mi gitti? Yoksa bir bekleyeni mi vardı? İşte bunu belki hiç öğrenemeyeceğiz. Belkide bizi düşündükleri için gitmişlerdir ya da artık sevemedikleri için.
***
Artık sevemiyorum cümlesini hiç kavrayamadım. Düne kadar seven insan şimdi nasıl olur da sevemez ?
Hani bir şarkı vardı : "seyirlik değil,ömürlük olsun" bunu kast ediyordu galiba.Sürekli şimdi nasıl sevemez felan diyorum da , sevip sevmediğini bile bilmiyorum ki. İşte bu durum kalbimi sıkıştırmak için güzel bi sebep.
***
Ben seni içimde bitirmek için hiçbir şey yapmıyorum.Tam tersi, seni hayatta tutabilmek için kendimden vazgeçiyorum.Ama kalbimin tam orta yerinde kendini öldürüyosun sen. Bu intiharı sen gerçekleştiriyosun,bende izlemeye maruz kalıyorum.O dağınık saçların, gözlerin, bakışın, kokun,sesin ben bunlardan vazgeçmeye başladım.Maziye karışıyosun, ve bu senin hatan.Umutlarımı kaybediyorum, hayallerim suya düşmeye başladılar hatta hayallerimiz denmeli.Bir tebessümüne canımı verirdim eskiden.Eskiden olsa , seni en baştan severdim . Bilirsin gözlerine roman bile yazardım ama eskiden , şimdi kalbim sana veda etmeye başlıyor be çocuk.Olur da bir gün "hiç sevildin mi" diye soran olursa , kuşkusuz "evet " de "evet ama kıymetini bilemedim " de. Ben şimdi senden vazgeçmeye başladım ya sakın gelme , affetmem.
Bunların hepsinden sonra gelmende senin ayıbın zaten.
Bana diken gibi batarken başkasına çiçek gibi açmanıda unutmam artık...