Belki Bir Gün

Kendimi

Kendimi bildim bileli bir hayal dünyasında yaşıyorum ve çok duygusalım herşeye ağlabilirim.

İnsanları mutlu etmek için hayatımın bi döneminde o kadar çok uğraştımki aldığım karşılık mal.
"Çok ölüm gördüm hem toprakta hem ruhumda."

Biliyorum  dahada fazlasını görücem..

İlk başta babannemi kaybettim küçüktüm kolay atlattım diyebiliriz. Sonra sınıf arkadaşımı onla fazla yakın değildik ama beni sarsdı baya
Bi süreliğine babam gitti.. Neyse kuşum vardı adını Dilek koymuştum o öldü sonra günlerce ağladım o evden kurtulmak istedim. Çapkında yalnız kalmıştı zaten sonra Melek geldi bu sırada yavru bi kuşum olmuştu iki gün gözüm gibi baktım ona ellerimde öldü çok sarsıyo beni muhabbet kuşum olmuştu oda ellerimde öldü eve girdim kuşun yanına oturdum yere düştü kuşu aldım elime yaşıyodu hala lavaboya götürdüm elimle su içirmeye çalıştım kurtaramadım. Zaten sonra Melekle Çapkını özgürlüğe saldım onların ölümünede katlanamazdım.

Sonra biri girdi hayatıma beni üzdü terk ettim.
Severek ayrıldım diyelim.

Sonra mucize girdi hayatıma hala hayatımda ama ben onun hayatında değilim.
4 Mayıs 2016'da konuşmaya başladık 7 Mayıs 2016 sevgilimdi 12 Ekim 2016'da ayrıldı benden hep umutluydum bi gün konuşmaya başladık 8 Mart 2017 de bu 5 Nisana kadar sürdü dediği son kelime mesaj atma bideha benle öyle güzel konuşmustuki neyse onu ruhumda öldürdüm insan sevdiği birini öldürebiliyormuş.

Başkasının nefesi hissediyor.
Başkasının kokusu var üstünde.