The Bride's Man Series: Second Last Chance

Kabanata 29 (4-9-17)

Isang linggo. That was way too long for us not to talk even on phone. He didn't try to message me. Telling his okay. Ganoon ako katagal naghihintay sa sagot nito mila sa mga messages ko- but i end up-still waiting for him to call. Noong nag try akong pumunta ulit sa hospital ay binalita na lamang sa akin na inilipat ito sa malaking hospital. I tried to call and ask where? But his phone can't be reach. I reach his emails hoping he will answer back., unfortunately, nothing happens.

I called and texted his friends but no one knows where is he and ylac. I think that he really want me to stay away with his life. Nangyari na naman ulit. He kept on pushing me away. And that was so painful for my part. Ano bang tingin niya sa akin. Malaking kamalasan sa buhay niya?

"You are too occupied!" Hindi ko namalayan ang pag-pasok ni ate yalaine sa opisina ko. "Si Ivo na naman ba ulit?" Tanong niya. Isang buntong-hininga ang pinakawalan ko bago tumango sa kanya.

"Why don't you, follow kailer advice. Maybe thats what you need. You are mature with this, angela. Ilang ulit kana bang sinaktan at iniwan ni Ivo, but you still coming back with the same person."
Tumalikod ako sa kanya. .

"Ate"

"Katangahan ng maituturing yan, hindi na pagmamahal" sabi niya,

"Bakit, ikaw? Kuya Marcus left you, but you choose to have him back. "

"Because, he chooses to come back. He choose me over his many reasons, si Ivo, did he choose you over his many sentiments and struggles, did he?" Hindi ako nakakibo. Ramdam ko ang paglapit ni ate sa akin. At hinawakan ang magkabila kong balikat. "If you close you eyes, and still want him back, but if you know once you open your eyes and see that he never need you. Thats your reason of not letting him ruin what you left for yourself. You are not getting younger angela. You know what you will do this time" tinapik niya ako sa balikat saka lumabas. Nakatingin lamang ako sa malayo. Iniisip ang dapat na gagawin-and i think i know what must be done.

Tunog ng inrercom ang bumasag sa pag-iisip ko.

"Mam, someone is here. Gusto daw po kayong makausap."

"Sige papasukin muna" i said without asking whom. Pagbukas pa lamang nito sa pintuaan ay natigilan na ako, i know those pair of shoes. Nagtaas ako ng tingin at mukha ni Ivo ang nakita ko. Matamlay ang mukha niya. Makikita rito ang kapaguran at kawalan ng tulog..

"Angela" tawag niya sa akin" lahat ng mga iniisip ko kanina ay mistulang naglaho pagkakita ko sa kanya. All i want to do by now is hug him tight and kiss him, lalapit sana ako sa kanya ng makita ko ang paghakbang nito palayo. Bigla akong natigilan sa ginawa nito,

"I want us to talk" seryoso nitong sabi. Kaba ang naramdaman ko na bumalot sa buo kong pagkatao. Mistulan alam ko na ang sasabihin nito. Ngayon pa lang ay mistulan na akong hindi makahinga at animo anumang oras ay mawawalan ako ng lakas sa sasabihin nito.

"I know, i have done something so wrong this past week. And i need to explained it to you. But im sorry, i cant. Angela, what happen on us few days, are should not be...."

Bago nito tatapusin ang sasabihin niya ay nagsalita na ako." Forget it, that was nothing. If you excuse me, may gagawin pa ako." Tumayo ako bigla dahil hindi ko kaya ang sakit na nararamdaman ko. Mistulan akong sasabog ng anumang oras."

"Angela?"

"Its okay Ivo. Wala iyon, tapus na. That was a mistake. I know" sabi ko. "I dont want to be rude but you can leave now, Mrami pa akong dapat at kailangan gawin" tumalikod ako sa kanya. Biglang tumulo ang mga luha ko. I know this will happen. Alam ko- pero masakit pa rin kahit na paulit-ulit nalang.