The Bride's Man Series: Second Last Chance

Kabanata 7 (2/14/15)

"Good morning, hija!" bati sa sa kanya ng mama nito. Lumapit ito sa kinauupuan niya at hinalikan ito sa pisngi.

"kailan uuwi si papa, ma?"

"isang linggo pa ito sa france. May bago atang kliyente na kailangan niyang asikasuhin." masiglang sabi nito habang linalagyan ng kanin ang plato niya.

"what about ate yalaine"

"ewan ko ba sa ate mo. Ilang linggo na siya sa Isabela. Ayaw talagang sukuan ang rancho." ganoon naman talaga si ate kung may gusto itong isang bagay ay hindi niya susukuan kahit anong mangyari. She will try harder until she gets it.

"mukhang hindi ka nakatulog. Namumutla ka." puna ng kanyang mama. "may problema ba, baka naman masyado kang nagpapa stress sa upcoming wedding mo. Why dont you wait Ivo before preparing everything. Hindi iyan na ikaw lahat ang nag-aasikaso. Take rest naman, anak"

"sorry mama, pero ang gusto ko pagdating ni Ivo ay okay na ang lahat. All i need to do is walk at the aisle while his waiting at the altar"

"kahit na. Masyado mong pinapagod ang sarili mo. Do you think its all worth?"

"of course mom, alam ko naman na mahal ako ni Ivo. At alam kong hindi niya ako kayang saktan man lang"

"bakit nagka-usap na ba kayo.?" natigilan akonsa tanong ni mama " ilang buwan na ba siyang wala. Seven months? Ilang beses na ba siyang nagparamdam buhat ng umalis siya?" may pangungutya sa boses nito. "hindi ko gustong mag-alala ka, you know how much i love you. Ayokong makitang nasasaktan ka but i just want you to think, anak" naging malumanay na ang boses nito.

"i know mom, pero may tiwala ako sa kanya. I know he will never do such ghings na makakasira sa aming dalawa." rinig ko ang pagbuntong-hininga nito.

"i know. I just don't want my sweet angel getting hurt." sabi nito at hinalikan ako sa pisngi.

Hindi ko maiwasan ang hindi mapaisip. Tama si Mama. Pitong buwan na ang nakaraan simula ng umalis ito. Kailangan pa raw nitong magtagal roon. Hindi naman ako makatanggi dahil nakiusap siya sa akin. At sa panahon na wala siya ay iilang beses pa lamang kaming nagkaka-usap.

I know his busy. Hindi ko naman gusto na magka-usap kami araw-araw. I just want to have a A little time. Naiintindihan ko naman siya. Nag-iisa itong anak at may obligasyon ito sa family business nila. Gusto ko lang naman na kumustahin niya ako. Kung okay lang ba ako pag wala siya.

"hija, your okay.?" may pag-aalala sa boses nito. Tumango ako.

"you cant hide things from me. Alam kong may problema ka. Im your mother. I know everything about you. I know when your happy and sad. kaya hindi mo matatago sa akin yan."

"Mom, im fine. Dont worry."

"kapag gusto mo nang pag-usapan nandito lang si mama" tumango ako sa kanya. I smiled as of theres no something wrong. " oh siya. Kumain kana. Nangangayayat kana. Look at you para kang lantang gulay." sabi nito at dinamihan pa ang pagkain sa plato ko.

"ma, paano ba kayo nagtagal ng ganito ni papa.?" tanong ko sa kanya. Kita kong ngumiti siya at hinawakan ako sa kamay.

"love and trust, anak. I love your father at the same time I trust him. I never doubted him. Never. Kahit na malayo ito dahil sa mga business trip ay hindi ako kailan man naghinala sa kanya. I trust his love for me. Your father was the least person na kaya kong pagdudahan. Ikaw ba? Kaya mo bang panindigan ang tiwala mo kay Ivo?" hindi ako agad nakasagot sa tanong niya

Kaya ko ba? Apat na buwan pa lamang itong wala ay nababaliw na ako ng kakaisip kung ano-ano. Paano pa kaya kung matagalan ito roon.

"kahit hindi mo kaya. Kayanin mo. Thats how love is. Kaya nga nagtagal kami ng papa mo. Mahal ko siya at..."