Hold On [Kaisoo & Baeksoo]

[5] Sorry

(A/N: Thankyou! Thankyou! Sa patuloy na pagbabasa nito. Maapreciate ko lalo kung mag-vote kayo at magcomment)

Hanla... Bye na mga BaekSoo Shippers....

Matutuwa na ba kayo mga KaiSoo Shippers?

HAHAHA XD.

[Kyungsoo's POV]

Mag-isa akong naglalakad papunta sa school. Wala eh, malapit ng umalis si Baekhyun. Higit sa lahat. Iiwanan niya na ako at hindi na babalikan!!!

"Dyo"

Hah? Baekhyun?

"Dyo" sabay yakap ng isang nilalang sa akin. "Dyo, sorry sorry"

"Sorry? Baekhyun ganun na lang ba yun?"

"Dyo" hinarap niya ako sa kanya. "Pasensya! Sorry talaga. Hindi ko naman inakala na na-approved ako papunta sa America."

"Hindi. Hindi, Baekhyun" sabay tulo ng aking mga luha. "Sabi mo hindi mo ako iiwanan. Sabi mo ako lang ang gusto mo makasama"

"Dyo, alam ko marami tayong years ng pinagsamahan. Alam ko na naiibigay ko ang lahat sayo. Alam ko na nandiyan ka palagi para sa akin. Alam ko na lagi mo akong inaalagan. Higit sa lahat alam na alam ko na ang lahat"

Nakita ko na nagpipigil ng luha si Baekhyun para hindi ko makita na masasaktan siya.

"A-ano? Alam mo na ang lahat?" Tumango naman siya at sinabayan ko ng pag-iyak. "Baekhyun sorry sorry talaga. Hindi ko sinasadya na mahalin ka"

"Wala ka naman kasalan. Kaya huwag kang mag-sorry sa akin dahil gusto din kita."

Pinunasan niya ang mga luha ko at nag-comfort siya akin.

"Kyungsoo, tahan na. Sisiguraduhin ko sayo na mamahalin talaga kita ng buong-buo. Mag-skype tayo araw-araw. Para hindi mo ako kalimutan. I promise you na only you who I loved the most"

Napangiti ako ni Baek doon sa mga sweet words na sinabi niya.

"Ibig sabihin na, tayo na?" um-oo naman siya. "Tayo na? Promise? Paksheeet Baekhyun."

"Pero papayagan mo na akong mag-aral sa America ha?"

"Basta... siguraduhin mo na mag-Skype tayo palagi?"

"Oo naman. Ikaw pa, hindi ko matitiis?! Ito bago ako umalis bukas. Ibibigaynko ito sayong bracelet. Huwag mo iyan iwawala ha. Tanda natin yan na walang iwanan"

Kinuha ko yung bracelet na binigay niya sa akin. Hindi na din nagtagal ang pag-uusap namin at umalis na si Baek.

"BAEKHYUN! AALAGAAN KO ITONG BRACELET NA ITO"sigaw ko sa kanya

Humarap naman siya sa akin at tumakbo papalapit sa akin.

"DO" biglang yakap ni Baekhyun sa akin

"Oh? Alis ka na. Papaiyakin mo lang ako"

"Ma-mimiss kita talaga ng sobra sobra. Ingat ka dito ha. Ipagbibilin kita kay Luhan at Suho hyung. Basta wag kang manlalaki ha. Tandaan mo yan"

Hah? Ako manlalaki! Eh siya nga lang ang mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal ko

"Ano ka ba! Syempre ikaw lang naman eh"

"Bye Kyungsoo" bigla niya akong hinalikan sa pisngi

Iniwan na ako ni Baek dito sa kalsada na umiiyak at sabay buhos ng ulan. Pati nga ang langit umiiyak na maghihiwalay kami ni Baek.

HAYSSST. Super duper sakiit </3

-----

"Hoy, DO" sigaw ni Kai sa akin

"Oh! Ah ano? Ginugulat mo na naman ako"

"Haynako. Kainin mo na yang pagkain mo! Alam ko na nakaalis na si Baekhyun kaya ganyan ka"

"Hayyy! Tinatamad akong kumain"

"Anong gusto mo? Subuan kita?"

"Eh naman kasi Kai. Tigilan mo nga ako"

"Atsaka nga pala. Sinong naghatid kay Baekhyun?"

"Ahh... sila Suho hyung, Luhan hyung, Sehun basta ang buong barkada"

"Ba't di ka sumama?"

"Ayoko"

Tumayo na ako para ayusin ang kinainan ko. Sumunod naman si Kai

"Ba't naman ayaw mo?"

"K-kasi masasaktan lang ako"

"Masasaktan?! Bakit? A-anong ibig mong sabihin?"

Hindi ba talaga siya makaintindi?! Atsaka huwag niya na akong tanungin tungkol kay Baekhyun. Nakaranas na ba siya ng ganito?!

"Ewan ko sayo! Hindi ka pa ba nakakaranas ng gan'to? Lubayan mo nga ako!" sigaw ko sa kanya

Umalis na ako sa harapan niya kasi ayoko din siya nakikita na nasasaktan.

Walang tigil ang pagbagsak ng luha ko! Pumunta ako sa isang soccer field kung saan kami laging nagsasaya mga barkada.

Naiisip ko yung mga junior highschool pa lang kami nila Baekhyun. Masaya kami dito naglalaro nila Suho hyung, Luhannie, Xiumin hyung, at Sehun. Minsan nga, ang kulit kulit namin na nagbabatuhan kami. Habang sa may natamaan kaming estudyante. Kaya naman napa-Guidance kami. >_<

Doon nagstart ang pagkakaibigan namin. Pero sila ay malalaki na. Kaya di na kami masyadong nagkikita. Yung iba tulad nila Xiumin hyung at Kris hyung lumipat na sa other school kasi nga gawa ng Course.

Namimiss ko na agad si Baekhyun. Yung lagi siyang nakaakbay sa akin habang pinapanood si Luhan hyung ng soccer. Pwede bang ibalik ang dati? Kasi nasasaktan ako lalo kapag wala siya.

"DO...."

Tumalikod ako.

"Oh, Luhan hyung"

"Hayyst. Ganan talaga ang buhay, Kyungsoo. Alam ko yan nararamdaman mo at yang nasa isipan mo ngayon."

"Sige nga, ano?" Pinunasan ko ang luha ko.

"Yung Junior Highschool pa tayo" nag-smile siya sa akin at niyakap ako.

"Ahh, Luhan hyung naman eh"

"Oh? Bakit? Hahaha tamo nangiti ka"

"Bakit ganun? Namimiss ko siya agad?"

"Syempre kasi mahal mo yung tao, DO"

"Luhan hyung, may sinabi kasi sa akin kahapon si Baekhyun na mahal niya daw ako at sinagot niya na ako. Binigyan niya ako ng bracelet"

"Oh! Ang sweet naman! Binigyan ka na nga niya tas iiyak-iyak ka pa. Babalik naman siya eh. Kaya ingatan mo yan"

"Kailangan ko ba talagang ingatan?"

"Oo naman, pag nawala mo yan or nasira. Mawawala o masisira ang connection niyo ni Baekhyun. Ipangako mo na ingatan yan"

"Sure, Luhan hyung."

Niyakap niya ako para i-comfort ako sa feelings ko ngayon.

Kailangan ko ba ito ingatan? Ang meaning ko kasi yung bawal mawala or masira? Sabi ni Luhan oo daw. Hayyystt. Sige, Baekhyun para sayo I will take care of this. I love you! Tingin ko sa mga stars.