Hold On [Kaisoo & Baeksoo]

[11] Why? Why? T.T

Uwaaaa. Mianhe po Readers. Kung ngayon lang ako nakapag-UD. Mianhe po talaga. Bawi po ako.

Dedicated to sa isang girl. :) Alam mo na kung sino ka hahahaha. Si maraangelica. :D

-----------------

[Kyungsoo's POV]

After 3 weeks. Simula noong sinabi ko ang totoo kay Jongin. Hindi nya na ako pinapansin.

Alam kong di niya yun tanggap. Kasi lalaki ako. Tapos ang gusto niya pa si Yuri.

Basta. Wala naman pinipili ang LOVE. Kung mahal mo ang kapwa mo lalaki. Edi ayos lang. Wala naman masama eh.

Waaaah. Ano ba itong nararamdaman ko? Hindi to okay eh.

Pumunta ako sa Music Room. Gusto munang makapag-isa at kumanta.

Nakita ko si Luhan hyung na nandun din. Naka-upo lang. Kaya nilapitan ko siya.

"L-luhan hyung..." Sabi ko. Tapos lumingon naman siya sa akin.

"Oh. D.O!" Sabi niya. Sabay umupo ako sa tabi nya.

"L-luhan hyung..." Bigla na lang may pumatak na luha sa mga mata ko.

"D.O, b-bakit? T-tahan na." Tapos pinunasan ni Hyung yung mga luha.

"L-luhan hyung.... *sigh* si J-jongin.."

Tapos walang tigil ang pagbagsak ng mga luha ko. :'(

"J-jongin? A-anong ginawa nya sa Baby Soo namen?!" Halatang nainis naman siya.

"K-kasi hyung... sinabi ko sa kanya na mahal ko siya." Sabay iyak naman ulit ako. T.T

Sino ba kasing di maiiyak kung ganun ang nangyari?!

Oo. Nung sinabi ko na bahala siya sa buhay nya. Napakasakit yun. Tapos malalaman mo pa na REJECTED ka. </3

"Naiintindihan kita, DO. Naranasan ko din yan kay Sehun." Sabi nya.

"Pero Luhan hyung. Ayaw nya sa akin. Mahal nya si Yul." Paliwanag ko sa kanya.

"G-ganun ba? S-siguro kailangan mo syang kausapin." Sabi niya naman.

Tama nga si Hyung. Siguro kailangan ko syang kausapin. Or else, kahit ang friendship namin mawawala.

[Jongin's POV]

Three weeks na ang nakakalipas mula nung sinabi sa akin ni Kyungsoo na Mahal nya ako.

Bakit ba ganun?! Bakit ako pa?!

Ayokong magkagusto sa isang lalaki na katulad ko din. I mean, sa isang Homosexual na tao.

Ewan ko. Galit na galit ako sa mga ganung klaseng tao. Nakakabaduy lang talaga sila.

Oo. Aaminin ko. Minahal ko si DO. Pero bilang kaibigan.

Siya naman ang una kong nakilala sa University na ito eh.

Pero nagkamali ata ako sa nasabi ko kay DO. Mali! Mali! Mali! Dapat di ko dinamay ang friendship namin.

Ayokong baliwalain ang mga pinagsamahan namin. Di naman kadali na iwanan na lang yun eh.

Siguro. Ganun talaga ako kagwapo. Pati mga lalaki. Este correction. Mga bakla ay nagkakagusto sa akin.

Joke lang po yun. ^____^

Nevermind. Di ako nakapag-focus sa pag-practice ng sayaw eh.

Kailangan kasi mag-practice eh. Kahit nakakatamad. Kahit walang schedules.

Narinig ko na lang na may nagbukas ng pinto.

Paglingon ko. Nakita ko si Kyungsoo.

Bigla akong tumayo. Tapos inaayos ko ang  mga gamit ko.

"J-jongin..." Tinawag niya ako.

Hindi ako lumilingon. Ayoko lang kasi siyang pansinin.

"J-jongin..." Rinig ko naman na papalapit siya sa akin.

"B-bakit mo ba ako iniiwasan?! May masama ba akong nasabi?" Tanong nya.

Again. No response.

"K-kai, sagutin mo naman ako!!! Please?" Sabi nya.

"B-bakit ka ba nandito?!" Tanong ko naman sa kanya. Tapos humarap sa kanya.

"G-gusto kitang kausapin." Hah!? Ok. -_-

"W-wala naman tayong dapat pag-usapan." Sabi ko.

Tapos dumiretso sa paglalakad. Pero hinawakan nya ang kamay ko. At hinila.

"JONGIN! ANO BA?! BAKIT BA ANG MANHID MO!!!?" Sinigawan niya ako.

Nakita ko sa kang mga mata na maluha-luha na sya. Kaya napaiwas ako ng tingin.

"J-jongin, w-wag mo naman gawin 'to sa akin oh. MAHAL KITA! MAHAL KITA!" Sabi ni DO.

Napa-iling ako. Hindi ko alam ang gagawin ko sa kanya. Naguiguilty talaga ako.

"Ano ba?! Huh?! Di mo ba ako titigilan. Ayoko sayo! HINDI KITA MAHAL!" Sabi ko.

Nakita ko naman na nanliit siya.

Feeling ko gusto ko siyang yakapin. Pero may pride ako. Taas kasi. Abot hanggang langit.

"H-hindi. H-hindi. H-hindi mo a-ako mahal?!" Sabi nya. Tapos idinidikdik nya yung puso nya.

Naawa ako kay Kyungsoo. Ayoko talaga siyang nakikitang umiiyak, nasasaktan at nalulungkot. Tapos ako pa ang may kasalanan.

Ang sama sama kong tao. Hindi ko man lang ma-take yung kahinaan nya. Pero bumabalik pa din sa akin. Yung pagtatapat nya. Errr.

"Ano ba talagang gusto mo??" Tanong ko sa kanya. Tapos napahawak ako sa noo ko.

Pagod na ako. Ayoko ng makipag-laban at makipag-sagutan sa kanya.

"Di mo ako naiintindihan eh." Tapos pinaghahampas nya ako.  "Nakakainis ka na!! Bwiset ka. Napakaga---"

Hindi niya na naituloy ang sasabihin nya. Kasi naitulak ko sya may pader.

Hinalikan ko siya. Nagkadampi ang aming mga labi.

Pababa naman ng pababa si DO. Pero naitatayo ko siya.

Tumigil ako sandali sa pagkahalik sa kanya. Pero nakapatong yung mga kamay ko sa side nya sa pader.

"Ano?? Ha?? I-ito ba ang gusto mo?!" Sabi ko.

Tapos hinagkan ko ulit siya. Pinatong nya naman ang kamay nya sa balikat ko.

Hanggang sa napa-upo na kaming dalawa.

Hindi ko namalayan na nakayakap ako sa kanya. Kaya bigla ko siyang naitulak papalayo.

Arghh. Disgusting! Ano ba ang ginawa ko?

Napatayo ako. At kinuha ko ang mga gamit at bag ko.

"What the f*ck!!! Yan ang gusto mo eh." Sabi ko sa kanya. Bago ako umalis.

Pinunasan ko yung labi ko. Wtf. Di ko akalain na ginawa ko yun sa kanya.

Pero kapag ginawa ng tao yun, syempre di lang naman labi ang kasama dun. Pati ang puso.