Hold On [Kaisoo & Baeksoo]

[16] Iyak mo pa

Malapit ng matapos ang story. Bye! :)

Feedbacks! Feedbacks!

--------------------------------------------

[Kyungsoo's POV]

Huh? Where am I? Nasaan ako? Masyadong maliwanag. Nakakainis! Wala masyadong tao. Ako lang? Loner ako dito. Wait.... si Jongin? si Baekhyun? Buti na lang nandito sila.

"Baekhyun!!!!" sumigaw ako. lumapit ako sa kanya.

Pero hinatak naman ako ni Kai? Problem? Kinikilig naman ako. Psh.

"Kyungie, akin ka lang ha." bulong nya sa akin.

"Huh?"

"Don't ever leave. Never leave. You're my everything." Sabi niya. Huh? I don't even get what he says.

"Di naman ako mawawala ah. Ikaw talaga." sabi ko. sabay batok sa ulo nya. "Halika na nga. Puntahan natin si Baekhyun."

Dumiretso na kami kay Baekhyun. Pero habang lumalapit kami. Umiiwas siya. Tumatakbo siya palayo.

"Baekhyun!" sigaw ko. tumigil siya saglit. lumapit naman ako. "Baek, m-may problema ba?" tanong ko.

Umiling lang siya bilang sagot. huminga muna siya ng malalim. "Dyo!" sabi nya habang nakatalikod siya sa akin. "P-pumunta ka na doon kay Jongin." sabi nya.

"Huh?"

"M-mahal ka din ni Jongin." sabi nya.

Dumilat naman ang mga mata ko. Huh?! Anong nangyari? Tumingin ako sa paligid na dun sila Suho.

"DO??" tanong ni Xiumin. nagsmile lang ako. biglang lumapit naman silang lahat sa akin.

"DO, ayos ka na ba?" tanong ni Sehun. nagnod ako sa kanya.

Hinanap ko si Baekhyun at Kai. Wala sila dito. Grabe! Kala ko pa naman kaibigan sila.

"N-nasaan si Baekhyun?" tanong ko sa kanila.

"Ahh. May binibili lang." sagot ni Chanyeol. yung kaibigan nyang bago.

"Eh nasaan si Jongin?" tanong ko. antagal nila bago makasagot. hanggang may nagbukas ng pinto, si Baekhyun. "Baekhyun!" sabi ko na may isang masayang ngiti.

Agad siyang lumapit sa akin. Tapos may binigay siyang regalo? Ano ito? "Buksan mo." utos nya. pero parang bad mood ata siya. binuksan ko nga naman. wow! PORORO na shirt. seriously?

"Salamat, Baekhyun." sabi ko naman habang hawak-hawak yung shirt. bigla siyang tumayo. nababaliw na ako kay Baekhyun ahh.

"Wag ka sa akin magpasalamat. Kay Jongin galing yan." sabi nya na nakatalikod. nagulat ako. totally, shocked. naalala ko yung kanina.

Panaginip lang ba yun? Totoo ba yung sinabi ni Baekhyun? Ganun din ang pagkakasabi nya sa akin eh. Nalilito na ako. Naguguluhan na ako. Ano bang nangyayari? Ni-hindi ko pa nga alam kung bakit ako nasa hospital eh.

Umalis na si Baekhyun. Hayyst. Miss ko na siya. Pero di naman siya nagpaparamdam na kaibigan nya pa din ako. Maybe, he's bitter. Feeling!

Kinulbit ko naman si Suho na katabi ko lang. "Bakit ako nandito?" tanong ko.

Huminga siya ng malalim. "You'd been operated." sabi nya. huh? "Yes, di mo man lang sinabi sa amin na stress ka or may high blood ka na. Yan tuloy nagka-blod clot ka sa ulo mo." O.o nagloloko ba siya?

Ngumiti ako. "You're joking me." sabi ko.

"Hindi. Dinala ka dito ni Kai. Kasi magkasama kayo nung time na natumba ka bigla. Then, he told Baekhyun kung ano ang pinagdadaanan niyang utak mo." Okay. Chill!

"Nasaan si Kai?"

"Di namin alam. Nag-init na naman ang mga ulo nila ni Baekhyun. Alam mo, siguro di ikaw ang may blod clot sa ulo. Silang dalawa ni Baekhyun." sagot ni Suho. natawa naman kaming lahat.

Bakit ba laging mainit ang dugo nila sa isa't isa? Di ko talaga maintindihan. Dahil ba sa akin? Grabe, ang cute ko naman kung ang dahilan ay ako.

M-mahal ka din ni Jongin.

M-mahal ka din ni Jongin.

M-mahal ka din ni Jongin.

Huh? Mahal ako ni Jongin? Bakit ba bigla na lang nawala si Baekyun kanina? Pati na din yung white na lugar. Kasama na din si Kai. Panaginip nga ata lahat yun. Sayang naman. Ang sakit. Di pala ako mahal ni Jongin sa true life.

May kumatok sa pinto. Binuksan niya naman ito. Si Kai. Dumiretso siya sa akin. Oh? Bakit medyo swollen eyes? Umiyak? Kawawa naman.

"Kyungsoo!" sabi nya. tapos dumiretso sa akin. hinawakan nya ang kamay ko. tapos pinatong nya yung ulo nya. naramdaman ko na may tumulo na luha. kasi nabasa ang kamay ko eh.

"DO, sa labas muna kami." paalam nilang lahat. nagnod na lang ako.

"Kai, bakit ka ba umiiyak?" tanong ko. inangat nya ulo nya. tapos pinunasan yung mga luha.

"Ako? Umiiyak? Hindi ahh." sabi nya.

"Halata kaya, gago!" sabi ko. nagsmile naman siya.

"Kyungie, napatawad mo na ba ako?" tanong nya. nagnod ako. "Ano ba yung 'Saranghae'?"

"I love you." sagot ko.

"I love you too." sabi nya. fota, pigilan nyo ako. kinikilig ako!

Nagsmile ako. Tapos kiniss nya ang noo ko. "Sampalin mo ako!" sabi ko naman.

"Bakit?" tanong nya na may kasamang ngiti.

"Baka. Panaginip lang ito." sabi ko naman. umiling siya.

"Hindi ko yun gagawin. Di mo naman kailangan. Kasi totoo ito noh. Hindi ito panaginip." sabi niya. lande!

"T-talaga?"

"Oo. Basta, MAHAL kita kahit anong mangyari." sabi nya.

nawala naman yung ngiti ko. nakita ko kasi si Baekhyun nakatingin sa amin. medyo ang sama ng tingin. problema nya?! May Chanyeol na siya diba? Watever.

"M-mahal kita, Jongin! Alam mo yan! Tandaan mo yan! Kundi, sasapakin talaga kita. Pero syempre, joke lang yun. Di kita iiwan kahit anong mangyari. Basta ikaw lang talaga ang laman ng puso ko ha. Ikaw ba?" sabi ko sa kanya.

"Ako? Ang laman neto." sabi nya. sabay turo sa dibdib. "Ang laman neto si Do Kyungsoo. Mabait, maalaga, makulit, moody at pinaka-cute sa lahat ng nilalang. Siya yung nagpakita sa akin na maging matapang. Lalo na pagdating sa kaniya." sabi nya. napaiyak ako totally. wag niya akong gananin nakakainis siya.

[Kai's POV]

Dumiretso ako sa hospital ni DO. Nagtext kasi sa akin si Suho na malala na yung sitwasyon. Nagtaka ako kung bakit. Kaya naman sumugod ako.

Pagdating ko sa hospital naka-upo lang sila. Sila Suho at Baekhyun naman nandun malapit sa Operating Room.

"A-anong nangyari?" tanong ko. umiyak naman itong si Tao. crying baby.

"Nag-aagaw buhay si Kyungsoo." sabi ni Luhan. Tapos bigla na lang sila umiyak.

Huh? Napapikit ako. Agaw buhay? Di ito pwede. Bawal pa mawala si DO sa buhay ko. Di ko pa siya naliligawan. Di ko pa nasasabi na mahal na mahal na mahal times 100000x ko siya. TT.TT

Pumunta naman ako kalila Suho. Bigla nya akong niyakap na umiiyak.

"Jongin! Huhuhu." humagulhol naman si Baekhyun. Kaya napatingin ako sa kanya. Alam kong di nya kaya. Syempre, may pinagsamahan sila ni DO.

"Jongin! Jongin!" sigaw nya. tapos nagsisipa na siya habang naiyak. di ko mapigilan na lapitan siya. hikbi nang hikbi siya.

"Baek, a-alam kong masakit. Ipanalangin na lang natin siya." tanging nasabi ko. bait ko. pakshet. si Baek pa talaga ang nasabihan ko.

Wala pa din siyang tigil sa pag-iyak. Kaya lumapit na ang mga kaibigan nila kay Baekhyun. Niyayakap nila. Pinapatahan. Inaalalayan. Siguro, mahal nya si DO. Pero wala na sila eh. Tanging ako na lang ang nagmamahal kay DO. Shet. Kainis ito.