just 10 minutes :: taegi

0.4

"hadi ama," diye mırıldandı yoongi ve kulağına dolan pürüzsüzlüğüne rağmen derin sesi daha fazla dinlemek istediğini düşündü. "konuşan tarafın sen olması gerekiyordu."

"nedir bu suskunluğun?"

"garip hissediyorum, yoongi." dedi ve yatağından çıkıp boş sokağa bakan penceresine terli kafasını yasladı.

"sanki bu telefon kapandığında ölecek gibi hissediyorum."

"hap falan mı içtin?" diye teyit etti yoongi ama karşısındaki sesin sahibinin dakika dakika modunun düştüğünü anlayabiliyordu.

"hayır, hayır," diye karşı çıktı, taehyung ve yanaklarına düşen göz yaşlarını elinin tersiyle sildi. "sadece..."

"sadece ne?"

"sadece korkuyorum, yoongi. çok zamanım kalmadı biliyorum."

"ne saçmalıyorsun, taehyung?"

"yoongi ben iyi değilim ve yaşam benim için bir kumar. şansım yaver giderse yeni nefesler toplayabilirim."

"eğer gitmezse toprak ile anlaşma yapmaya başlayabilirim. iki arada bir deredeyim, yoongi ve bu belirsizlik beni, bitiriyor."

"sakin ol, taehyung," dedi yoongi ve kurumuş dudaklarını ısırırken dahi zihnine bir çözüm yolu bulması için oklar fırlattı. kafası yerinde olmamasına rağmen direniyordu ve tuşların ardındaki çocuğa, numarası bir umumi tuvalette yazılı olan çocuğa yardım etmek istiyordu.

elinden hiçbir şey gelmeyeceğini anladığında derin bir nefes aldı ve mırıldandı.

"korkma, nefeslerin olabilirim. yeni dakikalar için."

"teşekkürler yoongi, dakikalarıma armağan olduğun için."

xxxxxxxxx

angst bitecek ama söylememe gerek yok sanırım çünkü anlamışsınızdır:)
son 6! ♡