Τον μισώ

536 43 26
                                    

Γεια σας ονομάζομαι Αλεξάνδρα και είμαι 18 χρόνων και ήρθα για σπουδές στην Αθήνα. Οι γονείς μου ζουν Θεσσαλονίκη και μπορώ να πω ότι δεν μου λείπουν! Ναι καλά ακούσατε οι γονείς μου ήταν πολύ αυστηροί ήθελαν όλη τη ζωή μου στο διάβασμα και ποτέ δεν με άφηναν να βγαίνω με τις φίλες μου. Φανταστείτε το. Είναι τρελό έτσι? Όταν μου είπαν Αθήνα χάρηκα τόσο πολύ γιατί εδώ ήθελα να περάσω και όσο πιο μακριά τους τόσο το καλύτερο. Με κρατούσαν κλεισμένη μέσα στο σπίτι και έβγαινα μόνο για σχολείο και για φροντιστήριο άντε και για καμία εκδρομή μαζί τους και με άφηναν γιατί θα με πρόσεχαν. Έχω μακρυά ίσια κάστανα μαλλιά και υπέροχα μέλι μάτια, έχω ελάχιστες φακίδες είμαι αδύνατη και έχω φυσιολογικό ύψος. Όλοι λένε ότι είμαι πολύ όμορφη, καλή, ευγενική, έξυπνη και άλλα πολλά μέχρι που έμαθαν και την άλλη μου πλευρά. Ποια είναι αυτή? Κανένας μα κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν γίνεται να μην έχει ένα κακό π.χ. να μην ζηλεύει ή να μην νευριάζει. Εγώ για παράδειγμα ζηλεύω πολύ και νευριάζω εύκολα και θέλω πάντα να λέω εγώ την τελευταία λέξη. Ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που μισώ και θέλω να τον σκοτώσω εγώ η ίδια είναι ο Χρήστος. Αυτός ο διάβολος, ποτέ μου δεν θα ξεχάσω αυτό που μου έκανε στο νηπιαγωγείο. Τι μου έκανε? Ήμουν ένα καλό, ήρεμο κοριτσάκι ώσπου μια ημέρα ήρθε αυτός ο διάβολος και επειδή στην γιορτή του καλοκαιριού που διοργάνωνε κάθε χρόνο το νηπιαγωγείο είμασταν και καλά ο ήλιος και η σελήνη η κυρία είπε στο τέλος να πιαστούμε χεράκι χεράκι. Όταν πήγε να μου πιάσει το χέρι εγώ του πάτησα το πόδι και του έριξα ένα δυνατό χαστούκι το κοινό γέλασε και αυτός με τη σειρά του πήγε και μου κατέβασε το βαρκάκι μου και τότε όλοι γέλασαν πιο δυνατά. Οπότε με έβλεπαν στο σχολείο ή στο δρόμο οι γονείς πήγαιναν να γελάσουν μου έριχναν ένα χαμόγελο και μόλις απομακρύνονταν έβαζαν τόσο δυνατά τα γέλια που ο κόσμος τους περνούσε για τρελούς το ίδιο και τα παιδιά μόνο που τα παιδιά γελούσαν όλη την ημέρα. Έτσι και εγώ την επόμενη μέρα πήγα εκεί και του έριξα μια δυνατή μπουνιά στην κοιλιά. Μετά αρχίσαμε να βρίζουμε ο ένας τον άλλον και να έχουμε μίσος. Καταλάβατε τώρα γιατί τον μισώ και με μισεί? Δόξα τον Θεό δεν θα ξαναβρεθούμε οπότε αρχίζει για μένα η καινούρια μου ζωή. Επιτέλους θα πηγαίνω σε πάρτυ, θα βγαίνω με φίλους, θα κοιμάμαι αργά και θα κάνω ότι θέλω!!!

Γεια σας νέα ιστορία ελπίζω να σας αρέσει ντονατσάκιά μου!

Πάνω στην φωτογραφία η Αλεξάνδρα.

Peace and love

Εδώ Λίνα ο χαρούμενος μονόκερος

I Hate You Donde viven las historias. Descúbrelo ahora