•3- Never changed•
IK ZOU DEEL 1&2 WEL LEZEN
We zijn ongeveer 1 jaar verder...
Claire zit op het universiteit , aan de andere kant van Amerika.
Claire vindt het lastig om weer aan de liefde te doen en besluit er ook afstand van te doen.
Maar zoal...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik bekijk mijn knokkels. Prachtig. Rover ligt tussen mijn benen. De directeur komt zijn eigen kantoor binnen. Directeur Julian. Hij neemt plaatst achter zijn bureau en kijkt van Rover naar mij. 'Hij doet niks'. Ik tover een glimlach op mijn gezicht. 'Dieren zijn niet toegestaan, dat is punt een' 'En punt twee is dat ik die ene M...M nog wat, in elkaar heb geslagen' 'Mila'. Ik rol geërgerd en zuchtend met mijn ogen. 'Of mij dat boeit' mompel ik. 'Goed Claire. Mag ik weten waarom heb je dat gedaan ?'. Ik kijk hem aan. 'Nou ik ben chaggie, heel erg. Privé redenen. En ze stresste me heel hard en heeft pech' 'Ik zal je ouders moeten bellen'. Ik schiet in de lach. 'Nou meneer succes ermee want die liggen beide diep onder de grond'. Julian heeft grote verbaasde ogen. 'Ja, maakt niet uit. Ik woonde eerst op mezelf' 'Ik snap dat je geen makkelijk verleden hebt' 'Klopt' knik ik. 'Maar maak je geen zorgen, meneer. Ik ben binnenkort toch weg want waarom zou ik studeren ? Om later een betere baan te vinden ? Nou waar ik werk, ik vind het prima en kan het ook goed' 'Als dat je keuze is Claire' 'Dat is zeker mijn keuze meneer' 'Maar de hond mag niet blijven'. Rover hoor je grommen. 'Hij blijft. Max 1 week. Dan ben ik weg. Hij zal echt geen last zijn'. Hij zucht. 'Goed' 'Rover'. Rover komt onder de stoel vandaan en gaat zitten. Zijn bruine ogen kijken me aan. 'Je gedraagt je wel ?'. Hij houdt zijn kop schuin. 'Bent u bang voor honden ?'. Ik kijk Julian aan. 'Nee' 'Roep hem maar is' 'Uh Rover ?'. Rover kijkt de man aan. 'Ga maar'. Rover komt omhoog en loopt naar Julian toe. Hij snuft aan hem en Julian aait over zijn kop. Rover ligt zijn hand en gaat zitten. Hij is nu ongeveer 2 jaartjes. Ik weet nog toen die maar net 10 maandjes was. Wat ik al zei, hij komt tot mijn middel met zijn kop. Net een mini pony. 'Volgens mij is hij een goeie afgetrainde hond' 'Dat is hij zeker. Koste veel moeite'. Julian kijkt me aan. 'Je hebt toch geen kamer genoot ?'. Ik schudt mijn hoofd. 'Als je nou lessen hebt, of iets. Mag die...misschien...wel hier blijven' 'Oh en dieren waren hier toch niet toegestaan?'. Julian lacht kort. 'Dit is een uitzondering. Dit is maar een weekje' 'Hmm. Ik vind het goed. Als ik naar werk ga neem ik hem mee want ze vinden hem ook leuk daar' 'Een week Claire' 'Ja ja'.
Rover ligt languit op de grond. 'Jij hebt echt een prima leven of niet soms' lach ik. Ik bekijk mijn hand. Voel eigenlijk wel een beetje met het meisje. Mila ? Ze kwam op mijn pad. Mijn woede heb ik op haar afgereageerd. Spencer heeft me van haar weg gesleurd. Ik kijk weer naar de gehechte wond op mijn arm. Weer een litteken erbij.
Christian
Verbaasd nam ik op. Het was Sophie. Ik had haar nummer eens niet meer dus ik wist niet wie het was. 'Hallo ?' 'Christian ?' 'Ja ?' 'Oke Claire weet dit niet en ze is zo koppig maar je vertelde haar iets over haar oom?' 'Ja ? Is er wat gebeurd ?' 'Ja nou kijk blijkbaar is Claire bedreigd en toen ze bij mij was, was er een ventje die op ons zijn kogels verspilde' 'Zijn jullie gewond geraakt?' 'Ik niet, Claire alleen gehecht. Erlangs geschaaft' 'Gelukkig' 'Ze gaat nu weg van het campus. Stopt met studeren en gaat nu ergens anders wonen. Over een weekje'. Ik durfde het bijna niet te vragen maar deed het toch. 'Je hoeft het niet te zeggen maar waar zitten jullie toch. Ik weet dat jullie telefoons of whatever kan traceren' 'Klopt' lachtte ze. 'Zo dom zijn we niet maar we zitten in New York. Als ik het adres weet van Claire laat ik het je wel weten. Okay ? Niet zeggen dat je het van mij hebt. Ik wil dat dit gezeik word opgelost' 'New york ? Dat is...maakt niet uit'. Sophie lachtte kort. 'Heb je wel gemist Christian, maar het blijft aan me knagen. Ook met Esmee nu' 'Dat weet ik. Dat je boos bent is logisch. Heel logisch zelfs' 'Het is okay. Zorg dat Claire dit niet alleen doet' 'Daar zorg ik wel voor'.
Esmee is een heel verhaal aan het vertellen. 'Esmee' zeg ik iets te fel. Ze kijkt me verschrikt aan. Ik kijk haar strak aan.
