-merhaba
-merhaba nasılsın Ne yapıyorsun
-iyi sen ....
falan derken kitlenmiştim komik ama heyecandan adam akıllı sarılmamıştım bile iki arkadaş gibi sarılıp yanına oturmuştum :))
Biraz konuşmadan ve 1 bardak sıcak çaydan sonra açılmaya başlamıştım
Yanında eriyordum resmen , göz göze geldiğimizde kalbimin sigortaları atıyordu onları geri kaldırana kadar baya zaman geçiriyordu neyse yavaş yavaş elini tutuyordum , sarılıyordum
Gerçekti o Gamze yanımda ve ellerimi tutuyordu bana sakin olmamı söylüyordu ama elimde değildi o an tüm duyguları aynı anda yAşıyordum hüzün , mutluluk , korku , heyecan gibi bir sürü şey ama yavaş yavaş rahatlıyordum sanki alışıyordum ona artık rahat rahat cümleler kurmaya başlamıştık. Bu seferde zorla bulduğum bu güzelliği kaybetme korkusuyla ellerini sıkı sıkı tutuyor belini kıracak gibi sarılıyordum . O konuşuyordu ama boş konuşuyordu çünkü Bn o ara gözlerinin derinliklerine dalıp gidiyor geri geldiğimde anlattıklarına he diyordum :)) o muhteşem bi detaydı onu keşfetmemek elde değildi nyse o konu açılıyor o konu kapanıyor derken saatlerce hızla ilerliyordu saat 16.00 olmuştu kalkma Vaktinin geldiğini söyleyince ona doyamadığımı fark etmiştim biraz daha kalması için ısrar ediyordum oysaki o kalmayı çok istediğini ama gitmek zorunda olduğunu söylüyordu o an kndimi ona karşı aç hissetim :)) çünkü Ne bakmaya nede koklamaya doyabilmiştim ilk buluşmaydı sonuçta ikimizde şaşkınlık ve heycandan zamanı iyi değerlendiremeyip boşa harcamıştık son zamanlara yakın açıldıgımızdan yetmemişti yaşanmışlıklar . Biraz durduktan sonra annesini araması gerektiğini ona göre cevap vereceğini söylemişti . Peki demekle yetinmiştim desem inanmayın :)) al ,hallet, kal, biraz daha diyip sıkıştırmıştım neyse annesiyle kısa bi süre konuştuktan sonra saat 18.00 a kadar kalabileceğini söyledi çok mutlu olmuştum kemiklerini kırarcasına sarılıyordum . O çok farklıydı ilk görüşte olmuş bişey nasıl böyle bişey olabiliyordu gülüşü bakışı (japonum) garipti hiç yaşamadığım duygulardı . Kontrolü kaybediyordum ona karşı ama hiç te korkmuyordum çünkü o bnden fenaydı heyecanlanmasada duygu yoğunluğu yüksekti neyse okul yaşam gelecek hayaller derken zaman iyice daralıyordu artık dakikada bir saate bakar olmuştum aleyhimize işlemeyen her saniye her dakika için üzülüyordum ama olsun diyordum gördüm öptüm kokladım diyerek kndimi teselli ediyordum aslına bakarsak başkada şansım yoktu nyse anlaştığımız saat gelmişti kalkıyorduk hesabı ödemek için önden kalkmıştım onu otobüs durağına bırakacaktım neyse hesabı ödedim ve bizim için unutulmayan cafemizden ayrılıp otobüs durağına doğru yürüyorduk aniden elimi tutmuştu . Heyecanlanmıştım ama ister istemez gögğsüm kaparıyordu tetikte geziyordum kndimi bir an olsun koruması gibi hissetmiştim kısa bi süre yürüdükten sonra durağa yaklaşmıştık tanıdık biri görür diye burada ayrılacaktık sıkı sıkı sarıldık öptük derken içim kan ağlıyor ama belli etmiyordum neyse onu Allah'a emanet edip teyzemin evinin yolunu tutmuştum akşam Karaman'a geri dönecektim . Sevdicekle aynı şehirde hava solumak bile güzeldi bu yüzden hiç gitmek istemiyor ama mecburen dönmek Zorundaydım teyzemler le , vedalaştıktan sonra kuzenimle bni otogara bırakmak için otogar yolunu yuttuk. Yazaneden bileti kestirip peronuma geçtim otobüsün perona yerleşmesini bekliyordum tabi bu sıra da gamzeyle mesajlaşıyorum gitme diyor azdaha kal diyor Çünkü oda doyamamıştı yapcak bişey yoktu nede olsa birdaha gelecektim yoksa dayanamazdım onsuz olamazdım otobüsüm gelmişti içine yerleşmiştim veda vaktiydi aynı şehirde hava soluması Bile iyidi o bile insana psikolojik destek sağlıyor mutlu ediyordu o çok iyi biriydi hatta kusursuz kendisine iyi bakmasını söylediğim sırada otobüs yavaş yavaş hareket ediyor tüm yaşanmışlıklar camdan dışarı baktığımda bir film gibi aklımdan geçiyordu son kez izmire onu çok sevdiğimi ve en kısa sürede geri geleceğimi söyledim elveda diyerek Karaman'a doğru yola çıktımm.....
