Delinquent University.

Chapter 37

[ADD ALTHEA KEAN MENDEZ ON HER FACEBOOK GUYS! STILL LOOKING FOR MY CHARACTER'S OP]

(*Althea's POV)

kasalukuyan akong nandito sa torture room kung nasaan ang mga Lenox na binihag namin.

"Ano kaya pa?" I asked.

"you fvcking b!tch and you too Kristoffer! how could you do this to us...we're your cousins!" Pagdadrama ni Stephan

"yeah right like I ever treated you like one" sabi nya.

ish. ba't ba andito tong dalawang to at kahit may tinotorture todo parin sa landian bwisit!

"Mamatay kayo, pati yang iniingatam mong syota Kris I swear!" Neilson.

susugod sana si kris ng pigilan ko sya.

ako na ang lumapit para suntukin ang makapal nyang pagmumukha.

"you're the payment on what your fvcking father did to my University...and to my brothers" sabi ko

Tumawa ng malademonyo si Neilson.

"hahaha I love it...hit me, beat me more!" parang baliw na sigaw nya.

"oh so you're enjoying this huh?" sabi ko at hinugot ang kutsilyo ko atsaka ibinaon sa binti ni Stephan

"AAAAAAAAHHHHHHHH!" sigaw nya habang mas idinidiin ko pa ang kutsilyo sa binti nya.

si Neilson naman ay mas lalo pang tumawa shet Baliw na nga ang isang to.

"yan lang ba ang kaya mo? alam mo bang mas malala pa ang ginawa ng tatay ng fiance mo sa mga magulang mo? hahahahha" sabi nya.

Dun ako natigilan. Agad kong hinila ang dagger ko iniambang sa leeg nya.

"what do you know about my parents death?!" bulyaw ko damn mapapatay ko sya!

"let me answer your questions...baby" sabi ng isang boses kaya lahat kami napatingin...

0_0

lahat kami na nandito sa loob ng torture room nanlalaki ang mga mata.

"m-m-mommy??" sabi ko.

I can't move...I can't even utter a word damn what the hell is going on?

"baby...it's me...can't you recognize mommy?" sabi nya...

unti unti naramdaman ko ang paglakad ng mga paa ko kasabay ng pagtulo ng mga luha ko.

"i-is t-that...r-really you mom?" tanong ko

umiiyak na rin sya habang tumatango. Agad akong tumakbo palapit sakanya, sinalubong naman nya ako ng mahihigpit na yakap.

"MOM! YOUR ALIVE!" sigaw ko....

God I missed her....I missed her...I really fvcking missed my mom!

"Bunso hindi mabuksan ni Tito yung Vo..." napatingin kami sa mga kuya ko.

gaya ng reaction ko nanlalaki din ang mga mata nila.

Wala akong pakialam sa itsura ko kung naghahalo halo na ang sipon, luha at laway ko.

"MOM!" sabay sabay nilang sabi maliban kay kuya Lyndon at yumakap na rin.

Napatingin si mommy kay Kuya na nananatiling nakatayo.

"anak...Lyndon didn't you miss mommy?" tanong ni mommy.

"I-I can't believe it...y-your alive..." alam ko naiiyak na rin si kuya.

"I live for all of you...god knows how much I suffered in order to be with you again. sabi ni mommy..

we're all crying...Kuya Lyndon joined us and we hugged each other...