Two-Faced Reality:Hidden School of Abilities(NeverbeenOrdinary)

Warm and Cold

Kasabay ng pagtalikod ng apat ang pagsara ng gate.

Mas High-tech na talaga dito. Kung sa mansion namin sasakyan lang ang na de-detect, dito maging ang tao kayang madetect.

Ayos rin naman ang ganto, kaya lng medyo creepy ang biglaang pagkalampag nito, lalong-lalo na dahil siguro sa kalumaan ng gate. Naaamoy ko pa ang kalawang na namumuo sa bakal na parte nito. Ilang ulan at araw na rin siguro ang napagdaan nito.

Habang tumatagal, nararamdaman kong umiinit ang hanging nakapalibut sakin. Dahilan para pagpawisan ako ng di sa oras. Pweeeh. Grabe basa singit at kili-kili ko!!!

Nang binaling ko ulit ang aking paningin sa aking likuran, wala na ang gate at tanging mataas na pader ang aking nakikita.

Nagbago ang temperatura ng paligid. Napakalamig naman ngayon ng simoy ng hangin na animoy nasaloob ako ng frezer. Whoooh,hirap! Tumigas yata ang pawis na naipon sa kili-kili ko?! 😌

Sinasabayan pa ng view ng napakalawak ng space sa paligid ko at napakalumang desenyong pangkastilyong mga building ang naglalakihang matatagpuan sa harapan ko. Habang tumatagal, lalong yatangkomi-creepy dito, ah?

Malas ko naman yata sa school nato? How can I enjoy my stay here,kung ganto ka creepy ang atmosphere dito???

Mukang di ko na kailangang gumawa ng kalukuhan para mapaalis dito dahil ako na mismo ang magkukusang bitbitin ang mga gamit palabas dito.

Yun nga lang kung lumitaw muli ang gate.

Tiiiiiiinnnnnggg!!

Guitar strings? Hindi ee, parang iba pero strings yun.

Ano kaya ang tunog na yun???

Tiningnan ko ulit ang building sa harap ko. Naglalaho ito.

The pavements and ways to reach the building was gone, I could see nothing. Mas lalong guminaw.

I felt as if I was floating in a tunnel of cold air. Matagal ko nang napaginipan ang sarili kong kamatayan, and I think it's happening right now.

Napapikit ako sa lakas ng hangin.

Akala ko pa naman, new school, new life. But right now, I don't know if I still own my life.

But no. It's not the best place and moment to lost mylife.

I forcefully open my eyes. It hurts to do it, pero in this moment , I had the creepiest realization ever.

If I'm crossing this part of the world, then afterlife was faceless as it is.

I was so terrified. I tried to cry out, but my body was frozen. Odd whistling sounds drifted around me, na parang hangin sa damuhan.

Umaasa akong makakita ng isang kerubin, isang lalaking may dalang tandang o kaya naman kahit kaunting ulap man lang.

Pero nakalimutan ko yatang di ko naging mabuting tao. Haisxt.

Sa halip, mga buhok sa butas ng ilong ang nakita ko. Also, i saw a really dark and thin eyebrows and blue eyes, ang nakakabit sa mukha ng isang mamang lumitaw nalang bigla sa harapan ko.

Footspa?! Akala ko papalangit ako? Pa impyerno pala!!!

Naramdaman kong may umangat sakin mula sa likod.

Anak ng--!?

"Geeeaaahhh!!! Hey put me down!!!" Sigaw ko don sa malaking mama.

Binitbit niya ko sa pamamagitan ng pagsipit niya sa t-shirt ko sa bandang likuran.