Their Last High School Dance (TLHSD) [COMPLETED]

Last Encounter

NAGING MAG-ISA ako sa jeep becoz wala akong kakilala...

But not for so long, may isang lalaking sumakay sa jeep and tANigA mo Miss Tad Hana. Jusko, sa dami-rami ng jeepney, dito pa. Sa dinami-rami ng tao, siya pa. Sa dinami-rami ng oras, ngayon pa. GuEsS wHO? It's Mister Neil Santos.

Nagkatitigan kami ng ilang segundo at yun na yata ang pinakamabagal ng limang segundo ng buhay ko. Umupo siya sa tapat ko dahil wala na yung baby na dumedede kanina at pilit akong nag-iiwas ng tingin.

Alam niyang crush ko siya AaAAnD hindi kami close sa personal. Alam mo ba kung gaano kahirap yun? Peeeero I don't mind, actually. Hindi kami bagay. And I know. Hindi ko gagawing mundo ang dapat tao lang. JuSt SeYIn', nAmsEYn?

Parang antagal ng biyahe dahil sa kanya. Hindi ako nagiging romantico dito pero ganun talaga. Kahit sino naman siguro, mararamdaman yun, kapag kasama si admiration sa isang kwarto, isang jeep, magkatapat, nagkakatamaan ng tingin—WIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIEEEEEEEEEEEEE. Oo, tunog yun ng utak kong kinikilig.

Antahimik namin pareho. Hanggang sa makarating na ako sa babaan ko. "Para po, Manong..." napahina ata yung pagkakasabi ko kaya hindi tumigil si kuyang driver. Nakatingin lang yung ibang mga pasahero saakin.

"Paraaa po!" nilakasan ko ng kaunti, pero parang di parin niya ako nadinig. Tahimik lang yung ibang mga pasahero. Naalala ko bigla yung isang signage sa isang jeep na nasakyan ko dati...

"MANONG!! DARNA!! OKAY NA! BABABA NA!"

Narinig ko ang tawanan sa jeep bago biglang huminto para idala ang prinsesa sa kaharian. Bago ako bumaba, nakita ko pa ang nakangiting mukha ni Neil. Muntik na akong masubsob pagkababa ko dahil 'don.

As far as I remember, yun yung last encounter ko kay Neil ng kami lang dalawa. Miss Tad Hana nanaman

Ilang buwan ng pagiging normal; Ilang buwan ng gawain. School shiZ and everything. Natabunan ako ng homeworks, activities at kung anu-ano pa. Besides, may articles pa akong isusulat dapat bago matapos yung school year, you know... blogger. Pero ayun nga, sana matapos ko lahaaaat.

Hanggang sa natapos na ang lahat.

MARCH. The rings went bizarre. Nakakarinig na ako ng gitara na patuloy na tumutunog, mga kantahang palaos na. Harana. Mga hopeless romantic. Mga nagmamadaling tumanda. Eww, kalandian. But apparently, isa pala ako sa mga katulad nila. Huh, how the TuRNs have tAbLED.

Nandito kami ngayon ni Lisa sa school. Pauwi na kami kasi last day na ito ng regular classes. Bukas, wala na. Bukas—

"Danni! Ready ka na ba for tomorrow?" narinig kong tanong ni Lisa at napabalik ako nito sa katotohanan. Ang haba ng astral projection kong 'yun hAh.

Tinignan ko siya at umiling. "Di ako pupunta bukas. I'm not the party type, Liz. Alam mo yan."

She glared at me tapos ngumiti. "Then, I dare you! Kapalit ay isang large fries, libre ko. Kuripot ako pero, Danni; para sa'yo..." Waw negosyante.

"Hmm. Good bargain," hinawakan ko yung baba ko na para bang nag-iisip at saka tumigil maglakad. "Gusto ko may kasamang chocolate sundae o choco float. P'wede ring coke float." negosyante rin akoH, 'kALa nIyOH?

Buti pumayag siya. Nagke-crave ako sa sundae ngayon eh, nice timing.

Oh, so ayun na nga. Biglaang hanapan ng damit, mabilisang ayos, madalian lahat. Mukha siguro akong patapong barbie doll, more precisely: butanding and clown crossed. But I still prepared. Number one, para kay Lisa, kasi wala daw siyang kasama, and number two, para sa sundae or choco float or coke float and large fries. Palakpakan niyo naman ako.

Yes, yes. Thank you, ngayon lang 'to. Ngayon na lang 'to.