The Everlasting Love

Chapter 14: Farewell

Leukemia is a serious disease, so dapat malampasan niya ang kanyang sakit. Ang saklap naman ng sitwasyon niya, wala akong ibang magawa kundi hihintayin ko lang siya magising. Bukas na ang last dalaw ko sa kanya, sana naman lord magising siya kahit 5 minutes lang. Bakit pa kasi kailangan ko pang lumipad ng ibang bansa, my best friend is suffering from her leukemia disease. What can I do for her? I'm confused na....*bigla nalang siya natumba sa kanyang kama*

(Kinabukasan ng umaga)

Oww.. ang sakit ng ulo ko.. 6:50!? Naku, maligo na ako.*pagkatapos niyang maligo* 7:05 na! Kailangan ko nang ubusin ang pagkain ko, ma le late na ako.*pagkatapos niyang kumain ay lumabas na siya sa bahay* Taxi!! Sa Knight po tayo. Patay, 7:10 na! Sa shortcut nalang tayo dadaan manong. Okay po maam. 7:12 na! Nandito na po tayo ma... Salamat manong, keep the change nalang kasi nagmamadali ako eh. Salamat. Huh!? S si si Yohan? Ba't nandiyan parin siya sa gate? Eh malapit na ang klase.

Nandito kana pala my lady. Eh, ba't nandito ka parin Yohan? Malapit na ang klase ah. I know that, pero hindi ako papasok kapag hindi kita kasama. Grabii siya oh, ahh Yohan may sasabihin ako sayo. Ano yan my lady? Siii... *tilililing* Mamaya nalang my lady kasi time na. Sige Yohan. Hahay, salamat nakarating din tayo on time. Okay class, Good Morning! Today, our lesson is all about active and passive voice. *habang nag de discuss* Ano kaya ang sasabihin ni Christina sa akin? Siguro importante or about sa flight namin bukas. Teka, bakit hindi pumasok si Lelia? May nangyari ba sa kanya? Tatanungin ko mo na si Christina, bago siya magtanong sa akin. Ngayon lang kasi siya nag absent at baka may nangyari sa kanya...

Okay class dismissed! Christina... labas muna tayo sandali dahil may tanong ako sayo. O o okay.*lumabas na sila* Ano yan Yohan? Bakit absent si Lelia? Diba matagal na kayong magkasama? At sa tingin ko ito ang first time na umabsent siya. May alam kaba? Sa totoo lang Yohan, yan ang ibig kong sabihin sayo kanina. Bakit? Ano ng nangyari sa kanya?! Nasa ospital siya ngayon Yohan, may sakit siyang leukemia at unti-unti na itong lumalala.*sabay iyak ni Christina* Ano!? Bakit hindi niya sinabi? Yan din ang unang tanong ko sa kanya, pero hindi siya gising kahapon. Pinuntahan ko siya kahapon dahil tumawag ang kanyang nanay. Sobrang nakakalungkot ang sitwasyon niya don, matagal na niya tinatago ang kanyang sakit. I feel so sorry to her, nang isa wala akong nagawa.*umiiyak*

Kasalanan ko naman eh kung bakit nagka sakit siya. Kasi hindi ko namalayan ang nararamdaman niya, hindi ko kasi siya binigyan ng atensyon nung kinakailangan niya ako dahil busy din ako nung time na yon. It's my fault, it's all my fault. Sa matagal na naming pagsasama, sa loob ng 15 years nang hindi ko man nalaman ang kanyang sakit. So, that's why she's suffering all because of me. Wala akong kwentang kaibigan... *niyakap ni Yohan si Christina* No, its not your fault Christina. Wala kang pagkukulang sa kanya, parati ka nandiyan sa tabi niya. Hindi mo alam ang kanyang sakit dahil selfish siya na kaibigan, hindi niya ibinahagi ang mga problema niya sa iyo. Anong ibig mong sabihin Yohan? I mean, sapat na ba si Lelia na maging best friend mo? Wala bang pagkukulang si Lelia sayo?

Honestly, wala. She's the right bestfriend I'd always wanted. Gusto ko siyang makasama kahit saan pa kami pupunta. Para na siyang tunay na kapatid sa akin, mahal na mahal ko siya. Kapag mawalay siya sa akin, talagang hahanap ako ng paraan para magkasama kami ulit. So if there's a chance, isasama ko siya sa Japan at ako na ang magpapa-aral sa kanya don. Pero, hindi ngayon ang tamang oras dahil nagkasakit siya at dilikado ang kanyang kondisyon.

You're right, bibisita nalang tayo mamayang hapon sa kanya. Yan din ang plano ko Yohan.*tilililing* Tapos na ang recess, tala Yohan balik na tayo sa loob. Sigeee. Okay class, tapos na ang recess time let's forward to the next subject. Our lesson for today, is all about traditions of indonesia.