Forbidden love || Fanfictie

- Four -

POV ROSE

Nerveus nader ik het einde van de muur. Wat als hij me niet meer wilt zien? Wat als hij er niet is?

"Rose?". Ik glimlach wanneer ik zijn stem hoor, het is donker maar zijn figuur komt me maar al te bekend voor. "In hoogsteigen persoon" grinnik ik. Nala en Zazou lopen al meteen naar elkaar toe, glimlachend kijk ik naar de twee die al meteen in het bos verdwijnen om samen te spelen.

"Kom zitten, alsjeblieft". Ik volg zijn verzoek en ga op het muurtje zitten. Een beetje akward schuif ik heen en weer. "Het is een mooie avond" mompelt hij om het ijs te breken.

Zacht knik ik. "Dat is het zeker". In stilte staren we naar de sterren, ik geniet van de rust (en oke misschien ook van de knappe jongen voor me, sst).

"Ik wil je aan iemand voorstellen". Een rilling komt door mijn lichaam.

Het is en blijft een Atrox.

"Harm, kom maar". Een jongen, iets langer dan Jeremy, komt vanachter het muurtje vandaan. Hij heeft blond haar en dus blijkbaar de naam Harm.

"Hey, ik ben Harm" zegt hij vriendelijk. "Rose". Harm en ik staren elkaar aan, wel een akward stilte deze keer. Jeremy merkt de ongemakkelijkheid en neemt het woord. "Dit is dus Harm, hij is 17 en een Exspectans".

Bij het horen van "Exspectans" worden mijn ogen groot. "Je zit nu vast met heel veel vragen niet?" vraagt Harm lachend. Ik knik.

Er volgt een heel verhaal. Harm's ouders waren gestorven toen hij 9 was en the poor kid wist niet hoe hij voor zichzelf moest zorgen. Hij raakte verdwaald en ontmoette Jeremy, die ook 9 was, aan de muur.

Jeremy, the kind boy dat hij was, bood hem onderdak aan. Zo leefde Harm vijf jaar in de schuur op het veld van Jeremy's ouders, waar toch enkel Jeremy werkte.

Jeremy smokkelde de restjes van het avondeten mee naar de schuur, nam Harm mee naar zijn huis als zijn ouders werken waren en zijn broertjes naar school waren, zodat hij zich kon wassen en kleren van Jeremy kon lenen.

Sindsdien zijn ze beste maatjes en ondertussen weten Jeremy's ouders ook van hun vriendschap. In het begin waren zijn ouders natuurlijk boos, wat hun zoon deed was dan ook super illegaal. Maar na een tijdje waren ze trots op hun zoon, hoe hij een jongetje uit de nood had geholpen.

Nu is Harm oud genoeg om op zichzelf te wonen, maar hij komt nog dagelijks bij Jeremy langs.

Mijn hart smelt een beetje met de gedachte aan een kleine Jeremy die een jongetje helpt. Cute as fuck. "Oh" is het enige wat ik kan uitbrengen.

"Nou kom erbij zitten" zeg ik tegen Harm en gebaar met mijn handen naar een leeg plekje op de muur. Harm lacht vriendelijk en neemt plaats naast mij en Jeremy.

"Je vindt het toch niet erg dat ik hier ben?" vraagt hij aan mij. Ik schud mijn hoofd. "Nee waarom zou ik?". "Misschien was je liever alleen met Jer". Ik rol met mijn ogen.

Harm grijnst en Jeremy slaat hem in zijn buik. "Als je liever hebt dat ik ga, just let me know okay". "Komt voor de bakker" mompelt Jeremy. "Komt voor de bloemist". Ik glimlach bij de herinnering.

"Bloemist?". Harm en Jeremy kijken me beide raar aan. "Een vriendin van me zei ooit eens "komt voor de bloemist", ik denk dat ze gewoon niet helemaal wist hoe het spreekwoord daadwerkelijk was. We hebben er toen een hele avond om gelachen."