Forbidden love || Fanfictie

- Three -

POV JUNE

Samen met mijn broer Link loop ik door de bossen. "Hoe was je dag vandaag?". Ik kijk naar zijn vermoeide gezicht. Hij haalt zijn schouders op. "Gewoontjes."

Ik heb enorm veel respect voor mijn broer, hij werkt erg hard voor ons gezin. We hebben niet de standaard broer en zus relatie waarbij we met elkaar zouden kibbelen om de domste dingen.

Integendeel, al sinds we klein waren zijn we beste maatjes. Veel vrienden heb ik niet, de meeste mensen vinden me raar omdat ik van de natuur houd en volgens Timo en Puma hun moto leef, je weet wel "Hakuna matata".

Ik begrijp hun wel, als sapiens ben je elke dag bezig met wetenschap. Alles waar geen theorie over is, is niet leuk of interessant.

Bij mij is het juist omgekeerd. Ik vind de natuur fascinerend, er zijn nog zoveel dingen die we niet ontdekt hebben over de natuur en dat maakt het net interessant. Hoe de meeste genieten van een dag in een laboratorium, geniet ik van een moment in de vredige natuur.

Je kan zeggen wat je wilt, denken hoe je wilt, maar diep vanbinnen blijf je willen dat mensen je leuk vinden en vrienden met je zijn. Ik ben het buitenbeentje van de samenleving, maar ik heb er soort van mij leren leven.

"Waar denk je aan?". Link kijkt me vragend aan. Told you, hij kent me veel te goed. "Niets speciaal". Ik schop zacht met mijn voeten tegen de blaadjes op de grond. "Tuurlijk niet". Hij rolt met zijn ogen.

Hij gooit zijn arm over mijn schouder en trekt me tegen hem aan. "Kom op zusje, je kan het me echt wel vertellen." Ik kijk hem aan. "Gewoon, ik ben zo anders. Zelf vind ik me gewoon goed-anders maar de mensen vinden me raar-anders."

Lachend kijkt hij me aan. "Is dat het echt?". Ik knik, als ik wist dat hij me ging uitlachen was ik er nooit over begonnen. "June, je bent geweldig. Die andere boeien niet" zegt hij zacht.

Mijn lippen vormen zich tot een kleine lach. Ik omhels hem, zijn warme slanke armen voelen vertrouwd aan. "Laten we naar huis gaan, het begint al donker te worden en het eten zal wel klaar zijn" mompelt hij wanneer we elkaar loslaten.

POV ROSE

Eindelijk kom ik aan bij het parkje. Mijn handen strijken over mijn pijnlijke benen, ik moet dringend aan mijn conditie werken.

Wanhopig zoek ik naar Kate, ik ben tien minuten te laat en hoop niet dat ze al vertrokken is. Wanneer ik het bijna heb opgegeven, valt mijn blik op Kate's slanke figuur. Ik ren naar haar toe.

"Het spijt me dat ik zo laat ben!". Kate draait zich om wanneer ze mijn stem hoort. Haar glimlach is breed. "Ach joh maakt niet uit".

We lopen samen naar een bankje en gaan naast elkaar zitten. "Ik kwam juist Ryan Hosper tegen" zegt Kate terwijl ze met haar ogen rolt. "Oh nee, die dude is echt fuckboy as fuck".

Ryan Hosper: 17 jaar, captain van het plaatselijke voetbal-team, enorm knap máár een echte fuckboy. En ik moet eerlijk zijn, ook ik had twee jaar geleden een crush op hem, ach ja welk meisje had geen crush op hem.

***

"Ik ben thuis!". Ik trek de voordeur achter me dicht en laat Nala los. Het is al laat, gelukkig had ik mijn telefoon bij me en had ik mijn moeder kunnen laten weten dat ik nog met een vriendin in het park zat.

Het was erg gezellig met Kate, we hebben over van alles en nog wat gepraat. Het voelt echt goed om eens een echte vriendin te hebben. We hebben ook meteen een nieuwe afspraak geregeld voor morgen en telefoonnummers uitgewisseld.

"Heb je het gezellig gehad?". Mijn moeder zit op de bank met een ijsje. Ik maak een instemmend geluid. "En jij?". Ook zij maakt een instemmend geluid.

"Met wie was jij eigenlijk uit eten?". "Robin". Vragend kijk ik haar aan, ik ken al haar vriendinnen maar heb nog nooit van ene Robin gehoord. "Ze is een oude klasgenoot van me, ik kwam haar deze ochtend toevallig tegen, ze heeft ook een dochter van jouw leeftijd."

Ik mompel wat, niet weer een geforceerde vriendschap door mijn ouders. "Haar naam is Kate". Geschrokken kijk ik haar aan. "Wat is er?" vraagt ze lachend.

Grinnikend kijk ik haar aan. "Ik denk dat ik Kate ken". Ik leg haar alles uit, van de botsing met de boeken tot het afspraakje in het park.

Wanneer het gespreksonderwerp "Kate en Robin" is afgesloten, vraagt ze of ik verder nog wat heb gedaan. "De klusjes" mompel ik. Nerveus pulk ik aan mijn nagels. "Niets anders?". "Nope" lieg ik.

Als ze wist dat ik bij een Atrox had gezeten, zou ze me vermoorden.

***

Geeuwend rek ik me uit. Ik heb veel te weinig geslapen vannacht, slapen en verkoudheid gaat niet samen. Ik neem mijn telefoon van het nachtkastje en zie dat ik een appje van Kate heb.

Kate: He Rose! Slecht nieuws :( Onze afspraak zal vanavond niet kunnen doorgaan, ik was vergeten dat ik bijles chemie had... Morgen?

Me: Oh nooo ik keek er naar uit! Ach ja, school gaat voor natuurlijk. Morgen is goed, bij mij thuis om 17:00u?

Kate: Echt sorry :( Sure, ik zal er zijn en nu echt haha ♡

Me: ♡

Zuchtend leg ik mijn telefoon weer weg. Ik had echt zin om haar nog een keer te zien. Ik spring uit mijn bed en trek mijn kleren aan.

"Goedemorgen". Mijn moeder drukt een kus op mijn voorhoofd en Joost geeft me een warme lach.

***
Ik zit met wat chips op de bank netflix te kijken. Vandaag was een heel improductieve dag, ik haat dit soort dagen.

Ik breng mijn leeg kommetje naar de keuken en zie Nala's halsband hangen. "Ik ga met Nala wandelen, het kan even duren want ik heb een mooie grote wandeling gevonden!" schreeuw ik.

Ik hoor een zachte "is goed" van mijn moeder en ga het huis uit.

Tuurlijk wil ik met Nala gaan wandelen, maar eigenlijk hoop ik om Jeremy nog eens te zien.

-

[ Beetje een saai deel maar ja deal with it joe, oh ja ik moest van HetJuliee d'r nieuwe boek promoten bij mn vrienden en aangezien jullie allemaal mijn lieve vriendjes zijn zeg ik: lees dr nieuw boek. :) ]