Acıma Son Ver

2 |GÜVEN

"İyi misin? "

Başımı yavaşça kaldırdım ve yabancısı olduğum kahvelerle göz göze geldim.Sonay gelmemişti...Kasılan vücudum anında gevşedi ve ağlamaya devam ettim.İyi miydim?

Bu hayattan kurtulamadığım sürece iyi olmayacaktım.Başımı iki yana salladım.İyi değildim...

Diz çöktü usulca,avuç içi kollarımı kavradı ve beni oturur pozisyona getirdi.Ellerim dizlerimin üzerinde duruyordu.kanıyordu...

Ruhumdan akan kan ellerime damlıyor,bana yaşam şansı sunmuyordu.İçimdeki şeytan 'bitir bu oyunu' diyordu.Ki ben karıncayı bile incitmezken intihar etmek...yapamazdım.

Saçlarım yüzümden çekildiğinde onun yüzünü görmüştüm.Bana acıyordu muhtemelen.Bende karşımda dayak yemiş bir kız görsem aynısını hissederdim.Birinin bana acıması artık kötü bir şey gibi gelmiyordu,alışmıştım.

"Bana acıyorsun değil mi? "

Sıcak avuçları saçlarımı yüzümü görmek için arkaya attı.Hiç beklemediğim bir şey yaptı.Gülümsedi...

Bu zamana kadar Ekin abimden başkası bana gülümsememişti.Garip hisler uyanmıştı içimde.Dudaklarının kıvrılış şekli,her zaman duyduğum fakat görmediğim o ilk gamzeler...Sonay'ın sinsi gülüşü gibi değildi bu,samimiydi.

"Hiç tebessüm eden insan görmemiş gibi bakıyorsun."

"Görmedim. "

Fısıldamıştım...

Şimdi de şaşırma sırası onda idi.Parlayan gözlerini hüzün kapladı.Cebinden mendil çıkardı sonra ellerimi ellerinin arasına aldı ve yavaşça sildi acılarımı.Gözlerini benden hiç çekmeden...uzunca.

Omuzlarımdaki yükten kurtulmak,hayatı tasasız yaşamak istiyorum.Eve mutlu girmek,kahkaha atmak istiyorum.keşke herkesin istedikleri olsaydı...o zaman hayat daha güzel olurdu.

Gitmem gerekiyordu artık.Elimi yüzümü yıkamalı,kendime çeki düzen vermeliyim.Ama öyle şevkatli bakıyordu ki gitmek istemiyordum.

"Sana bunları kim yaptı?"

Söyleyemezdim ki.Zaten sonay benden şüpheleniyordu iyice dikkat çekerdim.İntihara yürümek olurdu bu.

İstediğim bir nevi bu değil miydi?

Bunca acıya ve yüke rağmen ölmek istemiyorum.Ben,güzel bir hayat istiyorum.

"Söyleyemem"

Başımı iki yana salladım usulca.Anlamadı bir müddet.Hangi kız kendine bunu yapan kişiyi bulmak istemezdi.

Ellerimi silen parmakları durdu.Rutubetli ortam gözlerimi sulandırıyordu.Adını dahi bilmediğim ama bana iyi gelen çocuğun karşısında ağlamak istemiyordum.yeteri kadar küçük düşüyordum gün boyunca,bu da eksik olsun.

"Neden?"

"Gitmem gerek"

Kalkmaya çalıştım fakat karnıma giren sancı yüzünden geri oturmak zorunda kaldım.İstemsizce ağlamaya başlamıştım.Her defasında istemediğim şeyler oluyordu.Nasıl yürüyeceğim hiç dayak yememiş gibi.Nasıl hareket edeceğim hiç canım yanmıyormuş gibi.Nasıl bakacaktım hiçbir şey olmamış gibi..

"Adın ne?"

Gözlerinin içine baktım anlamaya çalışarak.Beni tanımak istiyorsa çok yanlış bir karar vermiş olurdu.Ben onunla normal insanlar gibi konuşamazdım.Muhtemelen zengin aile çocuklarındandı.Benim burslu olduğumu öğrenirse hiç durmazdı buralarda.