Kabanata XIV

6 1 0
                                    

(Flashback part 3)

Nagla lunch ako ng biglang tumawag sakin si Sky.

"Hello baby bakit?" Kinabahan naman ako di siya madalas tumatawag pag nasa school ako e.

"Baby...nandito ko sa loob ng school niyo where are you?"

Ha!? Agad akong napatakbo palabas ng Cafeteria.

"Asan ka banda? Why are you here? Something wrong?" Kinabahan na talaga ako ng todo.

"As I can see nasa tapat ako ng Science Lab?" Sagot niya.

"Okay wait me there" tumakbo na ako at di nagpaalam kay Bea and Basty.

Nakita ko siyang naka upo sa hagdan papasok ng Science Lab at pinagtitinginan ng mga students lalo na ng mga babae. Nakangiti naman siya sa mga bumabati sakanya.

"Baby!" Sigaw ko kaya napatingin sakin yung mga babaeng umaaligid sakanya.

Niyakap niya ako ng mahigpit.

"Why are you here? Ayos ka lang ba?"
He look straight to my eyes but didn't say anything. Something was wrong I knew it. Kaya agad akong nagpa alam sa adviser namin na uuwi ako dahil may emergency. Ngayon lang po ako magsisinungaling pasensya na. Pinayagan naman ako kagad at binigyan ng pass para maka uwi.

Tahimik siya buong biyahe sa bahay kami pumunta para makapag usap. Pinaalam ko naman yun agad kay Mama.

Nagpalit ako kagad ng damit at naupo kami sa sala si Manang lang ang kasama namin at nasa likod bahay siya. Kawawa naman ang boyfriend ko. Halatang walang masyadong tulog. Ang laki ng eye bags. Pero gwapo parin no!

"Tell me what's wrong" hinawakan ko ang kamay niya.

Bigla nalang may tumulong luha sa mata niya kaya nagulat ako at agad kong pinunasan yun.

"Hey, baby what's wrong?" Lumuhod ako sa harap niya. Pero lalo siyang yumuko at umiyak. My God! Naiiyak na rin ako.

"Baby... baby I'm sorry" basag ang boses niya.

"Baby what's wrong? Sorry for? Stop crying nag aalala ako." Naiiyak narin ako pero tumingala ako para pigilan.

"I..." kinabakabahan ako naririnig ko na yung tibok ng puso ko nakakabingi.

Pinunasan niya ang luha niya at niyakap ako, niyakap niya ako ng sobrang higpit gumalaw ang mga balikat niya umiiyak parin siya. Nabanggit sa akin ni Kuya JP na iyakin talaga si Sky. He's so sensitive and emotional. Siya yung tipo ng tao na masiyahin at iyakin at the same time. He's loyal too sabi ni Kuya JP his last girlfriend cheated on him. Inspite of all his effort and loved for that girl.
Ang tanga nung babae!

"Shhh.. kung ano man yang problema mo.. andito lang ako, kung di mo kayang sabihin? Iintindihin kita..." niyakap niya lalo ako ng mahigpit at hinaplos ko ang likod niya.

"Baby.. you know how much I love you right?" Tumango lang ako.

"You know how much I cared for you. How I love you every single day... how I wanted to kiss and hug you every second?" And there... my tears suddenly flow. Alam ko naman na, hinihintay ko lang na siya yung magsabi. I knew it.
Kuya JP told me he'll be going to Canada, their father needs him for business purpose. Shit! Ang hirap!

"I'll be flying to Canada, dad needs me there" wala akong isinagot, alam ko naman na e. Ang sakit lang talagang aalis siya.

"Babalik ako kagad baby its just a month or two, but promise I'll come back. I'm really sorry" kumalas ako sa yakap naming dalawa.

"I know, kuya JP told me wag kang magalit sakanya okay? Alam ko na the day your dad called? Kuya JP immediately called me too. Don't worry about me, I'll be fine I love you" kailangan kong magpaka tatag kaya namin 'to! Kaya ko' to!

--

(Please Play Let Me Be The One by Jimmy Bondoc)

Umalis na siya papuntang Canada. Ang hirap di ko na siya nayayakap. Hanggang skype nalang at phone calls umabot ang 3 weeks nagiging madalang na yung pagtawag niya.

2 months na ang nakalipas, pero di parin siya nakaka uwi, minsan di na siya tumatawag. Sabi ko sa sarili ko 'busy lang siya, intindihin mo na'.

Hanggang sa wala na. Di na talaga nagtext o tumawag. Sabi ni Kuya JP marami daw talagang ginagawa si Sky. Inintindi ko. Kaso apat na buwan na 7th monthsary na namin ano kahit isang text wala o tawag man lang?

Kuya JP:

Kulet! Happy 7th sa inyo! Love love!

Buti pa si Kuya naalala! Siya!? Wala! Kahit isang text o tawag! Hanggang kinabukasan umasa ako e! Wala na talaga.

Hanggang sa tinanggap ko na. Wala ba talaga. Ginawa ko nagpalit ako ng number pero tinext ko parin si Kuya JP. Pero sabi ko wag ipaalam kay Sky ang number ko. Basty stayed beside me nung mga panahong miserable ako. Depressed at walang ginawa kundi umiyak. Pati siya walang balita. Ang sakit ng first heartbreak.

Ang hirap pala pag nasanay ka sa puro kilig. Hahanap hanapin mo. Ang sakit! Akala ko mamatay na ako sa kakaiyak tuwing gabi. Halos sa bahay na nga natutulog si Basty. Binabantayn niya ako kasi daw baka mag suicide ako. Muntik na talaga pero napigilan niya ako.

--

Akala ko di na ako makakausad. Pero nagawa ko. Bumalik ako sa pagiging masiyahing tao! Pilit ko siyang kinalimutan pero mahirap. Di na ako umasang babalik siya. Siguro kung babalik siya? Wala na akong dapat asahan. Di kami nag break officially pero ako, pinuputol ko na kung anumang meron kami. Pati Porridge  inayawan ko, yun yung nagpapaalala sa akin na minsan inalagaan niya ako nung mga panahong sakitin ako sa loob ng ilang months na relationship namin, minahal ko siya nang sobra, kung OA man ako. Pasensya na mga bes! First Boyfriend e. Walang basagan ng trip! Masakit kaya. Minahal ka, pinakilig, sinecure yung feelings niyo towards each other, but in the end wala! Nga nga! Wala talagang Poreber! Kaiyak! Sana dumating yung araw na tatawanan ko nalang yung mga nangyari samin. Alaala nalang at wala ng feelings na kasama. Sky, I love you but it wasn't enough, we may love each other, mahal kita pero di sapat na mahal lang kita para mahirapan ako ng ganito, para hintayin ka sa wala.

Take a Chance on Me. Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon