İki Taraf

Petrol Mavisi

Paylaşmayalı uzun zaman oldu o yüzden özet geçiyorum hatırlayanlar hemen bölüme başlayabilir 

Doruk ve Irmak adında iki karakter var. Doruk Uraz adında bir çocuk ile barda tanıştı Irmak ise Doruk'un ev arkadaşı ile çıkmaya başladı. 

Son bölümde Irmak ev tutmaya karar verdi. Doruk ve Uraz ise hala Uraz'ın babasıyla uğraşıyor

YENİ BÖLÜM

..Doruk..

"Dün olanlar hakkında konuşmamız lazım." Dedim artık elimdeki konsoldan duman çıkacakmış gibi hissettiğim sırada

" Neyden bahsediyorsun?" dedi Uraz. Yaklaşık 2 saattir Pes oynuyorduk ve az önce Sinan'ın geldiği sıra haricinde bütün gün neredeyse hiç konuşmamıştık.

" Yemek konusu geçince neden bu kadar sinirlediğinden mesela?"

" Sevmiyorum yemek yemeği." Dedi kısaca

" Hangi 18 yaşındaki ergen erkek yemek yemekten hoşlanmaz?" dedim. Tam bu sırada maç bitti ve ben oyunu kapattım

" Hoşuma gitmiyor. Sana bunun için hesap verecek halim yok." Dedi ve konsolu masaya bıraktı. Ayağa kalkacağı sırada onu kolundan tutup engelledim

" Vereceksin. Bilmediğim bir hastalığın falan varsa söylemen lazım. Farkındaysan beraber yaşıyoruz." Dedim ses tonumu düz tutmaya çalışırken

" Rahat bırak beni." Dedi ve tutuşumdan kurtularak odadan çıktı. Bende kalkıp peşinden gittim. Odama girdiğimde yerde oturmuş , sırtını dolaba yaslamış ve başını dizlerine koymuştu. Kapıyı kapatıp yanına oturdu

" Tamam bana anlatmak zorunda değilsin." Dedi ve elimle saçlarını okşamaya başladım

"Anoreksiya Nervoza." Dedi başını kaldırarak

" Ha?" dedim

" Yeme bozukluğu. Yani doktor bende bunun olduğunu söyledi."

" Yeme bozukluğu mu ? Yani sende yeme bozukluğu varsa böyle aşırı şişman ya da aşırı ince olman gerekmiyor mu ?" hala olayı tam kavrayamamıştım

" Öyleydim zaten. Ama tedaviyle düzeldim gayet iyi gidiyordum ama son zamanlarda yine başladı. Yemek görünce bile midem bulanıyor." Dedi kafasını geri dizlerine koyarak

" Peki neden oluyormuş?"

" Travma dedi. Zaten ilk babam evden attığında başladı. Sonra düzelmiştim gayet spora falan başladım. Ama evden kovulunca üstüne babam ortaya çıktı bilmiyorum işte yine başladı." Dedi kırılgan bir sesle. Diyecek bir şey bulamayınca kolumu omzuna atıp onu kendime çektim. Biraz öyle oturduk. Sonunda kafasını kaldırıp bana baktığında gözleri çok hafif kızarmıştı.

" Doktora gidelim ister misin?" dedim bir elimi omzuna koyarak

" Gerek yok. İlaçlarım duruyor hala." Dedi ve ayağa kalkıp silkelendi. Çantasına doğru yürüyüp yan tarafından bir ilaç paketi çıkartıp bana doğru fırlattı. İlacı havada yakalayıp incelemeye başladım

" Bundan birine bahsedersen seni öldürürüm." Dedi ve kendini yatağa bıraktı. Küçük beyaz hapları bir süre boş boş inceleyip yerimden kalkarak yanına yattım

" Yani sen şimdi hiç aç falan hissetmiyor musun? Bugün gerçekten hiçbir şey yemedin." Dedim tavanı incelerken

" Hissetmiyorum. Ama o hapları kullanmaya başlayınca hissedeceğim. Umarım güzel yemek yapıyorsundur." Dedi ve yatakta bana döndü. Ben de tavanı incelemeyi bırakıp ona döndüm