Hayatın İçinde Kaybolmak

Umutlarım Nasıl Yıkıldı

Sana şöyle anlatayım bir bitki diktin toprağa, bu bitki büyürken onu aleve verdin. Bitki cayır cayır yanıyor ve sen sadece bunu izliyorsun. Üstüne su dökmüyorsun veya toprak atmıyorsun. Bitki yanarken içinde oluşan bir duygu var. Nasıl bir duygu sende bilmiyorsun ama öyle bir şey ki bu içindeki, seni içten içe bitiriyor. Sanki bitkiyi değil de kendini yakmış gibi hissediyorsun. İşte böyle bir duygu umutların yıkılırken onları izlemek ve hiç bir şey yapamamak.

Küçüklük yıllarımın kıymetini keşke bilseydim. O saflığı ve o bütün olaylardan habersiz kalmayı geri istiyorum. Geçmiş yıllarımı, sigaradan çektiğim her nefeste ciğerimin yanan kısmını geri istiyorum. Bana bunları verebilecek biri var mı?

Kıymetli zaman zarfı içinde hiçbir zaman pişman olmadım. Keşkelerimle var oldum. Beni ben yapan seni ise sen yapan değerleri hiçbir zaman boşa harcama. Keşkelerle dolu hayatın kafanda oluşan sorularla sensin. Bırak yıkılsın umutların, çünkü onları yeniden kurmak senin elinde. Bu imkan sendeyken umutlarının yıkılmasının bir önemi var mı?

İmkanlar el verdiği sürece hayatını yaşa ve senden bir şeyler bekleyenleri boşa çıkarma. İnsanların senden beklentilerini karşıla demiyorum, sadece onlara kendi yapabileceklerinden ve senden ne beklemeleri gerektiğini belli et. Eğer bunları yapsan senden çok fazla şey bekleyecekler ve sen başkalarının sana yüklediği umutları yıkmamak için kendi umutlarını yıkacaksın. Bu sana çok büyük yük olacak beklide bu yük altında ezileceksin. Hayatının dönüm noktasını belirlemek senin elinde sadece bunu nasıl yapman gerektiği hakkında bilgin yok. İşte bu bilgiyi elde edince umutların ve başka insanların sana yüklediği umutları yıkmayacaksın. Kısaca daha mutlu bir insan olacaksın, bunu yaparken başkalarını da mutlu edeceksin.