Karanlığın Tutsağı

Bölüm 8

     John kollarının arasındaki Coventina ile birlikte hastaneye hızlı adımlarla yürüdü. Büyük kapıdan içeri girdiğinde gözleri yetkili birini aradı. Onları fark eden bir hasta bakıcı hemen bir sedye aldı ve küçük kızı sedyeye yatırdı. Herhangi bir odaya girdiler. John arkalarından gidebilmek için bir hamle yaptığında yaşlı hemşire ona sarkık ve çirkin suratıyla geri çekilmesini söyledi. Odaya almalarının ardından ne kadar süre geçti bilinmez ama John için bu süre yıllara bedeldi. "B-42" numaralı odanın önünde defalarca tur attı. Kimi zaman oturdu, karşı köşede duran makineden kendine kahve aldı ancak kız hakkında ona kimse bilgi vermeye gelmedi. Aklını karıştıran binlerce fikir doğmaya başladı.

     'Belki de onu burada bırakıp gitmeliyim?'

     'Peki ya beni polislere şikâyet ederse?'

     'Yapmaz, yapamaz...'

     Adımları kızı orada bırakıp kaçmak istercesine hareketliydiler ancak bunu yapamıyordu. Beyninde esen fırtınanın ardından kapı yavaşça aralandı. Hemşire odadan çıkarken iğneleyici bakışları ile John'a baktı ve hemen iki kapı ötedeki odaya girdi. Aralık kalan kapıya baktı John. Odaya doğru yöneldi. Coventina adeta bir melek gibi yatmaktaydı. Yüzü yatak örtüleri kadar beyazdı. Biçimli elleri hemen göğüs hizasında birbirleriyle buluşmuştu. Derin bir uykudaydı. Soluk alış verişi oldukça yavaş ve düzenliydi. Hemen yanı başında '0Rh+' kan duruyordu. John kızın kan grubunu öğrenebildiğine göre artık tedavisine evde devam edebilirdi. Bu dâhiyane fikir ile kızı kucaklamak üzere Coventina'ya yaklaştığında içeriye orta boylu, sarışın bir adam girdi.

     "Ben Doktor Mark Pasini. Hastanın neyi oluyorsunuz?"

     John aniden gelen soru karşısında birkaç saniye boyunca ne cevap vereceğini bilemedi. Doktora doğru yaklaştı.

     "Kızım. Ben onun babasıyım."

     Doktor Pasini tek kaşı havada konuşmasına devam etti ve aynı zamanda elinde tuttuğu defterin bir sayfasını açıp bir şeyler yazmaya hazırlandı.

     "Adınız nedir bayım?"

     "..."

     "Adınız?" diye yineledi Doktor.

     "Richard Nevill."

      Mark Pasini deftere yazdı.

     "Kızınızın adı?"

     "Lily Nevill."

     Birkaç saniye sonra Doktor Pasini kafasını defterden kaldırdı ve şüpheyle John'a baktı.

     "Bay Nevill..." soluklandı.

     "Kızınıza tam olarak ne oldu acaba?" dedi Doktor Coventina'nın boynundaki ve bileklerindeki yaraları kastederek.

      John uzun süredir ilk defa bir endişe içindeydi. Kalp ritmi endişesiyle doğru orantılı olarak artmış, avuç içleri terlemişti. Kendini sakinleştirmeye çalıştı ve düzgün cevap vermeye dikkat etti.

     "Aslında küçük bir kaza. Bir gün okul çıkışı eve döndüğünde her yeri yara bere içindeydi. Ne olduğunu sorduğumda kavga ettiğini söyleyerek geçiştirdi. Ve bugün yine aynı şekilde eve geldi. Biraz kavga ettik ve o da bir anda bayıldı."

     "Bay Nevill, Lily'nın izleri kavgadan çok intihara teşebbüs gibi gözüküyor."

     John alay edercesine gülümsedi.