Gülünç Değil Mucizevi 3

Altmış Beş / Soixante-cinq

Adrien
-Neden üzgünsün?
-Mavi Kuğu törene gelmedi. Oysaki ben onu hep umutla bekledim. O çok akıllı, cesur, kendinden emin, gözü pek ve çok güzel bir kız. Ne zaman Paris'i başı belaya girse hep onu kurtarıp günün kahramanı oluyor. Törene gelseydi belki ona hissettiklerimi söyleyebilirdim. Onunla biraz konuştuğumuzda ne kadar çok ortak yönümüz olduğunu anlayacaktır, dedi heykeltıraş, elindeki Mavi Kuğu resmini okşayarak.
Heykeltıraş, Mavi Kuğu'dan mı hoşlanıyordu!? Yok artık! Bunu engellemeliydim. Elimi omzuna attım.
-Eee, tatlı hayallerini bölmek istemem ama...Mavi Kuğu ile biz...şeyiz...evet, şey...anlasana...
Anlamıştı galiba.
-Gerçekten mi?
-Evet, bunun gibiyiz.
Parmaklarımı çapraz yaptım. Ona sinsi bir bakış attım. Sinirle beni itip uzaklaştı. Söyleniyordu.
-Mavi Kuğu, bu kedide ne buluyor ki?

@soul_alexandra
Heykeltıraş Theo, masasının üstündeki minik heykelcikleri yıktı.
-Şey mi!? Şey, ha? Sen aşkı bile ciddiye almıyorsun. Bir "şey" diyorsun sadece! Onu sen hak etmiyorsun! Ben ediyorum!
Birden elindeki fotoğrafa akuma kondu.
-Kopyacı Kedi, ben Hawkmoth. Mavi Kuğu'nun senin olmasını istiyorsun. Eğer Kara Kedi'yi yok edersen Mavi Kuğu sonsuza kadar senin olur. Bunu yapabilmen için sana bazı güçler vereceğim ama sen de karşılığında bana mucizeyi getireceksin.
-Bu çok mırr-teşem bir plan!
Theo, dönüşüm geçirdi.

Marinette
Adrien'ın telefonu masanın üstündeydi. Elimdeki pamuklu çubukla ekrana birkaç defa vurdum. Çubuk elimden kayıp masanın altına kaçtı.
-Ahh, boş versene! O mesajı asla silemeyeceğim!
Duusu yanıma geldi.
-O aptal fırın eldivenlerini çıkarırsan olur belki.
-Sonra telefonun her yanına parmak izimi bırakma riskini mi alayım, asla!
Telefonum çaldı. Fırın eldivenleriyle telefonumu tuttum ve burnumla cevaplama tuşuna bastım. Arayan Alya'ydı.
-Şifreyi kırabildin mi?
-Neredeyse. Bu arada, sen neredesin? Fazladan bir ele ihtiyacım olabilir.
-Gelemem kızım, Louvre'da Kara Kedi Soygunu için bilgi bekliyorum.
-Nee? Birisi Kara Kedi'yi mi soydu?
-Hayır kızım, biraz güncel ol! Kara Kedi, Louvre Müzesi'ne geldi ve Mona Lisa'yı çaldı! Hem de gün ortasında!
Şoke olmuştum.
-Ehh...Alya, benim biraz işim var, kapatmalıyım.
-Peki. Sonra görüşürüz. Ve bol şans!
Telefonu masamın üstüne koydum. Burada kesinlikle bir yanlışlık vardı çünkü Kara Kedi, tanıdığım en dürüst insandı.
-Kara Kedi her şey olabilir. Ama o bir hırsız değil.
Fırın eldivenlerini ve laboratuvar gözlüğünü çıkardım.
-Dönüşme zamanı! Duusu! Kanatlar!
Louvre Müzesi'ne gittim. Orada bir sürü polis vardı.
-Polis bey, burada kesinlikle bir yanlış anlaşılma var! Kara Kedi hırsız olamaz!
Polis beni susturdu.
-Sakin olun Mavi Kuğu, suçluyu yakalamak üzereyiz!
Polis kesinlikle anlayışsızın biriydi. Ona kızgın bir bakış attım. O sırada polisin telsizinden bir ses geldi.
-Kara Kedi kaçıyor! Tekrar ediyorum: Kara Kedi kaçıyor!
Polisle beraber Louvre Müzesi'ne girdik. Yerde bir sürü yaralı polis yatıyordu.
-Madem masum, o zaman neden kaçıyor?
-Sen de haksız yere hapsedilseydin sen de kaçmaz mıydın?
Polis, telsizini eline aldı.
-Destek istiyorum! Tekrar ediyorum: Destek istiyorum!
O sırada sopam titreşti. Polisten uzaklaşıp sopamı açtım. Arayan Kara Kedi'ydi.
-Masum olduğuma inanıyorsun, değil mi kuşum?
-Şaka yapmayı ve bana "kuşum" demeyi kes, durum çok ciddi. Sana inanıyorum ama sen bu duruma nasıl düştün?
-Uzun hikâye. Masum olduğumu kanıtlayıp kendimi kurtaracağım. Sana söz-
O sırada hat koptu. Polis de yanıma gelmişti. Müzenin dışına çıkmıştık ki Kara Kedi'yi çatıda koşarken gördük. Polis helikopterleri peşindeydi.
-Teslim olun, Kara Kedi!
Polis bana döndü.
-Onu yakalamayacak mısın?
-Şey... Masumları tutuklamıyorum, kusura bakmayın!
Polisin bir şey demesine izin vermeden oradan uzaklaştım.