Τι Μας Φέρνει Το Αύριο

Γερμανικός Ποιμενικός

Η πόρτα του διαμερίσματος άνοιξε, αποκαλύπτοντας ένα ευρύχωρο σαλόνι με λευκούς τοίχους, έναν γκρι καναπέ με γαλάζια και λευκά μαξιλάρια και μια μαύρη, ψηλή βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία. Στους τοίχους είχαν κρεμάσει πίνακες μοντέρνας τέχνης σε ψυχρές αποχρώσεις. Στερεωμένη στον τοίχο απέναντι απο τον καναπέ, βρισκόταν μια μαύρη πλάσμα τηλεόραση. Το μεγάλο παράθυρο πίσω απο τον καναπέ είχε θέα τις πολυκατοικίες και τους γεμάτους δρόμους της Νέας Υόρκης .
   Αλλά το πρώτο πράγμα που παρατηρούσες όταν έμπαινες μέσα στο διαμέρισμα ήταν η καφέ μουσούδα που εμφανιζόταν για να σε καλωσορίσει. Τον Αξελ τον είχαν υιοθετήσει πριν απο τρία χρόνια, όταν αποφάσισαν να συζήσουν. Και οι δυο τους τον αγαπούσαν σχεδόν όσο αγαπούσαν ο ένας τον άλλον. Ο Αξελ ήταν ένας γερμανικός ποιμενικός και ο πιο έξυπνος και πιο πιστός σκύλος που είχε την ευχαρίστηση να αποκτήσει ο Κρις. Στον Αξελ, φαίνεται , είχε λείψει ο Εζρα και μόλις τον είδε του όρμησε για χάδια, με τόση φορά που παραλίγο να τον ρίξει.
   Ο Εζρα αποσύρθηκε στο μπάνιο και ο Κρις παρήγγειλε βραδινό. Είκοσι λεπτά αργότερα η πόρτα του μπάνιου άνοιξε και απο μέσα βγήκε ο Εζρα συνοδευόμενος από ένα σύννεφο υδρατμών. Κοιτώντας τον, με τις γκρι φαρδιες πιτζάμες του και τα βρεγμένα σκουρόχρωμα μαλλιά του να στάζουν στον σβέρκο και στο πρόσωπό του, ο Κριστιαν σκέφτηκε πόσο τυχερός ήταν που τον είχε στην ζωή του.
   Όταν έφτασε επιτέλους η πίτσα, κάθισαν αγκαλιασμένοι στον καναπέ και έβαλαν να δουν μια ταινία, αν και στα μισά της τον Εζρα τον πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του Κρις. Ο Κρις παρατηρούσε το γαλήνιο πρόσωπο του κοιμισμένου συντρόφου του. Άραγε να ονειρευόταν? Και αν ονειρευόταν τι έβλεπε? Πάντα του άρεσε όταν, ενώ έπιναν τον πρωινό τους καφέ, ο Εζρα του διηγούταν τα ονειρά του. Κάποιες φορές ήταν περίεργα, κάποιες αλλες τρομακτικά και καμιά φορά δεν έβγαζαν
κανένα νόημα. Μα ο ενθουσιασμός με τον οποίο ο Εζρα τα διηγούταν του έφτιαχνε πάντα την διάθεση. Μαζί του ηταν ευτυχισμένος. Με αυτή την σκέψη αποκοιμήθηκε και αυτός στον καναπέ, για να μην ξυπνήσει τον Εζρα.
   Μα την γαλήνη της νύχτας έσπασε ένας δυνατός κρότος °ο κρότος της πόρτας που έσπαγε, και τον ακολούθησε το μανιακό γαύγισμα του Αξελ. Και οι δύο πετάχτηκαν αμέσως απο τον τρόμο, με την πίεσή τους να χτυπάει στα αυτιά τους. Μέσα στο διαμέρισμα μπήκαν δυο άντρες και μια γυναίκα, με λαδί αλεξίσφαιρα, πάνω στα οποία μπορούσες να διαβάσεις με κιτρινα γράμματα FBI. Τα όπλα τους, συνειδητοποίησε ο Κρις, ηταν στραμμένα πάνω του. Αμέσως σήκωσε ψηλά τα χέρια, ενώ ο Εζρα μπήκε ανάμεσά τους.
"Τι νομίζετε οτι κάνετε?" αναφώνησε ο Εζρα. Στο πρόσωπό του φανερονώταν έκπληξη.
"Τον παίρνουμε στα κεντρικά, οδηγίες του διοικητή Κεντρικ" αποκρίθηκε η γυναίκα.
Ο Αξελ όρμηξε και δαγκώσει έναν απο τους πράκτορες, ο οποίος τραβήχτηκε, βλαστήμισε και έχωσε μια γερή κλωτσιά στο ζώο το οποίο τραβήχτηκε πίσω κουτσαίνωντας.
"Όχι αν περνάει απο το χέρι μου." Η έκπληξη στα χαρακτηριστικά του Εζρα είχε τώρα μετατραπεί σε οργή.
Ένας απο τους άντρες κάγχασε. "Ποιος νομίζεις οτι είσαι Κοφμαν? Νομίζεις ότι ο Κεντρικ θα τον αφήσει να τριγυρνάει ελεύθερος ενώ είναι απειλή για την κυβέρνηση?"
"Πας καλά? Ο Κρίστιαν δεν θα πείραζε ούτε μύγα!" Τωρα φώναζε.
"Αρκετά!" Παρενέβη η γυναίκα για να ακουστεί πάνω απο τον καυγά. "Κοφμαν κάνε στην άκρη ή θα αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε βία. Τα παράπονά σου στον διοικητή"
Ο Εζρα κοντοστάθηκε για μια στιγμή, ζυγίζοντας τις επιλογές του, μα τελικά έκανε στην άκρη .
"Κρις, συγνώμη" είπε μα δεν τόλμησε να τον κοιτάξει στα μάτια. Αντιθέτως κοίταξε το πάτωμα με ενα βαθύ συνοφρύωμα.
   Ο Κρις ως τώρα άκουγε την συζήτηση και προσπαθούσε να επεξεργαστεί όλες αυτές τις πληροφορίες. Ο Εζρα δούλευε για το FBI. Μα γιατί δεν του το είχε πει? Ο ίδιος ήταν ανοιχτό βιβλίο, δεν του έκρυβε τίποτα. Ποτέ δεν χρειάστηκε. Και τι πάει να πει 'ειναι απειλή για την κυβέρνηση '? Γιατι ηταν τώρα στραμμένα πάνω του τρια όπλα?
  Μα δεν πρόλαβε να εκφράσει τα ερωτήματα του αφού, μόλις καθάρισε το πεδίο μεταξύ του ίδιου και των ειδικών, αυτοί κινήθηκαν γρήγορα. Δύο πράκτορες τον ακινητοποίησαν και κάλυψαν την μύτη και το στόμα του με ένα πανί. Ο Κρις, μες τον πανικό του, πάλεψε να απελευθερωθεί και ένοιωσε τα χέρια γύρω του να σφίγγονται. Αποφάσισε να ενδώσει και πήρε μερικές αναπνοές. Δεν ήταν έξυπνη κίνηση η αντίσταση σε πράκτορες . Ενα βουητό ακουγόταν απο κάπου μακριά , ίσως και παρενέργεια του αναισθητικού, και το γαύγισμα ενός σκύλου.