Τα αστέρια φαίνονται καθαρά πάνω στον λοφο. Ηταν πανέμορφα, σκέφτηκε ο Εζρα, και με αυτήν την έννοια του θύμιζαν πολυ τον Κρίστιαν. Ποτέ δεν είχε καταλάβει γιατι ο Κρις είχε αποφάσισε να κόψει το όνομά του. Ο ίδιος το έβρισκε υπέροχο. Έφερε πάλι το μπουκάλι του μπραντυ στο στόμα του. Πως τα φέρνει το αύριο και την μια στιγμή είσαι ευτυχισμένος, ενω την άλλη τα έχεις χάσει όλα?
Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν είχε αφήσει τα παυσίπονα στον Κρις. Τώρα ήταν γύρω στις τρείς και το κινητό του δεν έλεγε να σκάσει. Έτσι, άφησε και αυτός ένα μήνυμα στην αδερφή του Κρις, να περάσει απο το διαμέρισμα και να πάρει τον Αξελ. Δεν της έδωσε καμία εξήγηση προς το γιατί, αν και ήξερε πως της άξιζε μια. Απλά δεν μπορούσε να της εξηγήσει πως είχε συμβάλει στον θάνατο του αδερφού της. Στον θάνατο του ανθρώπου που ο ίδιος αγαπούσε οσο τίποτα στον κόσμο.
Θυμήθηκε πώς τον κοίταζε ο Κρις την ημέρα που γύρισε απο το ταξίδι. Το πρόσωπό του είχε φωτιστεί από το πιό όμορφο χαμόγελο. Μα μετά θυμήθηκε πως τον κοίταξε οταν μπήκε στο ανακριτήριο. Σαν σκουπιδι, σαν προδότη. Σκούπισε τα μάτια του με την απόστροφο του χεριού του και είπιε άλλη μια γουλιά.
Ίσως, τις τελευταίες του στιγμές, ο Κρις να τον είχε συγχωρήσει. Γιατί τον αγαπούσε, αυτό το ήξερε. Το ήξερε, γιατί ο Κρις του το θυμιζε κάθε μερα. Ο Εζρα σήκωσε το όπλο και το έφερε στον κρόταφό του. Από εκεί πάνω ο νυχτερινός ουρανός ηταν πανέμορφος.
Σκούπισε το προσωπό του, χαμογέλασε και τράβηξε την σκανδάλη.
YOU ARE READING
Τι Μας Φέρνει Το Αύριο
Science FictionΟ Κρίστιαν ζει στην Νέα Υόρκη του 2029, λιγο πριν απο την αρχή του 3ου παγκοσμίου πολέμου. Τα εχει ολα... σημερα. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το αύριο.
