In Between (Where am I?)

Genesis IV

/5:45/ PM
Pagdating nila Tiffa at Nanay Sylva sa Manila Hospital, agad dinala sa Emergency Room si Nanay Sylva.

Mayamaya pa, tinawagan na ni Tiffa si Seth.

*Tooot*
*Dialing Seth Tylo*
*Call answered*
*Hello? Seth? Where are you? I'm here outside the ER.*wika ni tiffa.

*Nandito na ko sa labas, tumatakbo.* Sagot ni Seth.

*Okay. I'll wait for you.* Sabi naman ni Tiffa.

*Call ended*

Pagkatapos tawagan ni Tiffa si Seth, may lumabas na doctor galing sa ER

Tiffa's POV
"Doc, how is she? What's her condition?" Sabi ko na may halong kaba.

"Uhm, Well she's doin fine, Her left leg needs to rest for about 2 to 3 days. She will wake up anytime later."
"Buy this medicine for her. This will help her legs to regenerate injured tissue muscles." Sabi ng doctor.

"Okay doc, where is the nearest drug store here?" Sabi ko.

"Go to the main lobby, then turn left. You'll see a see-through glass wall. That's the drugstore. Got it?" Sabi ng doctor.

"Okay, thank you so much doc." Sagot ko.

"Don't mind it."
"Well, uhm if you excuse me. I got another patient to check." Sabi niya na parang medyo nagmamadali.

"Okay. By the way, thank you again." Pahabol ko.

Palabas na sana ako ng hallway ng biglang nabangga ako ng isang lalake. Nalaglag pa phone ko. Pupulutin ko na sana kaso napatingin ako sa kaniya...

Matangkad siya.
Medyo singkit at katamtaman lang ang kulay.

Natulala ako saglit ng bigla siyang...

"Miss?! Tumingin ka naman po sa dinadaanan mo." Sabi niya na para bang naiinis.

"Uhm. Sorry, sorry." Sagot ko naman.

Siya ang pumulot ng phone ko tsaka niya inabot sakin. Tapos agad din siyang naglakad papunta sa pinanggalingan ko.

Agad namang pumasok sa isip ko yung anak ng nabangga ko. Kaya tinawagan ko agad yung number ng anak niya.

*Kriiing!!! Kriiing!!! Kriiing!!!!*

Isang tunog ng ringtone na nag eecho galing sa bandang likod ko.

Sinagot ni Seth ang tawag ko.

*Hello?! Miss?! Nasan ang mama ko??! Nasan ka??!* sabi ng lalaking nasa likuran ko.

Napatigil ako.
Dahan dahan akong humarap sa likod.

Tsaka ko siya tinawag sa pangalan niya.

"S...ss..seth? It's me.. I'm Tiffa." Sabi ko na medyo nauutal pa.

"Ikaw pala yan. Nasan na mama ko? Kamusta siya? Okay lang ba siya?" Tanong niya sakin na parang di maubos ubos.

"She's alright. The doctor said the she only need to rest and everything is goin to be fine."
"Oh! The doctor also told me to buy these medicines. These will help your mom to heal." Sabi ko naman na parang nahihiya.

"Ahh buti naman. Akala ko kung ano na nangyari e. Kinabahan ako dun."
"Nga pala, ano ba kasi nangyari?! Bat nabangga mo si mama?" Tanong niya na parang kakainin ako ng buhay.

"Here's what happened Seth. While i was driving, my mom ringed my phone. When i heard my phone ringin, i tried to reach it. But it slipped through my hand and it went to my feet. I tried to reach it again. But when i got it, i saw your mom walking across the road. It was too late for me to hit the break, so i've tried to turn right fast. But it was not enough to slow down the car. Then, when i realize it. I hit your mom. I'm so sorry Seth. I didn't mean it. I'm sorry." Sabi ko habang hindi ko namamalayang lumuluha na pala ko.

...

"Okay lang. Hindi mo naman sinasadya e. Aksidente yun. Tsaka hindi mo naman iniwan mama ko. Tinulungan mo siya." Wika ni Seth na para bang nag iba bigla ang tono ng pananalita.

"I'm really sorry Seth." Sabi ko ulit.

Pinunasan niya bigla yung luha sa mata ko.

Pagkatapos ay hinawakan niya ko sa magkabilang balikat.

Sabay sabing...

"Okay lang yun. Wag kana umiyak. Aksidente yun e. Ako na bahala kay mama." Sabi niya na parang nagpagaan bigla sa loob ko.

...

...

...

...

"Tiff? Okay ka lang? Bat nakatulala ka?" Sabi ni Seth.

Tiffa's POV

Shit, i don't know what's happening to me. I can't move.
What's this feeling.. Wala naman akong dapat ikagilig sa mga sinabi niya e. Pero parang may something sa bawat words. Ohhhh God. I don't know what to say.

Seth's POV

Bago ko dumating dito sa hospital, iniisip ko na agad kung pano ko makikipagusap sa nakabangga sa mama ko. Kung magagalit ba ko. O kung magwawala ba ko.

E kaso nung nakita ko siya. Nawala yung galit ko. Lalo na nung nakita kong naiiyak na siya.

Nagkusa tuloy yung kamay ko na punasan yung luha niya. Gusto ko nga sana siya yakapin para tumahan e, kaso baka sabihin dumidiskarte ako. Hahahaha

[Back to Reality]

"Uhm... Sorry Seth. I dunno what to say. But thank you. Especially for wiping my tears." Sabi ni Tiffa kay Seth.

"Sus. Wala yun. Gusto mo na ba umuwi? Ako na bahala dito. Ako na din magsasabi kay mama. May pupuntahan kapa diba?" Sabi ni Seth.

"No, it's not that really important. I can stay. Just gimme a minute. I'll just call my mom so that they know what happened to me." Sagot naman ni Tiffa.

"Osige. Dumudugo na ilong ko. Grabe ka. Magtagalog ka naman." Pabirong sabi ni Seth.

Habang tinatawagan ni Tiffa ang mommy niya. Biglang dumating ang isang nurse at sinabing gising na daw si Mrs. Sylva.

_ _ _ _ _