sıradan bir sonbahar gününde insanlar planlanmış hayatlarına devam ederken taehyung okula gitmek istememiş. onun için pek farklı bir istek değilmiş bu, hiçbir sabah oraya gitmek istediği için uyanmıyormuş zaten.
tek fark, bu sefer taehyung'un bu isteği gerçekleştirecek olmasıymış.
yıpranmış petrol yeşili çantasına hiç yanından/kalbinden ayırmadığı sayfaları koymuş. nereye gideceğini bilmeksizin ilerlemeye başlamış gürültülü sokaklarda.
bakmamış hiçbir yüze,
gerek duymamış kalplerinin kirliliği dışına vurmuş insanları görmeye.
fakat buğulu gözlerini etrafında gezdirmek için başını hafifçe hareket ettirdiği an gördüğü sima olduğu yerde çakılmasına neden olurken titrek bir nefes vermiş.
taehyung onu görmüş, yeşil etrafındaki insanları adeta görmezken aklından geçenleri kağıda aktarmaya devam etmiş.
taehyung onu görmüş, yeşil karanlığından kaçmaya çalışırken kalemini yere fırlatıp derin nefesler almış.
ve taehyung onu görmüş, yeşil kalbindeki ağırlığa daha fazla dayanamayıp orayı terk etmiş.
