"her bir kelimesi, her bir noktası bile özel benim için. " taehyung sevdiğinin kollarının arasındayken fısıldadığında gözlerini sıkıca kapatmış. odasında ilk defa kendini bu denli huzurlu, bu denli özgür ve bu denli sevgi dolu hissediyormuş.
öyle büyükmüş ki içindeki sevgi, pek minik sayılmayan bedenine bile büyük geliyor, yeşilin sadık sevgisine karışıyormuş.
yeşil ise taehyung'la aynı duyguları taşıyormuş yaralı kalbinde, yorgun bedeninde. her şeyden yorulabilirmiş, lakin kolları arasındaki bu çocuğu sevmek ömrü boyunca bıkmadan yapabileceği tek şeymiş.
en azından yeşil böyle düşünüyormuş.
"senin gibi," diye mırıldanmış kısık çıkan sesiyle. nefesi taehyung'un saçlarına çarpıyor, ve çocuk yeşilden gelen her şeyi hissedebileceği gibi bunu da en derin uzuvlarında hissediyormuş. "özelsin. benim için, yazdıklarım için özelsin meleğim. "
"ama sadece bana özelsin. " yeşil gözleri hâlâ kapalı olsa da kendisini dinlediğine emin olduğu çocuğun yüzünde gezdirmiş baygın bakışlarını. ilk önce yanağına, ardından güzelliğini süsleyen her bir noktaya minik öpücükler kondurmuş.
yeşil onu öpmüş, taehyung şimdiye kadar yaptığı bütün kötülüklerden arındığını hissetmiş.
yeşil onu öpmüş, taehyung'un sevgisi adeta içinde yeni bir insan, yeni bir kişilik oluşturmuş.
ve yeşil onu öpmüş, ikili sabaha kadar uyumadan birbirinin kokusunda boğulmuş.
