"Bekliyor olacağım kardeşim.Güzel bir gün geçirmen dileğiyle."
Telefonu hışımla kapatıp yatağa fırlattım ve mavi sabahlığımı üzerime geçirdim.Kapıyı açıp doğru mutfağa yürüdüm.John koltuğunda hazır bir biçimde oturmuş,benden önce gazeteyi okuyordu.
"Günaydın." dedim homurdanarak.
"Günaydın."dedi enerjik bir biçimde."Nasılsın?"
"İyiyim.Peki sen?Seni bugün fazla enerjik gördüm."
"Teşekkürler bende iyiyim."dedi.
"Lestrade mesaj atmış mı?Yeni bir dava var mı?"dedim.
"Evet,iki tane cinayet var.Veya intihar.Polis teşkilatı tam olarak anlayamamış,sana ihtiyaçları var."dedi.
"Bize."dedim."Bize ihtiyaçları var,John."
Gülümsedi."Bize."diyerek beni tekrar etti.
Sonra sanki hiçbir şey olamamış gibi kitaplığa ilerledim.Mycroft'un kamerayı koyduğu yeri hemen buldum ve kamerayı sabahlığımın cebine atıp yine hiçbir şey olmamış gibi mutfağa ilerleyip masanın yanındaki sandalyelerden birine oturup deney gözlüğümü takmaya başladım.
"Neydi o?"dedi John.
"Ne neydi?"dedim anlamamış gibi.
"Kitaplıktan aldığın şey.Neydi?"
"Kamera.Mycroft kamera merakını bizim evimize de taşımış."dedim ve gözlüğün bantını ilikledim.Kamerayı içinde stifnik asit olan bir deney tüpünün içine atıp gaz ocaklarından bir tane yaktım ve deney tüpünü üstüne yerleştirdim.Hızlıca kalkıp mutfaktan çıktım ve mutfağın sürgülü kapısını sonuna kadar çekip camın önüne geçtim.Mutfaktan bir patlama sesi geldi.John yerinden irkildi.Mutlu adımlarla sürgüyü açtım ve tavana sıçramış olan siyah dumanı görünce Bayan Hudson'u çağırdım.
"Bayan Hudson!Tavanımdaki siyah lekeyi siler misiniz?"diye bağırdım.Bayan Hudson çabucak elinde bir bez ve bir kutu dezenfektan ile geldi telaşlı bir şekilde.
"Ne oldu Sherlock?Buranın hali de ne böyle?"dedi homurdanarak.
"Stifnik asitin içine kamera koyup patlattım.Üzgünüm fakat bu kamerayı patlatmam gerekiyordu.Bir deney için değildi.Gerçekten."dedim ve Bayan Hudson'a gülümsedim.Bayan Hudson gülümseyerek başını iki yana salladı ve:
"Hiç akıllanmayacaksın Sherlock.Seni yaramaz çocuk."dedi kahkaha atarak.Tavandaki lekeyi sandalyeye çıkıp sildikten sonra odadan çıktı.Bende odama doğru ilerleyip üstümü değiştirdim.Her zamanki kombinim vardı üzerimde.Beyaz gömlek,siyah takım elbise ve siyah ayakkabılar.Odadan çıkıp salona ilerlediğimde John salonda değildi.Kendi tarafındaki sehpaya bırakmış olduğu gazeteyi alıp kendi koltuğuma geçtim ve gazeteyi okumaya başladım.5'inci sayfadaydım ki John bağırdı:
"Sherlock!Gelir misin?"gazeteyi masaya koyarak üst kata çıktım.John gardırobun önünde duruyordu.
"İçeri gel..."dedi mırıldanarak.İçeri girdim ve John'un yanına yaklaştım.Sağ elinin işaret parmağıyla gardırobunun kapağına asmış olduğu,askıda duran mavi ve beyaz kare desenlerin oluşturduğu yün kazağı gösterdi.Sonra da diğer kapakta asılı olan takım elbise ve gömleği gösterdi.
"Sence hangisini giymeliyim?"dedi gerçekten de kararsız bir biçimde.
"Bana sorarsın,dürüst olmalıyım ki takım elbise daha iyi.Fakat sen ne istiyorsan onu giyebilirsin."dedim elime takım elbisenin olduğu askıyı elime alarak.Uzanarak elimden askıyı aldı ve teşekkür etti.O teşekkür ettikten sonra arkamı dönerek uzaklaştım odadan.Aşağıya,salona geçtim.Yarım bıraktığım gazeteyi okuyarak John'u beklemeye başladım.Neredeyse 5 dakika sonra John'un ayak seslerini duydum.Salonun kapısına geldi ve durdu.Benim gelmemi bekliyordu.
"Nasıl olmuşum?"dedi sesini bir kıza benzeterek.
"Çok tatlısınız ma'am.Gelin,gidelim."
"Ben kız değilim Sherlock."dedi kaşlarını çatarak.
"Sen kızsın."dedi.
"Hiç de bile,sensin o."dedim onun gibi konuşarak.Omuz silkti ve koridora ilerledi.Ben de onun peşinden ilerledim.Kapının tokmağını tuttu,sonra duraksadı.Arkasında olan gövdeme başını çevirdi.Beni tepeden aşağı bir süzdü,sonra Bayan Hudson'un askılığın boş tarafına astığı beyaz lalelerden iki tane aldı.Birini kendi cebine,diğerini benim cebime yerleştirdi.
"Bu ne için?"dedim şaşkın bir biçimde.
"Dışarıda papparaziler olduğu kesin."dedi.
"Eh,yani,güzel görünmemiz gerekir."diye de ekledi.
"Nereye gidiyoruz?"dedim.
"Eski bir dostu görmeye."dedi iç çekerek.
Duraksadı,ekledi:
"Savaşa,Sherlock."
Merhaba,ben yazarınız.Görünüşe bakılırsa iki günde bir bölüm yayınlayamayacağım,o yüzden elimden ne geliyorsa onu yapacağım.En kısa sürede bölüm yayınlamaya çalışacağım.
Eğer bir fikriniz olursa bana requiemdemozart adlı Instagram hesabından iletişime geçebilirsiniz.
Sevgiler,saygılar,hoşçakalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Keman Telleri
Romance"Belki de kalplerimiz beyinlerimize yalan söylemiştir, doktor."
