Aesthetic Poems [✔]

~II~

Το ρολόι χτυπάει με τον ίδιο ρυθμό της καρδιάς. Αργά και σταθερά. Πίσω τους αφήνουν τον παλιό χρόνο και με κάθε χτύπο προλαβαίνουν το μέλλον. Όπως και την ώρα, άμα την πας πίσω, εκείνη θα συνεχίσει να χτυπά για το μέλλον, δεν θα πάει ποτέ ξανά σε αυτά που άφησε. Μόνο όταν τα σταματάς εσύ, δεν λειτουργούν πια.

Το μυαλό όμως είναι άλλο εργαλείο, ανεξάρτητο από τον χώρο και χρόνο. Είναι ικανό να ζει στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, όπου και να βρίσκεται. Δεν χτυπάει τικ-τακ, μπουμ-μπουμ. Ο μόνος ήχος που παράγει είναι οι ψίθυροι. Κάποιοι τους αποκαλούν 'σκέψεις', αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι δαίμονες από τις πιο σκοτεινές γωνίες μέσα σου.

Το μυαλό έχει την εξουσία να σταματήσει το ρολόι, να το πάει πίσω ή μπροστά. Έχει την δύναμη να πει όχι στην καρδιά και στον πόνο, όμως έχει και την ικανότητα να σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά όταν δεν μπορείς.

Είναι ένα διαβολικό εργαλείο που δουλεύει ανεξάρτητο.

Μαζί του έχεις την εξουσία μέχρι που δεν την έχεις. Είσαι άλλο ένα πιόνι των σκέψεων σου και όταν πια έχει καταφέρει ό,τι θέλει, ξεκινά την αντίστροφη μέτρηση για την αυτοκαταστροφή του.

Και τότε ξεκινά το 'τικ-τακ-τικ-τακ' πριν καταρρεύσεις στο απόλυτο σκοτάδι της απελπισίας σου.