The Exile

Chapter 1: Avoid the Limit

"I... I'm going to... D-die?"

Hindi ko alam na may lakas pa pala ako ng loob para itanong ang tanong na yon.

"And i'm not gonna let that happen." Madiing sambit ni Uncle Joe.

I'm just a joke, right?... And now, i'm going to die?
Mamamatay ako pag hindi pa ako nakabalik ng Noxus at the age of 18. My heart and blood belongs to that place! Remember the, The Space between us movie?. Yung nangyari sa guy do'n, pwede ring mangyari sakin yon pag di agad ako nakabalik sa Noxus.

                              ~•~•~•~•~

Parang gusto ko na lang mag kulong sa kwarto ko habang buhay...
"Ano bang kapangyarihan ang taglay mo?" Wala sa sarili kong tanong, habang hawak ko ang sandata. Isa siyang Espada pero mas malapad ang blade nito. Pero... Parang may kulang na parte.  Feeling ko, hindi pa ito ang mismong size and mismong hitsura nito eh... Parang may kulang talaga. "Ano ba talaga kasing koneksyon ko sayo?" Tanong ko ulit sa espada. As if naman na sumagot 'to! Nasisiraan na ba talaga ako? Parang hindi ko kinaya yung mga nalaman ko kanina eh.

Isang mahinang katok ang narinig ko mula sa pintuan. "Tuloy." Sagot ko naman. Oh, it's kuya Karlo. Umupo naman siya sa tabi ko. "I knew it." Walang emosyong sambit nito. "Malulungkot si Mommy pag umalis ka." Dagdag pa niya. Si Tita Monique, nasa abroad kasi siya... Hays.

"Kuya Karlo... Sa tingin mo, totoo ba lahat ng iyon?" Buong kuryosidad kong tanong sakaniya. "Posible ba yon lahat?" Dagdag ko pa. Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong hininga bago sumagot. He's not this type of person, masayahin at sobrang kulit niyang kuya. He's smart like his Dad. "Hindi ko rin alam. Para kasing 50/50 eh. I've never been heard about that place before... It's like--it's like it has a lot of difference on our world. It's too mysterious." Kunot-noo niyang sagot. Even him, sobrang curious rin pala siya sa bagay na 'to but---

"What do you mean?" Tanong ko pa ulit. "Maybe... Kabilang mundo?" Gusto kong humagalpak sa sagot niya. Kabilang mundo? Pano naman niya naisip ang bagay na yon? Haha. "What a lame answer." I said sarcastically. But he's damn serious. What? Imposible naman talaga yon eh. Sa pagkaka alam ko, hindi mahilig sa ' Fantasy ' stories si kuya Karlo. Or maybe, nasobrahan siya sa sci-fi movies.

"Hindi ko naman sinasabi na yon talaga yon... But, who knows?" Kunot noo na wika ni Kuya Karlo. "Maybe, Mr. Zaius... He's the one who told uncle Joe, right?" Sagot ko naman. Of course, siya lang ang makakapag kumpirma non. But i wonder, kung paano niya nakilala si Uncle Joe... Sa dinamirami ng investigators or detectives, bakit siya pa? At ganon na lang ka-lawak ang kaalaman niya sa Past Life ko... Who the hell is he?

"A big MAYBE, Rivs... Hindi pa rin malinaw ang lahat, but that's just for now." Mapait naman na ngumiti sakin si kuya Karlo bago tumayo at tumungo sa pintuan. "I'll help you." Ang huling sambit nito bago tuluyang lumabas ng kwarto ko. Napangiti na lang ako dahil don.

Ngayon pa ba ako malalayo sakanila na sobrang napalapit na sila sakin? Ngayon pa ba ako mawawala sakanila kung kailan sobrang minamahal ko na sila? We're not family by blood, but we're family by heart. Minsan, naiisip ko rin... May pamilya ba akong naiwan? May pamilya bang naghihintay sa akin na makabalik? Sabi ni Mr. Zaius, Exile daw ako. Impormasyon na nagpaguho sa mundo ko. Family? Sa past life ko? I'm a fucking Exile, it's just euphemising the word Orphan, or it's like euphemises being an orphan. A homeless orphan, an adventurous orphan. Tsk.  The hell am i thingking?!

But another thing, i'm a young soldier. So totoo ang hinala ni uncle Joe noon na, mukha akong galing sa isang digmaan. Well, unfortunately.. He's right. His calculations just went right. I know he's always and will always right. That's why i need to left. Ew, wrong grammar, maitawid lang yung joke. How i wish, na sana may kahit isang taong nag aalala sakin don sa lugar na yon. Yeah, Noxus. I don't even know where the heck is that place!