My Life As A Hunter

hoofdstuk 20.

P.o.v Skyler
bang ren ik door de bossen midden in de nacht mijn grootste geheim is bekend ze zullen achter me aan komen ik hoor stemmen en draai me om ik zie josh en neal achter me staan in mensengedaante en doe bang een paar stappen achteruit mijn hand glijd langzaam naar mijn zwaard en trek hem uit mijn riem. 'skyler rustig we doen je niks' zegt neal. ik stop mijn zwaard terug en ze komen op me afgelopen. 'waarom heb je het ons nooit verteld?' vraagt neal. 'ik was te bang om het te vertellen mijn hele leven heb ik getraind om wolven te doden ik kon het gewoon niet'. vlak voor ik wegloop zeg ik' trek tijdens de volle maan haar ketting los daarmee verbreek je de hypnose alleen een nadeel ze gaat haar controle verliezen' ik hoor nog een bedankje en ren razend snel weg.

P.o.v neal
verbaast blijven we achter we lopen terug naar het packhuis en zien sophie en blake trainen ik roep blake en hij komt naar me toe. 'wat is er vader?' 'we hebben een manier gevonden om sophie te helpen'. ik vertel hem het hele verhaal en hij zegt: 'maar morgen is het al volle maan'. 'je moet haar in de gaten houden blake zodra haar hartslag te snel gaat laat je haar slapen oke?' hij knikt en loopt terug naar sophie plots voel ik de grond trillen en kijk verbaast om me heen elena probeert zich rustig te houden ik stoot kevin aan en we lopen naar haar toe heel zachtjes leg ik mijn hand tussen haar schouderbladen en ze valt slap in kevins armen samen met haar loopt hij naar binnen.

P.o.v blake
we zitten halverwege een film als ik een snelle hartslag naast me hoor ik kijk mijn vader aan en hij knikt zachtjes trek ik sophie naar me toe en klem mijn armen om haar heen niet veel later worden haar ogen zwart em ze begint tegen te stribbelen als ze verneemt dat ze het niet wint van mij word ze weer wat rustiger zachtjes leg ik haar op haar zij en plaats rustig mijn hand op haar rug ik voel haar lichaam tegenstribbelen en breng mijn hand iets omlaag het tegenstribbelen stopt gelijk en niet veel later ligt ze vredig in mijn armen te slapen het volle maan licht schijnt naar binnen en komt op haar ketting terecht ze schiet omhoog en ik zie een duivelse blik in haar ogen het hele huis begint te trillen en mijn vader en josh komen naar beneden gerent het raam breekt door midden en er komt iemand naar binnen gerold verbaast kijken we naar haar zodra haar hoofd omhoog gaat zie ik pas wie het is: skyler.. ze trekt een pijnlijk gezicht en haar arm hangt er raar bij ik loop naar haar toe en ze doet bang een paar stappen achteruit. 'sky rustig maar hij is te vertrouwen' zegt mijn vader rustig pak ik skylers arm vast en duw hem terug in de kom. ze knikt even dankbaar en richt zich weer op sophie. mijn vader gebaart dat we paar stappen achteruit moeten gaan en het begint te waaien verbaast kijk ik naar skyler haar ogen zijn spierwit en ze zweeft een stukje in de lucht het waaien stopt en mijn vader rent naar skyler om haar op te vangen ik zie sophie ook wankelen en ren naar haar toe ze valt zwak in mijn armen ik kijk naar buiten en zie dat de volle maan op zijn hoogst is ik klem mijn hand om sophie haar ketting en geef er een harde ruk aan en maak de ketting kapot met mijn schoen. heel rustig leg ik sophie op de bank ik kijk even om me heen en zie dat skyler verdwenen is ik hoor een snelle hartslag en draai me om twee bange ogen kijken ons aan zodra ze ziet dat wij het zijn word haar hartslag weer rustiger. 'wat is er gebeurd?' vraagt ze verward. we vertellen haar het hele verhaal en kijkt ons met open mond aan dan komt ze op ons afgelopen en trekt ons in een knuffel 'heel erg bedankt' fluistert ze dankbaar. het is savonds laat en we zijn een film aan het kijken ik hoor een rustige regelmatige hartslag naast me en draai me om sophie ligt vredig te slapen ik til haar voorzichtig op en leg haar in haar bed ik loop terug naar mijn eigen kamer en val al gauw in slaap...