Psikiyatrist

Psikiyatristim

Psikiyatristimin deli olduğunu düşünüyordum.  Kırklı yaşlarına gelmiş, hayatını kariyerine adamış, bu uğurda hiç evlenmemiş ve muhtemelen hayatına giren  son erkek tarafından on yıl önce terkedilmiş olan bu kadının bana yardımı olacağına ihtimal bile vermiyordum. Zaten bana kalırsa hiç bir sorunum yoktu benim. Yaşadıklarımın gerçek olduğuna emindim. Ne var ki buna kendim dışında hiç kimseyi inandıramamış annemin ağlamalarına dayanamayarak psikiyatra gitmeyi kabul etmiştim. Neredeyse altı aydır her hafta geliyordum ve her gelişimde de başımdan geçenleri o istediği için tekrar tekrar anlatıyordum. Bu durum başlangıçta rahatlamamı sağlasa da bir süre sonra can sıkıcı bir hâl almaya başlamıştı. Acısı soğudukça ortaya çıkan yara gibi her anlatışım bir öncekinden daha zor oluyordu. "Seni dinliyorum," dedi.  Ben aklımdan bunları geçirirken... Yaslandığım koltuktan doğruldum, göz göze geldik. Bir an hakkında düşündüklerimi anladığı hissine kapıldım. Utanmıştım... Bunu örtpas etmeye çalışır gibi önümdeki bardaktan bir yudum su alarak olan biteni kim bilir kaçıncı kez tekrar anlatmaya başladım.