8079 KM

Yaralarıma merhem

" What will you want eat Berra " dedi - ne yemek istersin ?- sonundaki o Berra deyişi - daha doğrusu diyemiyişi - çok tatlıydı

"first we are friend now . so you should say me bff " - öncelikle artık biz arkadaşız . O yüzden bana bff demelisin -

" Okey . no longer you are my best friend " - tamam o zaman artık sen benim en iyi arkadaşımsın - deyip güldü . Gülüşünde kayboldum ve sonra

" Latin dishes " - latin yemekleri dedim gülümseyerek .

" my favorite foods are latin dishes "
-benim en sevdiğim yemekler latin yemekleridir-

"so we are so we are harmonious" - bu yüzden uyumluyuz - dedim göz kırparak . O da güldü ve telefonunu eline alıp yemek siparişi verdi . Yemeği önüme tepsiyle koydu . Ben de iki gündür yemek yemiyordum . Normalde hayvan ötesi olmam lazımdı ama yanımda Tyler vardı sonuçta o yüzden nazik oldum . Yemeğimizi yedikten sonra yatağa uzandım ve kısa bir sürede uyuyakaldım o da karşı koltukta uyuyordu . Aralarda kalkıp üstümü örtmesi beni çok mutlu ediyordu . Beni önemsiyordu ben de onu ... Hayatımdaki en değer verdiğim insanlar annem , babam , onursuz Onur , Tyler ve hiç şüphesiz Zeyneple İren'di

---------------------------------------------

Bu iyileşme sürecinde 1 ay boyunca Tyler'ın evinde kalmıştım . Yemeklerimi önüne sermiş , bana yatağını vermiş , ilgilenmiş, önem vermişti . Hatta üstümü kendim değişemediğim için üstümü bile değiştirmişti ama o kadar masumdu ki hep yüzüme bakmıştı . Baksa utancımdan hangi renge dönerdim bilmiyordum . Bol bol sohbet etmiştik . Birbirimiz hakkındaki her şeyi biliyorduk artık . Oyun oynamıştık , sahile gitmiştik . Ayaklarım kırık olduğu için beni yine kucağında taşımıştı -5. Kez ya harbiden ölcem artık - sahilde oturup düşünmüştük , sohbet etmiştik . Sonrasında ben omzunda uyuyakalmıştım . Omzu benim için tüm yataklardan bile rahat ve huzurluydu . Beni eve kadar taşımıştı -6- . Aslında bir aya ne kadar çok şey sığdırmıştık . Onunla kurduğum her anı gerçek oluyordu . Tek eksik sevgili olmamamızdı .

-------------------------------------------
Alçılarımın çıkma günü geldiğinde beni hastaneye götürdü -7- doktor alçılarımı çıkardığında yürümeyi denedim ve yürüyebiliyordum . Doktor bu kadar sürede iki ayağımın da iyileşmesine şaşırmıştı . Beni iyileştiren alçı ya da ilaçlar değildi beni iyileştiren Tyler 'dı . Onun sevgisi , gülüşü yaralarıma merhem olmuştu adeta . Hastane çıkışında beni yine kucağına almayı teklif etti ama ben tutarak yardım etmesinin yeterli olduğunu söyledim - çünkü sekizinciye kalbim kaldırmazdı -
Beni yavaşça belimden kavrayarak tuttu ve yürümeme yardım etti . Gözlerine bakarak gülümsedim ve :

" Thank you . You are my medicine really " - teşekkür ederim benim merhemim sensin -

O da : " You too " - sen de benim - dedi ve arabaya ilerledik . Artık yürüyebiliyordum ama yine de kapımı açtı . Kibardı işte ne yapsın . Ona evimizin adresini verdim ve beni eve bıraktı. Evin merdivenli olduğunu görünce beni kucağına aldı -yine 8 oldu - ve merdivenleri çıkıp zile bastı . Kapıyı Zeynep açtı ve sanırım kısa süreli bir şok geçirdi ama bir şey demedi.
" hi ! " dedi Tyler . Beni nazikçe yere indirirken .

"Hi ! " diye karşılık verdi Zeynep .Ben de yavaşça içeri girdim ve :

" See you later . I will miss you bff "
-sonra görüşürüz seni özleyeceğim bff " dedim cesurca

O da : " me too " - bende seni - dedi ve uzanıp yanağımı öptü " bff " diye ekledi .Sonra da merdivenleri indi ve gitti. Ben ve Zeynep şok geçirmiştik . Evet liste yapalım :
1-Tyler Posey beni kucağına aldı ( 8 kez )

2- elimi tuttu
3-öptü
Şu ana kadar nasıl ölmediğime şaşıyordum ki Zeynep beni yavaşça oturttu ve sakinleştirdi . Kendime gelince İren ve Zeynep ' e yaptığımız her şeyi yaşadığımız her anıyı anlattım - hem de 5 kez - her seferinde çığlık atıp yeniden şok oldular . Benim mutluluğumla mutlu olan insanlar varya işte onlara ölürüm .
Gelecek bölümlerden bir kesit :
" please please wake up . I love you . Just you . Don't leave me ! Wake up " - Cody'den -
- lütfen lütfen uyan seni seviyorum sadece seni . Beni bırakma uyan !-
-------------------------------------------