A Dare To Remember

U N U M

Maybe this is just a one thing that I can't have to...

"Pa, wag mo naman gawing spoiled yang anak mo."

"Ma, hayaan mo na si Minho minsan lang naman pumunta yan sa mga kaibigan nya sa probinsya."

Nagtatalo lang naman ang aking mga parents regarding sa pagpapaalam kong mag travel sa province.

Napaikot nalang ang mga mata ko sa kawalan.

"Fine. I won't go. If that makes mom at ease."

Natigil sila sa pag aawayan nila.

Tumayo nako sa aking kinauupuan.

"Nak. Sige. Papayagan na kita."
Hinawakan ni mama ang braso ko.

Napangiti ako.

"Thanks ma."

*****

"Talaga bang gusto mong umalis?"

"Ma, hindi naman ako aalis. Magbabakasyon lang. Sawa nako sa city. Pollution. Stress. Overpopulated cities. I just want to make myself away from toxic places and people."

Lumangkot naman ang mukha ni mama.

I sigh.

"Ma, syempre except kayo ni papa."
Kinuha ko ang kamay ni mama.

Unti-unti naman nag draw sakanyang labi ang ngiting assurance.

"Mag iingat ka don ha. Tumawag ka samin ni papa mo kung may kailangan or problema ka. Agad agad pupunta kami don. Hmm?"
Naramdaman kong humigpit ang hawak ni mama sa aking kamay.

Tumango ako.

Napangiti uli si mama. Hinawi nito ang ilang hibla ng aking buhok na sumasagabal sa aking mukha.

"Matulog kana. Alam kong maaga ka pang luluwas."

"Opo. Goodnight ma."

Then I continue packing my clothes and stuffs needed for my 25 days trip to La Consas Province.