A Dare To Remember

O C T O

"Nice to meet all of you!"
Bati ng isang matandang lalaki na naka pang working suit attire.

As we step in this large hall eto ang office na tinutukoy kanina ng butler.

Ano pa bang aasahan ko? Malaking chandelier. Mamahaling furnitures, vases and stuffs.

Halos pwede na nga din manalamin sa tiles nito na ka masyadong makintab.

"We couldn't let this shits take us for long. As we you all know sir, we're here to find our aunty. Asap." Blanko ang aura ni Mae. Grabe talagang babaing ito, direct to point.

Napakurap ang matanda sa amusement dahil sa sinabi ng aking kaibigan. Maski ako din naman. May mura pang kasama!

Humalakhak ang matanda na nakakaloko.

"Hija, napaka diretso mo naman. Rush hour? And I didn't even get a chance to introduce myself huh?"

Pinigilan kong ang pag ikot ng mga mata. Nakuha pang mamilosopo.

"You're Mr. Villafuerte." Si Mae.

Ngumiti ito. Pero may halong nakakatakot na di mo mabasa kung pinaglalaruan ka lang nya or what.

"Don Figuero Villafuerte."

Napataas lang aming mga kilay. Obvious naman sya. Eh sino pa ba ang isang Villafuerte dito.

"May nakapagsabi din po saamin na dito pumarito si Tiya Bel." Si Ronj.

"Are you accusing me?" Tanong ng matanda na di makapaniwala.

"Assumero nyo din po, Sir!" Untag ni Cath. Na may halong sarcasm.

"He was just stating that our aunty was gone and she came along here based from the people who saw her. Magkaiba po yung blaming sa pag sasabi lang ng info." Mahabang pahayag naman ni Cass.

Oo nga naman napaka assumero nga naman.

"To make it short, seems you're stating the obvious why not I'll be the one asking 'May kinalaman po ba kayo?' " sino pa ba ang nag iisang may mababaw na patience. Si Mae lang naman na pinaka diin pa ang 'po'.

Tumawa lang ito. Isang napakalakas na halakhak lang sagot saamin.

"Sir, are you making fun about this kind of serious matter?" Sa wakas nakapag salita nako.

Di ko maatim ang pagtawa nya. Parang may nakakatawa sa sinabi namin.

"Well, I think before you act as if I am the antagonist here you should asked your Tiya about her debts."

Nagkasalubong ang aking kilay sa nadinig kong iyon.

Oo alam kong maraming napagka utangan si tiya but making her up to this, is too much.

Napalingon ang mga kasama ko sakin.

"Then, may kinalaman ka nga kay Tiya." Diretso kong tingin sa matanda.

Ngumisi ito.
"Definitely. And if you're asking where she is... she's in the dungeon."

Para akong nabingi sa sinabi nya. Napaka walang puso naman ng matandang ito para ilagay si tiya bel doon.

Maging ang mga kasama ko ay halos malaglag ang panga sa sinabi nito.

Binigyan ako ng limang minuto ni Mr. Villafuerte para makausap si Tiya.

Napaka dilim. Mainit dahil puro sementadong mga dingding lang. Meron man bintana ngunit ito'y napaka taas kung kaya't di masyadong nakakapasok ang hangin dito.

Bigla ko nalang naaalala si Tiya sa kondisyon nya rito.

Kailangan ko syang maialis rito.

Nadatnan ko si Tiya na tulog sa sementong napaka dumi. Para itong nasa preso.

Bigla nalang akong nakaramdam ng galit sa Don na iyon.

I just felt my eyes gets heavy and swollen. Then one thing I knew there's a tears running through my face.

Lumuhod ako nakahawak lang ako sa rehas ng kulungan nito. Di ko man lang maabot si Tiya mula rito.

Naalimpungatan mula sa pagkakaubo si Tiya kung kaya't ito'y nagising.

Nag adjust muna ang vision nya mula sa pagkaka idlip ng maaninag na nya ako, ngumiti sya at nagsimulang tumulo ang luha nito.

"Minho anak."

Lumapit si Tiya at nagkayakapan kami sa pagitan ng mga rehas.
Sinapo ng mga kamay nito ang aking mukha.

"Tiya sinaktan ka ba nila? Inalipin? Ano Tiya pinahirapan ka na nila?" Sunod-sunod kong tanong.

Tipid na ngumiti si tiya at umiling ito.

"Sigurado po ba kayo?"

Tumango ito. Pero sinuyod ko ng tingin ito kung may mga sugat ito o pasa.

Napansin ko ang isang color brown na bilog sa may bandang braso nito. Mabilis naman tinakpan iyon ni tiya sa kanyang mangas.

Mas lalo akong nag-alala roon.

"Tiya, bakit di nyo sinabi ang tungkol rito?"

"Minho, tandaan mo higit napakalaki ang sakripisyo ng ina para lamang sa ikakabuti ng anak."

Nakunot ang aking noo.
"Ano pong ang inyong ibig sabihin?"

Napatungo si tiya at humugot ito ng malalim ng paghinga.
"Si Don Villafuerte.. magmula noong namatay ang tatay ni Gio sakanya akong humiram ng pera. Nagbakasaling maipagamot at mailigtas ang aking asawa sa atake. Pero eto mahigit kalahating milyon na. Kung kaya't bilang paniningil nila, si Gio ang nais nilang maging kapalit noon. Alam mo naman si Gio nalang ang meron ako." Halos mabasag na ang boses nito sa pagkakaiyak.
Pinunas ko sa aking palad ang mga luhang patuloy lang dumadaloy.

"Nandito po ako tiya." Di ko na napigilan maiyak sa sitwasyon nya ngayon.

"Ako ang pumalit sakanyang pwesto bilang kapalit sa utang ko iyon."

"Tiya.."

"Minho, ang mabuti pa umalis kana rito. Hindi ligtas ang lugar na ito sainyo."

"Pero tiya iaalis kanamin dito. Di ako papayag na uuwi ng bahay ng di ka kasama." Umiiling kong sabi. Humigpit ang pagkakahawak ko sakanyang kamay na para bang takot maiwan ng ina.

"Please Minho..."

"Hindi po tiya."

"Do me a favor, Minho."

Tiningnan ko sya, inaantay ang nais nyang pabor.

"Hanapin mo si Gio----"

"Miss, your time is already done."
Halos masapo ko ang dibdib sa sobrang gulat ko sa biglaang pagsulpot ng dalawang guards.

Tiningnan ko si Tiya, ngumiti lang ito ng palya.

"Tiya!..."

Tanging sigaw ko lamang habang hawak na ako ng mga guards sa aking magkabilang braso at pilit na inilalayo sa selda.

Pinipilit kong pumiglas sa mga hawak nila, ngunit hindi naging sapat iyon para makawala ako.

Ouch! Naramdaman kong humigpit ang hawak nila saakin.

"Let me go! Tiya! Tiya!"

"Miss don't be so hard hearded." Simpleng sabi ng isang guard.

Pinigilan kong ang pag ikot ng mga mata. I can't take this amymore. Sa sobrang lakas nila, nahila na nila ako palayo rito sa dungeon.

Napayuko nalang ako habang hila-hila nila ako hawak padin ang magkabilang braso ko.

Yung pabor na hinihingi ni tiya. Ni Hindi ko alam saan mahahanap si Gio.