A Dare To Remember

N O V E M

"Half a million?!" Bulalas ni Cath.
Halos mapatakip ako ng tenga sa lakas ng boses nya.

Sinamaan agad sya ng tingin ni Mae.

Umikot lang ang mga mata ni Cath in the air.

Kinuwento ko sakanila ang nangyari sa dungeon. Yung reason ng lahat. Except yung favor ni tiya.

Nandito parin kami sa hacienda ng Villafuerte.

Kakalabas ko lang galing sa office room ni Don Villafuerte at nadatnan ko ang aking mga kasama sa isa mga living room ng bahay na ito.

Matapos kong makalabas sa dungeon na may kasamang mahabang hilaan, diniretso nila ako sa opisina ng Don.

At iyon nga, naalala ko na naman ang aming napag usapan. Napag alaman ko narin na sya din ang may kakagawan sa nangyari kina Mae at Cass sa plaza.

Napaka walang awa nya.

"Pwede ba tayong mag usap usap." Pag aanunsyo ko. Kinatahimik nila ang seryosong hatid kong usapan.

"Minho if regarding ito saamin you don't have to---"

"No Cath, this time... We are in a serious matter right now. I want to thank you guys that you've treat Tiya as your auntie as well."

Sumilay ang mga ngiti nila sa aking sinabi kahit na sakabila ng nangyayari ito.

I paused and heave a sigh before continuing saying..

"And as for your help to me and our Auntie... please go back to your homes tomorrow."

Nagkasalubong ang mga kilay ng mga ito. Marahil ay nagtataka sila sa biglaang pag papauwi ko sakanila. Alam kong nakaka 3rd day palang sila rito. Trying to live in provincial life, pero di ko hahayaang pati sila ay madamay pa sa kung ano man ang nangyayari dito.

Oo alam kong napakalaki ng kanilang naitulong kay Tiya.
Pero ito na din ang tulong ko para hindi sila madawit sa problemang ito.

Tama na ako.

Akong haharap.

Ako ang maghahanap.

"Teka... Minho, bakit biglaan naman yata ito. Wait, we're not ready okay." Naguguluhang sabi ni Cath.

"That's why I'm telling you this, so that you're all prepared for tomorrow." sagot ko sakanila. Labag saaking kalooban ito pero ito ang makakabuti sa lahat.

Mula sa pagkakasandal sa sofa napabangon si Mae at para bang naiinis nya akong tiningnan sabay sabing

"Wait? What? You're dismissing us as early as we expected? Minho, alam mo ba ang sinasabi mo? Can't you see the situation right now? You think we can simply leave with this dreadful mess? No!"

Napalunok ako sa inis.

This my plan after what happened a while in the office.

Di ko lang masabi ito dahil alam kong ikakagalit nila.

Pinikit ko aking mga mata trying to calm myself hanggang sa makakaya ko. I don't want na maging problema din nila ito.

Wala silang kinalaman dito at mas lalong ayoko silang maapektuhan.

"Please makisama muna kayo this time please?" Paghihinging kong dispensa sakanila.

"Minho, bakit? May problema ba?" Malungkot na sabi ni Cass na nasa isang lugar ng mga naglalakihang sofa.

Hindi pa ninyo maaring malaman.

Ngumiti lang ako ng palya sakanya. Di ko alam kung anong isasagot ko.

"Minho, ganyan ka ba ka-mean para ipagtabuyan mo kami?"
Anang ni Ronj na naka crossed arms habang nakasandal sa pader.

I frowned. "No! Please ito muna ang makakabuti para sa lahat."

"Then why are you suddenly being like this? Di mo ba maisip na pwede ka namin tulungan kay Tiya?" Ani naman ni Mae.

"Oo, kung masasabi ko lang sainyo pero hindi pwede!"

"Now then what are your reasons?"

Napasadahan ko ng kamay ang aking buhok. Halos ma frustrate nako sa pag i-interrogate ni Mae.

"Di mo ba naiisip si Tiya?"

"Oo Mae naiisip ko sya. Bakit diba kaya tayo nakatapak dito para mailigtas si Tiya. Can't you just understand the whole thing right now?"

"But atleast try us, Minho!"

"This time..... I can't. Sorry." Napayuko nalang ako. Oo alam ko they've been a good friends to me since first year college. Pero sana this time maintindihan nya muna di pa maaring sabihin ang lahat.

Agad naman humarang si Ronj kay Mae dahil sa pagbanta nitong pagsugod saakin.

"Mae, calm down. Minho is still a friend of us."

Linapitan naman ako ni Cath giving me a friendly pat.

"Mae, hindi mo mapipilit ang isang tao kung ito may malaking problema. Wala tayong magagawa. We need to be understanding friends to her. Hayaan muna natin syang pahupain ito. Maybe its a privacy between her and aunty. All we need to do is to wait Minho voluntarily to open up by herself. She needs first to heal her wounds."

Masama akong tiningnan ni Mae at padabog itong umalis sa living room.

*****

Nagpasya ng umalis sina Cath kasama nadin ang iba. Si Mae, nauna ng umalis di man lang nagpaalam saakin.

"Minho, take yourself okay?"

I nodded. Ngumiti ako kay Cath at niyakap sya. Naiiyak ako.

"Thanks Cath for understanding."

Naramdaman kong huminga ng malalim si Cath at alam kong nakangiti lang ito.

"Minho, mag iingat ka ah. Umuwi ka ng buong buo."

Natawa ako sa sinabi ni Ronj at niyakap narin nya ako.

Ngumiti ako dito.

"Opo lolo."

Sumimangot naman agad ang mukha nito pagkabitaw nya sa yakap. Sarap talagang asarin ni Ronj.

Maya-maya pa meron kaming narinig na sumisinghot.

"Hey Cass! You alright?" Agad na sabi ni Cath.

Ngumiti ito at tumango.
"Ano ba Cath, I'm okay. Look oh."
Turo pa nito sakanyang sarili.

"Oo nga no, mugto na nga yung mata mo." Sabat ni Ronj.

Napatawa kami sa palusot kuno ni Cass. Hahaha. Sobrang halata kasi ang luha nya e.

"Aiish! Minho, you will be miss." Niyakap ko nalang at doon na nga nag bagsakan ang luha nito.

"Nako ha. Ang dadrama naten. Pwede na tayo sa mga telenovela." Pabirong sabi ni Cath.

"Eww. Kayo lang yon. Drama nyong mga babae. Tsk."

Nakatanggap ng batok si Ronj mula kay Cath. Kami naman sinaamaan namin ito ng tingin.

Halatang nagulat naman si Ronj don dahil nya ata expect na mangyayari yon. Baliw kase e.

Sus. Pag to nakahanap ng katapat di ko lang alam kung sino kaya ang mas madrama.

"Ohsya magsilayas na kayo."

"Grabe ka samin, Minho." Si Cath.

Dinada daan ko nalang sa humor para hindi masyadong heavy ang drama namin.

Ngumiti at nagpaalam na sila.

I waved my hand, holding up my tears as they gone through my sight. Out of this place. Out of this comflict between my auntie and Don Villafuerte
****