~There's something about my new neighbour- Harry Styles Greek Fanfic~

Part 8

 {Όταν άνοιξα τα μάτια μου}  αντίκρισα ένα παλιό κτιρίου που φαινόταν ακατοίκητο, το οποίο με έβαλε σε σκέψεις για το γιατί να θέλει ο Χάρυ να με φέρει σε αυτό το μέρος. Τον κοίταξα με ένα ''ΤΙ-ΕΙΝΑΙ-ΑΥΤΟ-ΤΟ-ΜΕΡΟΣ ύφος''  μα εκείνος μου χαμογέλασε πονηρά, κουνώντας το κεφάλι του για να μου πει να προχωρήσω. Καθώς ξεκλείδωνε την πόρτα,  η αγωνία και η περιέργεια μεγάλωναν όλο και πιο πολύ μέσα μου. Τελικά η πόρτα άνοιξε, αφήνοντας με άφωνη και με μία εντελώς διαφορετική άποψη από αυτή που είχα λίγα λεπτά νωρίτερα για το κτίριο. Ο Χάρυ με παρατηρούσε προσεκτικά, προσπαθώντας να καταλάβει αν με ικανοποιούσε αυτό που έβλεπα. Ζωηρά χρώματα πλημμύριζαν το δωμάτιο και μία γλυκιά μελωδία χαίδεψε τα αυτιά μου αφήνοντας με μεγεμένη. Εκείνος, με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε ένα ταιράστιο δωμάτιο το οποίο ήταν γεμάτο με παλιούς δίσκους από διάφορους καλλιτέχνες της ιστορίας όπως Elvis Presley, The Beatles, κτλπ. Πλησίασε ένα ράφι γεμάτο με δίσκους και ψάχνοντας για κάποιον καλό, έβαλε ένα δίσκο σε μία από εκείνες τις παλιές συσκευές αναπαραγωγής μουσικής. Ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενη όταν κατάλαβα πως το τραγούδι που έπαιζε ήταν ένα από τα αγαπημένα μου αργά, ρομαντικά τραγούδια : το ''Oh Girl'' (link: http://www.youtube.com/watch?v=pjN8huzS2Nc). Έβαλε λίγο κρασί σε δύο ποτήρια (λιγότερο από το μισό) και μου έδωσε το ποτήρι μου. Ακόμα και αν δεν συνηθίζω να πίνω δεν μπορούσα να πω όχι σε αυτό το υπέροχο λευκό κρασί. Τελειώνοντας το κρασί μου, ακούμπησα το ποτήρι σε ένα ράφι πίσω μου και γύρισα στον Χάρυ έτοιμη να του μιλήσω. ''Μην πεις τίποτα. Όχι ακόμα...''  μου ψιθύρισε στο αυτί, η ζεστή ανάσα του στον λαιμό μου. Τότε, δυνάμωσε λίγο περισσότερο την μουσική και ζήτησε το χέρι μου. Ακουμπώντας το χέρι μου πάνω από το δικό του, αρχίσαμε να χορεύουμε με αργό ρυθμό. Κούνησα το κεφάλι μου για να σιγουρευτώ πως δεν θα άκουγα τον ήχο του ξυπνητηριού μου από στιγμή σε στιγμή και συνέχισα να χορεύω αλλά τώρα κοιτάζοντας τον στα μάτια. 

-Χάρυ..;

-Αχμ; (μουρμούρισε)

-Να... Αναρωτιόμουν... 

Εκείνος σταμάτησε να χορεύει και πλησίασε το στερεοφωνικό χαμηλωνοντας την μουσική. Γύρισε πίσω σε εμένα και έβαλε το χέρι του γύρω από τον κορμό μου.

-Αναρωτιόμουν γιατί με κάλεσες εδώ σήμερα. (είπα, κοκκινίζοντας λιγάκι)

-Τι εννοείς; Γιατί ήθελα να περάσουμε μία όμορφη μέρα. 

-Μόνο για αυτό;

-Μα φυσικά και ναι!

Δεν ήξερα αν ήταν ή δεν ήταν αυτό που ήθελα να ακούσω αλλά αυτό που ήξερα ήταν πως τα λόγια του με έριξαν από τον έβδομο ουρανό. Από τη μία δεν ήθελα τον Χάρυ να νομίζει ότι είμαι καμία εύκολη που μπορεί να φέρει σε ένα ρομαντικό μέρος και να με κάνει ότι θέλει αλλά από την άλλη πίστευα πως με είχε φέρει εδώ σήμερα για να μου πει πως νιώθει.