Sıradan ve Özel: Bölüm 2

72 3 4
                                    

" Uyan  artııık! Her sabah seni uyandırmaya çalışarak ömrümün yarısından fazlası gidiyor!" Ya ya ne demezsin ,o zaman nasıl hala yaşıyordun? Annem sanki aklımı okumuş gibi ;" Ve her gün sen başını derde sokmayasın diye tekrar dirirliyorum!" Yok arkadaş ya benim annem kesin medyum."Kalkamam " dedim.

- Niye ?

- Hastayım .ÖHHÖÖÖ!( bu sesi gerçeğe yakın çıkarmıştım nasıl anlamıştı ya)

-Yalan söyleme!

-Hoca gelmedi.

-İnanmıyorum!

-Okul tatil !

-Böyle bir telefon almadım.

-Ya anne yaaa!

- Marş marş !

Annemin üstümde özel bir etkisi var ,her dediğini eninde sonunda yapıyorum.

Bizim okulun üniforması yok. Kafamıza göre takılıyoruz. Ben genellikle sert takılırım.Ellerime çapraz şeritli parmak diplerinden  başlayıp diresklere kadar çıkan bilekliklerimi taktım .Çizgili siyah mor şeritli dize kadar tayt giydim.Üstüne kot mini eteğimi giydim .Üst olarakta bol mor gömleğimi giyip kollarını kıvırdım.Geneldede buna benzer şeyler giyerim. Serviste yine yalnız oturuyordum.Sadece ara sıra okulun bas grubundan Amy gelip yanıma oturur. O kız benim nadir arkadaşlarımdandır.Beni grubun lideriyle tanıştıracaktı ama kim billir ne zaman ?Tanıştığımız  zaman beni gruba almayı  kabul ettiğini düşünmek bile heyecan verici.Tabi grupta ellerini alet çalmak yoran tek kişi ben olurdum ve  komik görünürdüm.Ama iyi gitar çalardım!

Derste zerre miktar öğretmeni dinlemedim .Çünkü hoca geveleyerek konuşuyor , habire telefonu çalıyor ve hoca da telefonuna bakıp o kişiyle konuşmaya dalıyordu. Bu da   yeni polisiye kitabıma başlamam için bana bir fırsat oldu.Ahh, bu sıkıcı günde en güzel şey  okul çıkışındaki doktor kontrolüydü.

Birkaç kez öksürme ve nefes kontrolünden sonra "Bugün nasılsınız doktor Falk?" diye sordum.Adam haklı olarak bana tuhaf tuhaf baktı.Sonra küçük ama içten (yapmacık  da olabilir) bir gülümsemeyle karşılık verip "İyiyim teşekkürler" dedi."Biliyor musunuz? Ben okul bas grubuna katıldım." dedim."Yaa,ben de okulun bas grubundaydım. Yakın zamanda konseriniz var  mı?" O heyecanla "Evet var!" dedim, demez olaydım!"O zaman beni de çağırırsın dimi?" Ahh, aslında onu hiç söylememem gerekirdi ama ben eşşeği dedimki " Tabi ki"Alkış banaaa! Şimdi eve gidip zaferimin tadını çıkarabilirdim! Ki bu tadını çıkarma pişmanlıktan ağlama oluyordu.

O guruba katılmam gerekiyordu!!!

Sabah büyük görüşme için erkenden en havalı  giysilerimi giyip  gitarımı iyiyce parlattım.Servisten önce çıktım evden.(ilk defa)Okula erken gidip konferans salonunda onları aradım. Eşyalar oradaydı daa, onlar orada değildi .Tüm okulu aradım,ama aramak her zaman en iyi çare değildir .Onları araken müdüre rastladım. Eğer bir gün önce sınıf dolabını kırdıysanız bu iyi bir şey sayılmaz.Şansa bak ki bana "muhteşem" bir ceza verdi;TUVALET CEZASI! Ben işe başladığımda onların çaldıkları müziğin sesi gelmeye başladı. :-(

Devam Edecek

Sıradan ve Özel :Bölüm 1Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin