The Alfa and me

Hoofdstuk 8

Hier het tweede hoofdstuk

________________

POV Sterre

Na nog een tijdje gepiekerd te hebben was ik eindelijk in slaap gevallen. Ik draai me om in mijn slaap en wikkel de deken steviger om me heen zo als ik altijd doe als ik in slaap val. Ik voel een koude rilling over me heen gaan en trek de deken strakker om me heen en mompel wat, ik open langzaam mijn ogen en kijk mijn kamer rond, ik zou vast mijn raam vergeten zijn dicht te doen. Ik zie dat mijn raam dicht is en kijk veder rond. Alle deuren waren dicht. Ik zou het vast gedroomd hebben. Ik ga weer op mijn rug liggen en sluit mijn ogen. Ik probeer de slaap weer te pakken en na een tijdje lukt het me en val ik weer in slaap. Dit keer val ik dieper en in een eindeloze droom, in slaap. Het lijkt als of ik door een tunnel met heel vel wit licht zweef. Ik loop niet, ik zweef, ik kom in een grote kamer te recht en kijk rond, er hangen hier en daar wat grote lijsten met mooie foto's en er zijn twee deuren. Waar was ik? Wat is dit voor een droom?!

''Hallo Sterre, het spijt me dat het op deze manier moet'' zegt een warme stem, ik draai me om en zie een vrouw met donker haar en een lange witte jurk, met een blauwe gloed over haar heen voor me staan. ''Hoe..Hoe bedoelt u? wie bent u en wat doe ik hier?'' vraag ik gelijk op mijn hoede. Dit was niet echt dit was een droom, als ik me zelf knijp word ik wakker en zie ik dat ik gewoon in mijn bed lig, in mijn kamer en dat er niks aan de hand is. ''Ik ben de maangodin, en jouw tante'' zegt de vrouw voor mij. ''Dat kan niet, je bent niet echt!'' zeg ik ''Dit alles is een droom! Ik had niet zo veel moeten drinken'' zucht ik ''Nee Sterre dit is geen droom, ik ben echt'' zegt de vrouw weer. ''Waarom ben ik hier? Wat wil je van me?'' vraag ik dan fel. ''Nou Nou je hoeft me niet zo aan te vallen. Ik heb goede bedoelingen voor je'' zegt de stem. Ik knik langzaam ''Vertel'' zeg ik en ze wijst naar een bankje dat er opeens staat, die stond er net nog niet! Ik ga er langzaam maar behoedzaam op zitten. Ik kijk naar de maangodin die naast me komt zitten ''Zoals ik al vertelde, ik ben de Maangodin en jouw tante. Ik heb je hier heen gebracht omdat ik je wat belangrijks moet vertellen, maar je moet me beloven dat je niet boos word of het verkeerd opneemt. Het is heel wat, wat ik je ga vertellen maar het is heel belangrijk dat je er zorgvuldig mee omgaat'' zegt de maangodin. Ik knik langzaam ''dat zou ik beloven'' zeg ik en kijk naar haar.

Na het lange gesprek met de maangodin, of mijn tante. Het is maar hoe je haar wilt benoemen op dit moment. Heeft ze me terug gestuurd. Ik val op bed en begin helemaal te trillen en te zweten. Ik voel een hand over mijn haren en voorhoofd gaan en open direct mijn ogen en voel mijn hartslag gejaagd gaan, ik volg de hand en de arm tot aan het gezicht en zie mijn moeder bezorgt naast me zitten. Ze haalt opgelucht adem als ze ziet dat ik wakker ben ''Wat is er gebeurt?'' vraag ik zacht en schor aan haar. Ze haalt diep adem en begint dan te vertellen wat er allemaal is gebeurt.

POV Layla (moeder Sterre)

Ik streel over Sterre haar haren en voorhoofd en kijk bezorgd naar haar, ik kijk naar Richard ''ik ga de dokter halen'' zegt hij gelijk en rent weg. Ik wist al gelijk toen ik haar zag dat het niet goed was. Ik streel veder en zie dat haar ogen al open zijn ''Owh Sterre je bent er weer'' zeg ik opgelucht en kijk naar haar. Ik zucht even, ''Nou ik wou even komen kijken of je al sliep. Dus ik liep naar boven en liep toen je kamer in, toen ik naar binnen kwam zag ik de gordijnen bewegen. Net zo als ze doen als je je raam open hebt en de wind met ze speelt. Maar je raam stond niet open. Toen keek ik naar jouw en je zweefde boven je bed. Je had een hele blauwe gloed over je heen, het gaf ligt. Ik heb in paniek je vader er bij geroepen en die is nu de dokter aan het halen'' vertel ik haar. Ik haal even adem ''toen ik je aan raakte begon je helemaal te trillen en te zweten. Ik was bang dat er iets ergs aan de hand was.'' Zeg ik en kijk naar haar. ''maar ik weet dat het allemaal goed komt en er niks aan de hand was'' zeg ik en glimlach even. Ik wou haar uit deze wereld houden maar het was ons helaas niet gelukt.

POV Sterre

Ik luister naar mijn moeder verhaal en kijk gelijk naar mijn handen en armen die gewoon hun normale kleur hebben. Ik knik langzaam ''Ik was bij een maangodin, ze zei dat ze mijn tante was'' zeg ik zacht en kijk naar mijn moeder. Ik zie dat haar ogen vergroten ''Mam wat is er aan de hand? Wat vertellen jullie mij niet?'' vraag ik dan gelijk. Ik hoor mijn vader en de dokter met veel kabaal naar boven komen en mijn kamer in komen. ''Er is niks aan de hand ik ben oke'' zeg ik gelijk en kijk naar mijn ouders ''jullie verzwijgen iets!'' schreeuw ik dan boos. Wat op levert dat Carter, Luke en Blake in mijn kamer staan. ''jullie allemaal verzwijgen iets voor mij en ik wil het weten!'' zeg ik dan met een snik ''ik ben geen klein kind meer'' zeg ik boos en kijk naar Luke met een hoopvolle blik, op de hoop dat hij het me ging vertellen. Maar ze hielden stuk voor stuk hun mond stijf dicht. Ik laat mijn blik naar Blake glijden en kijk in zijn ogen, ik voel het warme gevoel zich weer verspreiden door mijn buik. Ik zie zijn ogen van hun mooie bruine kleur naar pik zwart gaan. Ik schrik en kijk gelijk weg. Ik had het me verbeeld, dit was niet zo. Ik ben gewoon moe en dronken. Ik moet maar gaan slapen ''willen jullie weg gaan ik wil gaan slapen!'' zeg ik en kijk niet op. Ik hoor iedereen weg gaan en ga dan liggen, wat gebeurde er toch allemaal? 

_________

Geschreven op 28-04-2017

Ik hoop dat jullie het leuk vinden :)