classmate • vkook

1

Oğlan o günde her zamanki gibi herkesten önce sınıfa gelmiş ve özenle seçtiği papatyaları platonik olduğu jungkook'un sırasının üstüne bırakmıştı.
Adımlarını kütüphaneye doğru atmaya başladı.
Bunu hep yapardı çünkü papatyaları onun koyduğu belli olsun istemiyordu.
Seviyordu ama açılmaya cesareti yoktu.
O da böyle bir yol bulmuştu.
Konuşmuyorlardı ama en azından kendinden bir parça veriyordu jungkook'a.
Kütüphane​ye gelince adımlarını durdurdu.
Jungkook'u görmeyi beklemiyordu.
O hiç bu saatte okula gelmezdi hatta derslere geç kalmasıyla bile tanınıyordu.
Jungkook onu fark edince yüzüne oğlanın kalbinin erimesini sağlayan gülümsemesini yerleştirip ona doğru yürümeye başladı.
O zaman taehyung kapıda durup jungkook'a baktığının farkına varıp yüzüne aynı gülümsemeyi takınıp Jungkook'a doğru ilerlemeye başladı.
Yüz yüze geldiklerinde oğlan nefes almayı bırakmıştı bile.
Rahatlamak için derin bir nefes aldı ve ani gelen bir cesaretle konuştu.

"Sen bu saatte gelmezdin jungkook önemli birşey mi var?"

Jungkook sesli bir şekilde güldü ve elini oğlanın omzuna koydu.

"Her gün sıramda papatyalar buluyorum biliyorsun değil mi?"

Jungkook'un konuşmasıyla oğlan gözlerini büyültüp yutkundu.
Acaba anlamış mıydı onun koyduğunu ?
Onun için mi bu kadar erken gelmişti.
Yoksa bunun için ona bağıracak mıydı?
Oğlan aklına gelen binbir türlü şeyden sonra donakalmıştı.

"Hey taehyung iyi misin?"

Jungkook tekrar konuştuğunda oğlan kendini toparladı ve cevap verdi.

"Şey evet biliyorum her gün sıranın üzerinde oluyorlar."

"Ah evet işte bende onları diyordum. Bugün erken geldim çünkü onları koyanın kim olduğunu bilmek istiyorum. Fakat çok erken geldiğimi fark edince burada oyalanmayı seçtim."

Jungkook karşısında böyle gülümserken oğlan iyi olmadığını düşünüyordu.
Onun için zararlı birseyi bu.
Kalp atışlarını yavaşlatıyordu , yada hızlandırıyordu her ikisini de yapıyordu.
Oğlan gözlerini jungkook'un gözlerinden kaçırarak sordu.

"Peki koyan kişiyi gördün mü ?"

Jungkook oğlanın omzuna koyduğu elini çekip saçlarının arasına götürdü ve saçlarını karıştırmaya başladı.

"Maalesef."

"Hey bak sende benimle gelsene ? Beraber gizlice bizim sınıfı izleriz ve kimin koyduğunu öğrenmiş oluruz. Yani ben öğrenmiş olurum."

Oğlan duyduğu şey karşısında ikinci bir şok yaşamıştı.
Onunla konuşmayı hep hayal etmişti ama böyle olacağını hiç düşünmemişti.
Onunla bu kadar uzun süre konuşmak nefeslerinin düzensiz olmasına neden olmuştu.
Hiç düşünmeden başını evet anlamında sallamıştı.
Bunu yapmak onun için kötü olacaktı ama ona karşı asla hayır diyemezdi.