classmate • vkook

9

Ya yoonmin'i de okusanıza boynu bükük kaldı kitap profilimde sjdsfjhgfg

****

-Taehyung-

Elleriyle göz yaşlarını hızlıca silerek yavaşça kapıyı araladı taehyung.Ağladığı hala belli oluyordu ama yapabileceği hiçbir şey yoktu.Eğer çocuk gibi buraya gelip ağlamasaydım şu an sevdiğim kişinin önünde böyle acınası gözükmezdim diye geçirdi içinden. Gözleri yavaşça  jungkook'u bulduğunda kısık çıkan sesiyle sordu.

'' neden gitti ? ''  

Kapıya arkası dönük olan jungkook taehyung'un sesini duyar duymaz hızla önüne döndü ve kapıda duran taehyung'u süzdü. Gözleri ağlamaktan kızarmış , bakışları jungkook'un içini acıtmıştı. Böyle üzgün böyle çaresiz bakıyorken bir şey yapamamak deli ediyordu jungkook'u. Bir süre cevap alamayan taehyung kızarmış gözlerini yerden tekrar jungkook'a çevirdi.

'' Telefonuna gelen mesaj sonrası gitti ve daha sonra onu aramanı söyledi.''

Taehyung sadece başını aşağı yukarı sallamakla yetindi. Çünkü biliyordu eğer önemli birşey olmasaydı jimin onu bırakıp asla gitmezdi. Güveniyordu arkadaşına.
Bakışlarını tekrar yere indirmişken jungkook'un bakışlarını üzerinde hissediyordu. Ona bakmaya cesareti yoktu şuan. Ya tekrar ağlamaya başlarsa? bunu asla istemiyordu. Onun önünde ağlamayı kaldıramazdı.
Omzunda hissettiği elle zar zor bakışlarını yerden çekti.

'' İyi gözükmüyorsun , bir sorun mu var ? ''

Endişeli bakışları arasından sormuştu jungkook. 

Var dedi içinden taehyung. Çok büyük bir sorun var.
Sorun , senin beni asla sevmeyecek olman.
Sorun , seni sevmeyi asla bırakamayacak olmam.
Sorun , şu an karşımda duruyorken sana sarılamıyor olmam. Kokunu içime çekemiyor olmam. 
Sorun , içimin ne kadar acıyla dolup taştığını bilmiyor olman.
Sorun , sana sevgimi haykıramıyor olmam jungkook.
Bundan daha büyük bir sorun mu var.

Yavaşça arkasındaki kapıyı kapatırken yanıtladı taehyung.

'' Hayır , hayır bir sorun yok.''

'' İstersen ben gidebilirim.'' 

İkisi de adımlarını odaya yöneltmişken jungkook istemsizce sormuştu bu soruyu.
Ne kadar çok isterdi şuan taehyung'un kal , gitme demesini.
Ki zaten öyle de olmuştu.
Yavaşça yatağa oturan taehyung çaresiz bakışlarını jungkook'a çevirirken yanıtlamıştı.

" Kalsan .. olmaz mı ?"

Jungkook duyduğu kısık ses karşısında dudaklarının yana kıvrılmasına engel olamamıştı.
Gülümsüyordu çünkü taehyung onun gitmesini istememişti.
İçinden söylendi jungkook ,
Sen istesen bile ben gitmezdim zaten. Seni bu halde bırakıp şu kapıdan çıkıp gitmek büyük aptallık.
Bana ne yaptığın hakkında en ufak bir fikrim bile yokken ben sadece senin yanında kalmak istiyorum.
Sence bu delilik mi ?
Deliriyor muyum taehyung?

Başını olumlu anlamda salladıktan sonra gidip taehyung'un yanına oturmuştu.

Taehyung ise şuan sadece az önce gülümseyen jungkook'u düşünebiliyordu.
Bir kaç dakika önce ağlarken düşündüğü tüm şeyler bir gülümseme ile yok olmuştu.
Bir gülümsemen bile bende deprem etkisi yaratıyor.
Sarsılıyorum , bu kadar mükemmel olmanı , benim olmamanı kaldıramıyorum ve yıkılıyorum jungkook.
Sana deliriyorum bunu fark etmiyor musun ?

Sadece düşüncelerin havada uçuştuğu zamanda ikisi de halıyı inceliyordu.
İkisi de birbirlerini düşünüyor , ikiside birbirlerine tek kelime dahi edemiyorlardı.
Fakat onlar yine de mutluydu en azından yanındayım diye düşünüyorlardı.

Taehyung'un gözünden bir damla yaş düştüğünde jungkook tüm hızıyla ona döndü.

" neden ağlıyorsun ?"

Bir süre cevap gelmemişti.
Sadece bu soru taehyung'un ağlamasını arttırmıştı.

"Seni boyle görmek beni daha çok üzüyor tae , bir sorun mu var anlat bana. Anlat ki sana yardımcı olabileyim."

Cevap bekleyen gözlerle taehyung'a bakan jungkook şuan gerçekten berbat hissediyordu.

Cevap vermeyen taehyung bir anda kollarını jungkook'a doladı.
Belki bunu yaptığı için daha sonra pişman olacaktı ama şuan onu sakinleştirebilecek tek şeyin bu olduğunu biliyordu.
Aynı zamanda şuan onu heyecanlandıracak olan şeyde buydu.
İlk defa jungkook'un kolları arasındaydı ve ağlayarak ondan teselli umuyordu.
Başını jungkook'un omzuna gömen taehyung hıçkırıklarının arasından belli belirsiz bir ses ile konuştu. 

" ben çok acı çekiyorum jungkook. Çok fazla."

Daha sonra dediği şeyin farkında vararak daha çok ağlamaya başladı.
Şimdi ona nasıl açıklama yapacaktı.
Ya jungkook onu teselli etmek yerine ters bir tepki verip giderse?
Ama yardım etmek istediğini kendi söyledi diye düşündü içinden.

Jungkook ise taehyung'un ona sarılmasına hala şaşırırken duyduğu cümleyle kendine gelebilmiş ve taehyung'u sıkıca kollarının arasına almıştı.
Kalbi hiç olmadığı kadar hızla çarpıyor ve ilk defa böyle hissediyordu.
Jungkook da taehyung gibi başını onun omzuna koymuştu.
Bir süre öyle kaldıktan sonra jungkook hiç söylememesi gereken şeyler söylemişti.

"Kokun.."

"Neden bu kadar güzel.?"

Gözlerini kapatmış taehyung'a daha çok sarılıyor ve kokusunu olabildiğince içine çekiyordu.

Taehyung ise duyduğu şey karşısında nefes almayı bırakmış ruhunu teslim etmişti .
Jungkook'un böyle birşey diyeceğini asla düşünmezdi.
İster istemez gülümsedi taehyung.
Kim böyle bir söz karşısında gülümsemezdi ki.
Taehyung cevap vermezken jungkook tekrar konuştu.

" Ben asla acı çekmene izin vermeyeceğim taehyung."