Herneyse diyip tekrar dışarıyı izlemeye koyuldum Mert buraya bakıyordu ben ona doğru dönünce hemen beni gördü ve kafasını çevirdi. Neyin nesiydi bu Rüzgar bana el sallar Mert beni izler.Toprak ise...Herneyse.
Bugün garip bir gündü.
Ben Rüzgarı izlemeye devam ederken Toprağı dinliyordum ve biran duraksadı bende refleks gereği ona doğru dönünce bana baktığını gördüm sonra kafasını baktığım yöne çevirdi Rüzgarı görünce gözündeki öfkemiydi,kızgınlık mı çözememiştim.Derin bir iç çekip devam etti bunun nesi vardı böyle?
Zil çalmıştı.Sonunda eziyet bitiyordu.Çantamı alıp sınıftan çıkmıştım.Kimseyle karşı karşıya gelmek istemiyordum bu yüzden spor salonuna inmiştim.Bir köşeye geçip şarkı söylemeye başlamıştım kimse yoktu sadece ben vardım sesim yankılanıyordu ama ben devam ediyordum.Şarkının bitiminde biri alkışlamaya başlamıştı.Bu,bu kimdi?!
"Wow etkileyici bir sesin var. Aynı senin gibi.. "
"Ki,kimsin?"sesin geldiği yöne doğru bakıp gelen kişiyi seçmeye çalışıyordum.
"Benim Rüzgar.."Muhteşem gülümsemesiyle karşımda duruyordu."Rüzgar burda,dur bir saniye sen başından beri oradamıydın?"yüzünde ki gülümseme solmadan devam etti.
"Burda ne işin var sorusundan daha önemli sanırım bu.Hangisini duymak isterdin? Hayır mı,Evet mi?"
"Ben sadece gerçeği duymak istiyorum." içimden kendime küfür ediyordum.Lanet olsun!
"Tamam gerçeği duymak istiyorsan başından beri burdayım ve sesin çok güzel.Neden karşımda böyle davranıyorsun?"İşte can alıcı soru...
"Rüzgar burda duyduklarını ya da gördüklerini hiç olmamış gibi yapabilirmiyiz? Bu benim için çok önemli."
"Neden böyle davrandığını anlamış değilim ama pekâlâ öyle olsun."
"Teşekkür ederim..." Arkamı dönüp yürümeye başlamıştım. Arkamdan bağırarak"Seni tekrar dinlemek isterim..Umarım bu da yakında olur."diye bağırdığını duyunca önce yanaklarım kızardı sonra içten içe kendime lanet okuyarak yola koyuldum. Evimiz okuldan ve şehirden çok uzakta bu yüzden yürüyerek gidip gelmek ne kadar zor olsada arabaya binmeyeceğim.ASLA!!
Herneyse ben bugün ki olanları düşünürken sanki arkamdan biri geliyordu ve beni takip ediyordu.Hiç arkamı dönmeden adımlarımı sıklaştırdım.
Sonra bir cesaret ile arkamı döndüm beni kimin takip ettiğini işte o zaman anladım ve gözlerim şok ile şaşkınlık arasında açıldı.Karşımda duran bu,bu Lee Ki'ydi.
"LeeKi ?....."
Lütfen oy ve yorumlarınızı yapmaktan çekinmeyin. Oy vermek için çok zahmet gerekmiyor lütfen...
İyi okumalar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karmaşık Hayatlar #perspektif2016
FantasyHayat ne kadar acımasız öyle değil mi? İnsanlar ne kadar umursamaz ve kırıcı. Sadece duyduklarına inanır ve onları sorgulamadan konuşur, gerçeğini bilmeden düşünmeden yargılar. Aslında yargıladıkları şeyin küçücük bir çocuğun hayatını karartacağın...
