Nemfomanyak Sevgilim-III

1K 8 2
                                    

  Güne annemden gelen telefon ile başladım.Ailem uzun bir süredir benimle görüşmüyor,beni reddettiklerini söylüyorken bu aramanın hayra alamet olmadığını düşündüysemde yanıldım.Annem babamla oturup uzun uzun konuştuklarını,bana hak verdiklerini daha dikkatli davranmam şartıyla beni affedeceklerini söyledi.Ardından babamla da konuştum,baya ılımlılardı.Bu durum beni çok mutlu etti.Bu sırada Ayaz uyanmış ve yüzüme 'ne oluyor?' Dercesine bakıyordu.Küçük bir mutluluk çığlığıyla beraber Ayazın boynuna atladım ve "Ailemle barıştım" dedim.Geri çekildiğimde Ayazın yüzünde mutlu olmaya çalışsada beceremeyen bir ifade vardı.
-Ne oldu ?
-Bir şey olmadığı bebeğim,ayılamadım.Senin adına çok mutlu oldum.  Dedi ve yüzümü ellerinin arasına alarak alnımdan öpüp banyoya gitti.Bense kafası karışık bir halde aşağıya inip yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladım.Acaba Ayaz artık ona mecbur olmadığımı ve bu yüzden ondan gideceğimi mi düşünüyordu.Bu yüzden mi morali bozulmuştu acaba.Oysa bilmiyordu ki nasıl sevdiğimi.Acı çekeceksem bile o çektirmeliydi.Asla olmam dediğim kadar aşıktım.Bu durum beni korkutuyor.Üstüne bir de Ayazın sınırını bilmediğim şiddet eğilimi iyice gerilmeme sebep oluyordu.Yiyecek bir şeyler hazırlamış oturup onu beklerken merdivenden inip suratıma bile bakmadan "işlerim var çıkmam lazım" dedi ve bir şey söylememe izin vermeden çıktı.Bu gidişler artık sinirimi bozmaya başlıyordu.Arkasından hızla çıkıp babamın benden geri almadığına şükrettiğim çok iyi olmasada beni idare eden arabamı çalıştırıp biraz uzağından takip etmeye başladım.Beş dakika sonra öylesine dalmıştımki onu kaybettim.Arabayı bir benzinliğe çektim.Gözyaşlarımdan önümü göremiyordum çünkü.Bir şey vardı,çözemediğim bir şey.Ailemle aram bozulduğundan beri bu şekilde gidişleri başlamış ve artmıştı.İlk defa takip etmeye kalkıştım fakat bunuda beceremedim.Aslında Ayazdan çok kendime ağlıyordum.Anlamadığım hislerin içinde kavruluyorum.Olmaz dediğim şeyler yapıyorum,kendimi ateşin içine bilerek sürüklüyorum.Nedenini bilmeksizin yapıyorum bunu.Artık bırak Ayazı,kendi yaptıklarıma bile anlam veremiyordum.Asla kurtulamayacağım bir kuyunun içinde tek başımaymışım gibi hissediyorum.Her şeyin sırtımdaki ağırlığını hissediyorum.Okul,aile sorunları,Ayaz,para kazanma derdim..Su almak için benzinliğin marketine girdiğimde üstüme dikilen garip bakışlarla evden pijamalarımla çıktığımı anca fark ettim.Suyumu aldım,kasadaki adam iyi olup olmadığımı sorduğunda 'Berbatım çünkü...' ile başlayarak tüm gün ona anlatmak istediysemde 'iyiyim' diyerek çıkıp arabama döndüm.Kimin umrundaydı ki gerçekten nasıl olduğum.Bir arkadaşımın bile olmayışı beni ciddi anlamda yıpratıyordu.Eve dönüp tüm hırsımı evin mobilyalarını silerek attım.Yorucu bir temizlikten sonra duşumu alıp bir film açıp koltuğa yığıldım.Yarın kendime bir iş bulmam gerekecekti.Ayazın geleceği de yok gibi gözüküyordu.Televizyonun karşısında yorgun,mutsuz,ne yapacağını bilmez ruh halim ve morarmış göz altlarımla uyuyakaldım...

NEMFOMANYAK SEVGİLİMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin