"Anladın işte. Önce de dediğim gibi önce duş al ve sonra da yatağın üzerinde ki kiyafetleri giy. İşin birince de aşağıya gel. Yemeyini yedikten sonra dinlenirsin."
Kai çümlesini tamamladıktan sonra arkasını döndü ve kapıya doğru ilerledi.
Tam terastan çıkacakken aklına Luhan'ın tekrar atlamak isteyebileceği gelmişti.
Onu burada bırakamazdı.
Arkasını döndüğünde Luhan'ı aynı yerinde, duyuklarını idrak edebilme çabası için de görmüştü.
"İçeriye gir kapıyı kilitliycem. Yine bir aptallık yapmaya çalışabilirirsin sonuçta."
Tek kaşını kaldırarak konuşmuştu Kai. Cümlesini tamamladıktan sonra kenara doğru çekilerek eliyle içeriye geçmesini işaret etti.
Kendisin daha çok onun için endişeleniyormuş gibi değilde, başına iş açmasını istemiyormuş gibi göstermeye çalışıyordu.
Luhan cevap verme gereyinde bulunmadan Kai'nin dediğini yapıp içeriye girdi.
Kai de arkasından girip üzerin de bulunan anahtarla kapıyı kilitleyip bir şey söylemeden odadan ayrıldı.
Kai odadan çıktıktan sonra daha önce bakma gereyinde bile bulunmadığı kiyafetlere baktı Luhan. Kesinlikle bir kaç dakika öncesine kadar daha farklı kiyafetler görmeyi bekliyordu.
Ama gayet normal ve uyurken giyilebilecek kiyfetler vardı.
Kai'nin asıl niyetini sonradan değiştirdiğini düşünüyordu Luhan.
Yani kendisini öldürmeye çalıştığı için. Ama artık bundan emin değildi. Bu esmer adam belki de iyi biriydi.
Luhan öyle olmasını umarak kiyafetlerin yanına konulmuş olan havluyu eline aldı ve banyoya doğru ilerledi.
***
Odayı egzotik gül ve yasemin kokusu sarınca Luhan'ın geldiğin anlamış ve başını kaldırarak kapıdan tarafa bakmıştı Kai.
Luhan'ın üzerinde lacivert puantiyeli beyaz bir thisört ve yine lacivert düz bir eşorfman vardı.
Hafif ısalak olan açık kahverengi saçları. Kasınlikle çok güzel görünüyordu.
Kai kendine gelmesi gerektiğini düşünerek ona bakmayı kesti ve ayağa kalkarak yemek masasına doğru ilerledi.
Luhan da çekingen bir tavırla Kai'nin arkasından ilerlemişti.
"Neyi bekliyorsun otursana."
Kai oturmuştu ve hala masanın başın da dikilmekte olan Luhan'a bakarak konuştu.
Luhan da bir şey söylemeden masaya oturdu. Oda zaten Kai'nin otur demesini bekliyordu. Ne yapacağı belli olmazdı sonuçta.
Yemek boyunca araların da herhangi bir diyolog geçmemişti.
"Ben artık kalkabilirmiyim.?"
Luhan doydukatan sonra çekingen bir şekilde sordu Kai'ye.
"Kalkabilirsin."
Lahan duymak istediği şeyi duyduktan sonra masadan kalkarak odadan ayrıldı.
Küçük olan odadan çıktıktan sonra Kai dirseklerini masanın üzerine koyarak başını elleri arasına aldı ve gözlerini kapararak derin bir nefes aldı.
Ne yapması gerektiğini, nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu.
Tek istediği Luhan'ın üzülmemesiydi.
***
Luhan ter içinde titreyerek gözlerni açtı ve hızlı bir şekilde yattığı yerden doğrularak etrafını inceledi.
