Luhan artık herşeyin sonuna geldiğinin farkındaydı. Ve yine daha önce ne kadar ölmek için yalvarmış olsada, Tanrı onu ölmeyi hiç istemediği bir anda öldürüyordu. Ne zaman istediği bir şey olmuştu ki şimdi olacaktı.
O Tanrı'nın sevmediği lanetli bir insandı. Mutlu olmayı haketmeyen. Yada mutlu olması istenilmeyen.
Araba çok hızlı geliyordu ve hiç durmak gibi bir niyeti de varmış gibi görünmüyordu. Kaçmaya çalışsa en fazla bir adım atabilirdi.
Luhan bir kez daha lanetlenmiş kaderine boyun eğerek gözlerini kapattı.
Kendisine bir arabanın çarpasını beklerken hızla kenara doğru itilmişti Luhan.
Neler olduğnu anlayabilmek için gözlerini açtığın da kendisini bir kaldırımın üzerin de buldu. Fazla hızlı bir şekilde itildiği için kaldırımın üzerine düşmüştü.
Onu kimin kurtardığına bakmak için arkasını döndüğün de kanlar için de yerde yatan Kai'yi gördü.
Luhan başta ne tepki vereceğini bilememişti. Donmuş kalmıştı.
Daha iki gündür tanıdığı biri için nasıl kendi hayatını tehlikeye atardı. Yada nasıl ölmeyi göze alabilirdi.
Luhan düştüğü yerden kalkarak hızla Kai'ye doğru koştu. Yanına diz çökerek başını dizlerinin üzerine aldı. Hala bilinçini kaybetmimişti.
Kai böyle bir şeyi neden yaptığını bilmiyordu aslında. Luhan'ı o şekil de görünce hiç düşünmeden onu kenara itmişti.
"Lu-luhan ıhmmm."
Acıyla inledi.
"Bu-burdayım."
Gözlerini terkeden yaşları elinin tersiyle silerek konuştu Luhan.
"Lu-luhan."
Kai bir türlü söylemek istediği şeyi söyleyemiyordu. Konuşmayı unutmuş gibi hissediyordu kendisini.
"Merak etme iyileşeceksin."
Çümlesini tamamladıktan sonra yardım istemek için etrafına bakındığın da hiç görmeyi beklemediği bir şey ile karşılaşmıştı. Bir kaç adım uzaktan Sehun onları izliyordu.
Luhan şimdi Kai'nin ölmek üzere olmasına mı şaşırmalıydı? -Hem de kendisi yüzünden.-
Yada ona çarpan kişinin Sehun olmasına mı?
"Ya-yardım e-et."
Etrafta Sehun'dan başka kimse olmadığı için ondan yardım istemişti Luhan.
Sehun cevap vermeden hızla çebinden talefonunu çıkartarak ambulansı aradı.
***
Ambulans 15 dakika için de gelmişti ve nerdeyse 3 saattir hastanedeydiler.
İki buçuk saattir Kai amaliyat odasındaydı ve hala da çıkmamıştı. Luhan kapının önün de diz çökmüş öylece boşlağa bakıyordu.
"LUHAN."
Biri ona seslenince Luhan başını sesin geldiği yöne doğru çevirdiğinde gözleri tahmin ettiği kişiyi görmüştü.
Baekhyun koşarak yanına doğru geliyordu. Luhan'ın yanına ulaştığın da hızla boynuna sarıldı.
Birinin ona sarılmasına ihtiyaçı vardı Luhan'ın. Omuzuna yaslanaçağı birine. Ve yine bu kişi her zaman ki gibi Baekhyun'du. Bu hayatta en sevdiği kişi. Tabi Sehun'dan sonra.
"Ah Lu hastaneye gel diyince o kadar korktum ki. Sana bir şey oldu zannettim."
Baekhyun, Luhan dan ayrılmış ve yüzünü elleri arasına alarak alnına bir öpüçük kondurmuştu.
