Chanyeol ne yapacağını bilmez şekilde bir kaç dakika orada dikilmiş ve en sonunda Luhan'ın yanına gitmesi gerektiğini düşünüp hareket etmişti. Baekhyun'u bulup kardeşinin nerede olduğunu sorabilir di sonuçta.
Luhan'ın odasına gelince kapıyı açıp yavaşça içeriye girdi. Sehun'un ortalıkta olmaması iyi olmuştu. Küçük olanla konuşması gerekiyordu.
Chanyeol odaya girmeden bir kaç dakika önce uyanmıştı Luhan. Kapı açılınca Sehun'un geldiğini düşünmüştü ama Chanyeol'u görünce hayal kırıklığına uğramıştı. Sehun'u görmek istiyordu. Korkunç bir rüya görmüştü bu yüzden onun iyi olup olmadığı konusunda endişeliydi. Şuan onun yüzüne bu halde olması bile umurunda değil di, ne olursa olsun onu seviyordu. Kalbi onun için atıyordu. Ölene kadar da bu değişmiycekti. Bunu her ne kadar görmezden gelmeye çalışsada yapamamıştı. Sehun onun ışığıydı. Şimdi o ışığı söndürüyordu ama kalp ritmini değiştirecek kadar güçlü değil di hiç bir şey.
"Sehun nerde?" Chanyeol'a sorduğu ilk soru bu olmuştu.
Küçük olanın gözlerinde ki endişe açıkca belli oluyordu. Sehun'dan korkuyor olmalı diye düşündü Chanyeol.
"Bilmiyorum,dışarıda olmalı.." Bir kaç adım daha atıp yatağın yanında ki koltuğa oturdu. ".. Korkma ben varken sana bir şey yapa.."
"O iyi mi?" Chanyeol, Sehun'un nerede olduğuna dair kesin bir cevap vermeyince daha çok korkmuştu Luhan ve büyük olanın çümlesini bitirmesine izin vermedin sormuştu.
Chanyeol ise böyle bir soru beklemediği için şaşırmıştı. Onun için endişeleniyor olamaz dı öyle değil mi?
"Kim iyi mi?!" Sehun'dan bahsedip etmediği konusun da emin olmak için sordu Chanyeol.
Tam Luhan cevap verecekken kapı açılmıştı.
Gelen kişinin Sehun olduğunu görünce derin bir nefes aldı küçük olan. Neyse ki iyiydi.!
Chanyeol ise şaşkın bir şekilde Luhan'a bakıyordu. 'Acaba ben bir şeyleri yanlış anlamış olabilir miyim' diye düşünmeden edemedi.
"Benimle gel Chanyeol." Ses tonundan sinirli olduğu belli oluyordu Sehun'un.
Bir şey söylemeyip oturduğu yerden kalktı ve Sehun'un arkasından gitti.
"Ne dedi doktor?" Odadan dışarı çıkar çıkmaz Sehun'un sorduğu ilk soru bu olmuştu.
"Hiç bir şeyin kaza olmadığını söyledi."
Kollarını çaprazlamış ve ağırlığını tek ayağının üzerine vererek konuşmuştu.
Sehun derin bir nefes alıp cevap verdi. Şaun tartışmak istemiyordu kesinlikle. "Ondan bahsetmiyorum, ne zaman çıkabilirmişiz?"
Sehun'un umursamaz tavrı Chanyeol'u daha da sinirlendiriyordu.
"Onu tekrar evine götüremezsin buna izin veremem."
"Bana ne yapıp yapmıyacağımı söyleyemezsin."
Sehun daha fazla dayanamayıp sesini yükseltmişti.
"Ne yapacaksın? Bu seferde onu öldürecek misin?"
Sehun'un aksine sakin bir şekilde konuşmuştu Chanyeol.
"Ne var biliyor musun Chanyeol? Şimdi onu alıp gidicem ve sen hiç bir şey yapamıycaksın, bunu biliyorsun öyle değil mi?.." Chanyeol'u ittirip elini kapının koluna koydu. "..Bir de sakın bir daha hayatıma karşıma." Kapıyı açmadan önce eklemiş ve Chanyeol'un cevap vermesine izin vermedin içeriye girip kapıyı kapatmıştı.
Chanyeol sinirle saçlarını karıştırıp derin bir nefes aldı. Lanet olsun ki Sehun haklıydı. Her zaman ki gibi sinir olduğuyla kalmıştı.
Belki Luhan'ı alıp götüremez di ama onları hiç yanlız bırakmaya bilirdi.
En azından bunu yapmalıyım diye düşünerek Baekhyun'u bulmaya karar verdi.
*
Sehun odaya girdikten sonra hiç bir şey söylememiş ve direkt Luhan'ı kucağına alıp hastaneden çıkarmıştı. Arabaya bindiğinden beri Luhan'ın doğrudan ona olan bakışları rahatsız ediciğidi ve konsantre olamıyordu.
"Bana bakmayı kes ve önüne dön."
Daha fazla dayanamamıştı büyük olan.
Luhan ise onu ya duymamıştı yada duymamazlıktan geliyordu çünkü hala aynı şekilde bakmaya devam ediyordu.
Büyük olan hızla firene basınca korkuyla yerinden sıçradı küçük olan. Gerçekten de Sehun'u duymamış olmalıydı.
"Derdin ne senin geri zekalı!"
Luhan yine ne yaptım dercesine bakıyordu. Sehun'un durduk yere sinir olma hastalığı falan olmalıydı.
Sehun derin bir nefes alıp ününe döndü.
"Bir an önce iyileşsen iyi edersin.. Sana daha fazla katlanabileceğimi sanmıyorum." dedikten sonra arabayı tekrar çalıştırmıştı. Aslında söylemek istediği şeyler bunlar değildi.
Luhan'ın ise gözleri dolmuştu bu sözlerden sonra. Sehun'un fark etmemesi için başını diğer tarafa çevirdi.
*
"Baekhyun.!"
Yaklaşık bir saatin sonunda Baekhyun'u bulmuştu Chanyeol. Aralarında bir kaç metre kala küçük olana seslenmiş ve koşarak yanına gitmişti.
"Sonun da bulabildim seni." Nefes nefese konuşmuştu.
Baek şaşkın bir şekilde büyük olana bakıyordu. Kaşlarını çattı.
"Ne var!?"
Bir kaç saat önce Chanyeol'un ona verdiği cevabın aynısını vermişti.
Kardeşinin nerede olduğunu öğrenmek için gelmiş olmalıydı. Baekhyun bunu bekliyordu.
"Sana olan kaba davranışım için senden çok özür dilerim, sinirliydim ve bu yüzde-.."
"Tamam önemli değil." Baekhyun büyük olanın cümlesini bölüp konuşmuştu. Mahçup olduğu her halinden belliydi bu yüzden uzatmak istemiyordu Baekhyun.
"Not al." Chanyeol bir şey söylemeden umursamaz bir tavırla söyledi küçük olan.
Chanyeol ne demek istediğini anlamamıştı. Kaşlarını çatarak "Neyi.?" diye sordu.
Baekhyun'un ona hala sinirli olduğunu düşünüyordu. Dışarıda ki utangaç Baek'ten eser yoktu çünkü.
"Kardeşinin nerede olduğunu sormaya gelmedin mi? Adresi vericem işte."
"Şey pekalaa." Not almak için telefonunu çıkardı. Ne diyeceğini bilememişti.
Baekhyun Luhan'ı hiç bir yerde bulamayınca tekrar Kai'nin evine gitmişti ve o zaman görmüştü Kyungsoo'yu.
"Söylemek istediğin başka bir şey yoksa gitmem gerek?" Adresi söyledikten sonra sordu Baekhyun.
"Teşekkür ederim." Hafif tebessüm ederek söylemişti Chanyeol.
Baekhyun cevap vermeyip oradan uzaklaşmıştı.
Tüm bu konuşma boyunca Chanyeol'un tek odaklandığı nokta Baekhyun'un ağlamaktan kızarmış güzel gözleriydi. Her ne kadar neden ağladığını sormak istese de yapamamıştı. Ama bunu öğrenmek istiyordu.
Tefelon da yazan adrese baktı, acaba yalan söylüyor olabilir mi diye düşünmeden edememişti. Bunu öğrenmenin tek yolu vardı.
******
Biraz kısa oldu ama neyse umarım beğenirsiniz ❤️
Bundan sonra daha sık bölüm atmaya çalışıcam 😘
Sizi seviyorum kendinize iyi bakın ❤️❤️❤️
