[KookMin] ป๋าจอนเจเค -END-

Chapter13 : Surprise!(เซอร์ไพรส์)

ผ่านมา 1 เดือนแล้ว.. จองกุกยังไม่ฟื้น
ทางตำรวจได้โทรหาแทฮยองแล้วว่าถ้าจองกุกฟื้นเมื่อไหร่ค่อยโทรบอกอีกที เพราะทางนั้นต้องการคนที่ถูกทำร้ายอีกคนขึ้นที่ศาลด้วย แทฮยองก็ได้ตอบกลับไป แต่นี่มันก็ผ่านมาแล้ว 1 เดือนที่ทุกคนรอคอย สำหรับ1 เดือนที่ผ่านมาจีมินร้องไห้บ่อยครั้งเพราะจองกุกไม่ฟื้นสักที

"อ่า..หมอนี่พักผ่อนนานไปแล้วนะ" แทฮยองบ่นงุบงิบพลางมองร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้

"ก็ย้ายมาอยู่ห้องปกติแล้วก็เห็นแค่ขยับตัวยุกยิกแล้วก็นิ่งต่อ" นัมจุนถอนหายใจออกมาเบาๆ

"มันจะเย็นแล้ววันนี้เวรจีมินเฝ้า เดี๋ยวพวกเราไปซื้อข้าวกันเหอะ นั่งมองไอกุกมันทั้งวันแล้ว" เจโฮปลุกขึ้นยืนก่อนจะบิดขี้เกียจนิดหน่อย

"อ่าา จีมินระวังตัวเองด้วยล่ะ เดี๋ยวพวกเรากลับมา" แทฮยองสั่งกำชับจีมิน

"อ่าาาา รู้แล้วหน่าพี่แท จีมินไม่เป็นไรหรอก-3-" จีมินเบ้ปากใส่แทฮยองอย่างหน่ายๆ ทุกครั้งเลยที่จีมินเป็นเวรเฝ้าจองกุก

"เอออออ นังเด็กอวดเก่งงง" แทฮยองล้อเลียนใส่บ้างจนนัมจุนลากคอออกจากห้องไป

"เห้อ ให้ตาย.. เดี๋ยวกลับมาไปก่อนนะ" เจโฮปว่าด้วยความหน่ายๆปนขำก่อนจะเดินออกจากห้องตามสองคนนั้นไป

ความเงียบปกคลุมห้องอีกครั้ง จีมินเอาเก้าอี้มาวางไว้ข้างเตียงคนไข้ก่อนจะนั่งลงแล้วเฝ้าสำรวจมองใบหน้าของจองกุก ดวงตาสีน้ำตาลไหม้จดจ้องใบหน้าหล่อคมนั้นด้วยความหวังว่าเขาจะตื่นขึ้นมา

"นี่.. หลับนานไปละนะ"

"..."

"เมื่อไหร่จะลุกสบายไปละนะ"

"..."

"คิดถึงจะตายแล้ว"

".."

"รีบฟื้นขึ้นมาทีเหอะ"

"ถ้าบอกฟื้นแล้วอะ?"

"เหี้ย!!!! ผีหลอก!!!!" จีมินสะดุ้งจนหงายเงิบตกเก้าอี้ จู่ๆอีคนที่นอนแน่นิ่งจะตายแล่ไม่ตายแล่มาเป็นเดือนจู่ๆฟื้นขึ้นมาใครไม่ตกใจก็บ้าแล้ว