รุ่งเช้าในวันแรกที่จีมินได้ไปโรงเรียนจีมินยังจำได้ดี มันได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเด็กวัยรุ่นเหมือนเดิม ปาร์ค จีมิน มีความสุขมากๆที่ได้เรียน ถึงแม้จะต้องตามงานหนักนิดหน่อยเพราะเล่นขาดไปสองเดือน แต่อย่างน้อยเค้ามีความสุขที่ไม่ต้องทำงานไปเรียนไปเหมือนแต่ก่อนแล้ว แถมยังมีคนรักที่รู้ใจมากขนาดนี้
จีมินนี้สำลักความสุขตายเลย:)
ตอนนี้จีมินน่ะเรียนทำทุกอย่างทันเพื่อนหมดแล้ว เหลือเวลาเพียง1เดือนเท่านั้นที่จะสอบเข้ามหาลัยและสอบให้จบม.ปลายปีสามนี้ ช่วงเวลานี้แน่ล่ะ จีมินก็อ่านหนังสือลุกไฟเลย
"จีมินโว๊ย" ยุนกิเพื่อนตัวขาวบางคลับคล้ายคลับคลาเหมือนกระดาษA4 โวยวายดังลั่นทำเอาจีมินเอ๋อสักพัก
"โวยวายทำไม อยู่ใกล้แค่นี้เอง" จีมินทำหน้างงใส่เพื่อนตัวขาว เพื่อนข้างๆจิ๊ปากใส่ก่อนจะบ่นออกมา
"เอาแต่อ่านหนังสืออ่าาาา กูเบื่อเหมือนกันนะเว้ย มาเล่นเกมกับกูบ้างดิ"
"ได้ที่ไหนล่ะ จะสอบแล้วนะไอ้กิ ไม่อยากติดมหาลัยหรอ" จีมินพูดออกมาทำเอายุนกิสะอึกไปชั่วครู่
"ก็กูอ่านละมันไม่เข้าหัวนี่ ไม่อ่านยังไงกูก็ชิวอะ"
เออ อีพ่อคนสแว็กคนเก่ง😑
จีมินทำหน้าเบื่อโลกใส่มินยุนกิ มันไม่เคยอ่านหนังสือเลยแต่แม่งพอผลสอบออกมาเสือกผ่านหมดอะไรวะ เจน ญาณทิพย์รึไง เบื่อ ปาร์คจีมินเบื่อมินยุนกิ!
"มึงเล่นหมอผีมาใช่มั้ยไอ้กิ"
"หมอผีเหี้ยไรเชี้ยมิน เพ้อเจ้อละ"
"เอ้า มึงไม่อ่านหนังสือแต่มึงผ่านถึงแม่งจะไม่ท๊อปก็เหอะ มึงทำได้ไงวะ?"
"หล่อไง พระเจ้าเลยประทานให้ข้อสอบผ่าน"
ฟังไปฟังมา แอบเหมือนพี่แทเหมือนกันนะ
ติ๊งต๊องพอกันเลย-_-
BẠN ĐANG ĐỌC
[KookMin] ป๋าจอนเจเค -END-
Fanfiction"เด็กคนนั้นขายเท่าไหร่?" Hashtag on twitter #ป๋าจอนของจีมิน #แท็กรวมพีเอ็มซี Open : 21/02/60 Close : 30/07/60