หลังจากที่จองกุกเห็นแผ่นหลังเล็กนั้นขึ้นไปนอน จึงให้การ์ดไปเรียกเพื่อนตัวแสบเข้ามาคุยที่ห้องนั่งเล่น ทั้งสามเดินเข้ามาอย่างชิวๆ ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาใหญ่เรียงกัน
"เรียกมามีไร?" นัมจุนเปิดประเด็นขึ้นทันทีเมื่อนั่งลงบนโซฟา
"ทะเลาะกับคนของมึงหรอจ๊ะ" ความกวนตีนของแทฮยองก็ยังไม่ลดละไปจากเดิม
"มึงดูหน้ามันด้วยอีเหี้ยแท" เจโฮปทำหน้าหน่ายๆใส่แทฮยอง
"มึงรู้ข่าวที่กูมาที่นี้แล้วใช่มั้ย"
"รู้ดิ ไม่งั้นจะมาทำไม" นัมจุนตอบอย่างกวนประสาททำเอาจองกุกถอนหายใจเบื่อๆใส่
"กูกลัวเค้าเอาคนของกูไปว่ะ"
"กูรู้เหตุผลที่เค้าจะเอาไปนะ แต่กูจะถามมึงว่าทำไมต้องกลัว คืนๆไปดิ" แทฮยองเปลี่ยนจากโหมดกวนตีนมาเป็นโหมดเคร่งครึม
"กูซื้อเค้ามาไม่ใช่แค่นางบำเรอนะเว้ย"
"ละมึงซื้อมาเพราะเหตุผลอะไรอะ?" เจโฮปถามต่อขึ้น
"ตอนแรกกูซื้อมาเพราะรู้ข่าวจากพ่อกู ตอนแรกก็มาดูเฉยๆนั้นแหละแต่ไม่คิดว่าจะดูน่ารัก น่าถนุถนอมขนาดนั้น พอเค้าเรียกชื่อกูเบาๆกูก็ถามพนักงานว่าขายเท่าไหร่ ค่าตัวน้องเค้าสองแสนแต่กูจ่าย1ล้าน เพื่อขอตัวมาเลยแต่อยู่กันมาแค่ไม่กี่วันเค้าทำกูตกหลุมรักไปเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ว่ะ.." จองกุกอธิบายด้วยเสียงเครียดๆแต่ทำให้ทั้งสามคนยิ้มออกมา
"มึงรักน้องคนนั้นแหละ" นัมจุนพูดขึ้นอย่างสบายๆ
"อืม กูรู้แต่กูก็กลัวว่ะ กูกลัวน้องเค้าไม่ได้คิดเหมือนกูอาจจะแค่เขินเพราะคำพูดของกูเฉยๆ"
"เออ ว่าแต่คนของมึงชื่อไร อายุเท่าไหร่?" แทฮยองถามด้วยสีหน้ามึนๆ
"จีมิน 18 ปี"
"แดกเด็ก" แทฮยองเบะปาก
"กูรักเค้ามากละกันวะ"
ESTÁS LEYENDO
[KookMin] ป๋าจอนเจเค -END-
Fanfic"เด็กคนนั้นขายเท่าไหร่?" Hashtag on twitter #ป๋าจอนของจีมิน #แท็กรวมพีเอ็มซี Open : 21/02/60 Close : 30/07/60